190 Σεβασμιώτατε, αγαπητή Vladyka F.!
Αυτά που γράφετε είναι μόνο ένα μικροσκοπικό μέρος της τρέχουσας καθημερινής αλήθειας, και αυτή είναι η ανθρώπινη αλήθεια. Και ποιος θα μας απαλλάξει από τις καταστροφές που έχουν κατακλύσει τη Ρωσία; Αλλά είναι πραγματικά όλα μόνο έργο ανθρώπινων χεριών, έχει φύγει πραγματικά η Πρόνοια του Θεού από τη ζωή μας, αφήνοντάς μας στο έλεος των ανθρώπινων παθών και της εχθρικής τυραννίας;
Όχι, αυτό δεν μπορεί να είναι. Γιατί λοιπόν να τρέξουμε από το πρόσωπο του Θεού, από την οργή του Θεού, από την αγάπη του Θεού;
Η αγάπη του Θεού μας οδήγησε στον Σταυρό και μόνο αυτός ο Σταυρός είναι η σωτηρία μας.
Ναι, υπήρξε μια εποχή που οι άγιοι άφησαν το ποίμνιό τους, αλλά για τι; Όχι μόνο για χάρη της δικής του σωτηρίας, αλλά για να έρθει ακόμα πιο κοντά της, με τα χαρίσματά του να συνεχίζει το έργο της σωτηρίας του ίδιου ποιμνίου, και όχι μόνο της επισκοπής του, αλλά όλης της Ορθόδοξης Ρωσίας.
Τι θα πούμε στον Κύριο, πώς θα δικαιολογήσουμε την απόφασή μας;
Αγαπητέ Δάσκαλε, σε όλη μου τη ζωή κουβαλάω στην ψυχή μου το αίσθημα της κατωτερότητας της διακονίας μου, της αδυναμίας και της ανεπάρκειάς μου, και όλα αυτά είναι επειδή είδα τους αληθινούς επισκόπους του Θεού, τους αληθινούς ποιμένες του Θεού. Τώρα δεν θα τολμούσα να υπηρετήσω με την παρουσία τους, αλλά με τρόμο και ευλάβεια θα τους έδινα το θυμιατήρι και έτσι θα χαιρόμουν. Αλλά όχι. Ο Θεός έκρινε διαφορετικά. Έχοντας ολοκληρώσει τον άθλο της ζωής τους, έφυγαν για να λάβουν τις τιμές όσων έζησαν επάξια. Και είμαι ιερέας. Και πρέπει, είμαι υποχρεωμένος να κάνω το έργο του Θεού στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου και της κατανόησής μου. Και η οδηγία του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Αλεξίου Α' με ενίσχυσε πολύ στην αρχή της ποιμαντικής μου, όταν η εκκλησιαστική ζωή άρχισε να ανοίγει στο σύνολό της: τόσο στη χαρά της κοινωνίας με τον Θεό, αλλά και με όλους τους πολλούς πειρασμούς και αποκλίσεις από το αλήθεια του Θεού. Ο Σεβασμιώτατος απάντησε στην ερώτησή μου: «Τι να κάνω;» - απάντησε: «Σου έδωσα τον Μίσαλο στη χειροτονία σου. Κάνε ό,τι είναι γραμμένο εκεί και υπομένεις ό,τι βρεις αργότερα». Αντέχουμε, αντέχουμε όλη μας τη ζωή, και από τους δικούς μας και από τους ξένους, αντέχουμε τις δικές μας αδυναμίες. Και δεν οδηγούμε το εκκλησιαστικό πλοίο, είμαστε μόνο οι εργάτες σε αυτό. Και όταν η κλήση από τον Τιμονιέρη έχει ήδη ληφθεί, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πίσω και γύρω μας - το μόνο που μένει είναι να κάνει κανείς το έργο του Θεού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τις δυνατότητές του. Αλλά το αποτέλεσμα και η αξιολόγηση των κόπων μας δεν είναι στη δύναμή μας - αυτό είναι το έργο του Θεού. Πρέπει απλώς να εργαστούμε, να προσευχηθούμε και να σκύψουμε το κεφάλι μας μπροστά στην αποφασιστικότητα του Θεού για εμάς, για τα πεπρωμένα της Ρωσίας.
Να αφήσουμε την Εκκλησία και τον λαό του Θεού στους εχθρούς της Ορθοδοξίας; Ας το αφήσουμε και δεν θα λογοδοτήσουμε για αυτό το έγκλημα;
Ναι, αγαπητέ Δάσκαλε, η καρδιά σου δεν θα βρει γαλήνη στο πιο γαλήνιο μέρος, και η ευθύνη που τώρα σε καταπιέζει δεν θα σε αφήσει ακόμα κι αν έχεις αποσυρθεί από τις δουλειές.
Συγνώμη. Προσευχήσου για τη δυστυχία μου. Είμαι ήδη 94 χρονών, αλλά ακόμα δεν έχω ησυχία, δεν έχω ανάπαυλα από τις θλίψεις που μας κυριεύουν όλους. Αλλά πρέπει να σωθούμε. Και σωθήκαμε από τον Σωτήρα μας. Εμπιστευόμαστε σε Αυτόν ακόμη και στις πιο μη σωτήριες στιγμές της ζωής.
Ευλόγησέ με, αγαπητέ Δάσκαλε, και συγχώρεσε την αυθάδειά μου, δεν μπορώ να πω «αυθάδεια».
191 Αγαπητέ Πατέρα V.
Το ιερατείο είναι εκούσιο μαρτύριο. Υπομένεις λοιπόν τον πόνο της παράτασης σε αυτόν τον σταυρό. Και εσύ και εγώ δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτόν τον πόνο πουθενά. Και αν σταματήσουμε να το νιώθουμε, τότε σημαίνει ότι έχουμε πάψει να είμαστε αυτοί που θα έπρεπε να είμαστε. Μην σκέφτεστε καν να εγκαταλείψετε την ενορία σας και να προσευχηθείτε να εργαστείτε σε αυτήν για χάρη των ενοριτών, που γίνονται οικογένεια για εμάς, τους ιερείς.
Αγαπητέ πατέρα, τι κρίμα είναι για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους στη ζωή. Να λυπηθείτε και να συμπονέσετε την ατυχία τους, γιατί συχνά πολλοί από αυτούς δεν συνειδητοποιούν ακόμη την επικείμενη καταστροφή στη ζωή. Και μην κάνετε ιδιαίτερα μεγάλες απαιτήσεις από αυτούς που βαφτίζονται και από τους νεόνυμφους. Πρέπει να μιλήσουμε και να πούμε πώς πρέπει να είναι τα πράγματα με τον τρόπο του Θεού στη ζωή μας, αλλά δεν πρέπει να απαιτούμε διαβεβαιώσεις ότι αύριο θα κάνουν τα πάντα όπως έχουν γραφτεί. Έχουμε σπείρει τον σπόρο και μετά θα τον αφήσουμε στο έλεος του Θεού. Διαφορετικά, αυτό θα συνέβαινε κυριολεκτικά σύμφωνα με την ευαγγελική παραβολή - με την εντύπωση της στιγμής που υπόσχονται, αλλά: «είπε, πηγαίνω, και δεν πήγα» [Ματθ. 21, 30]. Η πίστη, αγαπητέ μου, είναι ένα δώρο από τον Θεό. Ας κάνουμε το έργο που μας εμπιστεύτηκε από καρδιάς, και ο ίδιος ο Κύριος θα το καλλιεργήσει. Μπορεί να μην μας επιτρέπει να δούμε τους καρπούς της δουλειάς μας, αλλά αυτό είναι το θέλημα του Θεού, πρέπει απλώς να εργαστούμε με την καρδιά και τις ζωντανές ψυχές μας. Οι καιροί είναι αρκετά δύσκολοι αυτή τη στιγμή από όλες τις απόψεις. Θα μείνουμε στο παλιό στυλ και τη σλαβική γλώσσα. Λοιπόν, ό,τι πρέπει να υπομείνουμε για αυτήν την πίστη, θα επιβιώσουμε με τη βοήθεια του Θεού.
Και όσο για να έρθετε στο Πετσόρι - όπως θα σας ευλογήσει ο Επίσκοπός σας και όπως το επιτρέπουν οι συνθήκες και τα οικονομικά. Και ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε κάποιον που υποφέρει είναι η άρνηση, η εξομολόγηση και η κοινωνία, και επίσης καλό είναι να κάνετε ιερή προσευχή.
Προσεύχομαι και θυμάμαι για τη μητέρα και τον αδελφό μου. Ευλογία Θεού στη γυναίκα και τα παιδιά σας, αδελφικά φιλιά σε εσάς.
192 Αγαπητέ εν Κυρίω Ν.!
Δεν μπορώ να σου απαντήσω θετικά. Έχεις μόρφωση, αλλά δεν έχεις αποφασιστικότητα για τίποτα. Και σε αυτή την περίπτωση, τι είδους υπηρεσία προς τον Θεό και τους ανθρώπους; Η υπηρεσία είναι εκούσιο μαρτύριο και δεν υπόσχεται αξιόπιστα καμία επίγεια ευλογία. Σήμερα η υπηρεσία μας είναι προς τιμήν, και αύριο θα είναι σε διωγμό και μαρτύριο.
Δείτε λοιπόν: είστε έτοιμοι για αυτό; Αγαπάτε τόσο πολύ τον Θεό και τους ανθρώπους που μπορείτε να αφιερώσετε τη ζωή σας σε αυτή την υπηρεσία;
Ο Θεός να σε κάνει σοφό.
193 Αγαπητέ εν Κυρίω Ν.!
Συγγνώμη, δεν μπορώ να επέμβω στην απόφασή σας για το γάμο και μόνο επειδή εσείς και ο εκλεκτός σας είστε ήδη αρραβωνιασμένοι. Αν μου είχατε κάνει την ερώτησή σας πριν από αυτό το βήμα, θα σας έλεγα ότι η διαφορά ηλικίας 16 ετών είναι εμπόδιο στον γάμο και ότι αυτός ο γάμος δεν θα σας υποσχεθεί τίποτα καλό στο μέλλον.
Και για τι είδους υπηρεσία προς τον Θεό γράφετε, συνδέοντας αυτήν την υπηρεσία με μια τέτοια αλλαγή στη ζωή σας; Ο γάμος με μια γυναίκα που έχει ήδη παντρευτεί είναι εμπόδιο για να υπηρετήσεις τον Θεό ως κληρικός.
Θα πρέπει λοιπόν να αποφασίσετε μόνοι σας και να φέρετε την ευθύνη για την απόφασή σας στο μέλλον.
Ο Θεός να σε κάνει σοφό.
7 Νοεμβρίου 2003
194 Αγαπητέ πάτερ Γ.!
Ποιος είναι ο στόχος σου στη ζωή; Είσαι σίγουρα ιερέας, πατέρας οικογένειας και πατέρας μεγάλου ποιμνίου. Το κυριότερο είναι η υπηρεσία της Εκκλησίας, του Θεού, η συμβουλευτική. Για να μπορείτε εκείνη την ημέρα να πείτε: «Ιδού τα παιδιά που μου δώσατε».
Αυτός είναι ο στόχος. Εδώ είναι - ασκητισμός και άθλος - εξάντληση του εαυτού του.
Θα χαμογελάσω: αλλά είστε κοντά στη σωματική εξάντληση, δεν είναι η υπερβολική πνευματική επιτυχία ο λόγος για αυτό; Αλλά υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, και το λέω χωρίς χαμόγελο.
Ναι, αυτό είναι ένα πνευματικό κατόρθωμα - να δώσουμε τα πάντα και να πάμε, ακόμα και [όπου] δεν θέλουμε. Το να στέκεσαι στην προσευχή είναι θεραπευτικό βάλσαμο, είναι χαρά, είναι επιθυμητό, αλλά και αυτό δεν μας δίνεται, η ζωή μας στερεί τις καθημερινές ανάγκες, αλλά θα το αντέξουμε και αυτό ως κατόρθωμα.
Αλλά ας τα καταφέρουμε: ας καλλιεργήσουμε, ας πολλαπλασιαζόμαστε και ας κρατάμε ένα πράγμα - τη μνήμη του Θεού στην καρδιά. Και αυτό είναι επίσης άθλος. Παλαιότερα ήταν ο κλήρος των κυρίως μοναχών, τώρα όμως για να ζήσεις πρέπει να το σηκώσεις και εσύ και πολλοί λαϊκοί.
Αγαπητέ πάτερ Γ., πατέρα, αδελφό και ομοϊδεάτη! Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε ή να εφεύρουμε τίποτα. Η ζωή, οι κακουχίες της, τα σπασμένα της - όλα είναι εφευρεμένα για εμάς. Η δουλειά μας, στο μέτρο του δυνατού, είναι να διατηρήσουμε την ψυχική μας ηρεμία και να διδάξουμε στα παιδιά μας, που έχει δώσει ο Θεός, το ίδιο. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να παραδοθούμε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού και να διδάξουμε το ποίμνιό μας το ίδιο. Και αυτός δεν είναι ο στόχος; Και όλα είναι μέσα της και γύρω της - ασκητισμός, και δουλειά, και ασθένεια, και αναστεναγμοί.
Ο Θεός θα ευλογήσει τους κόπους και τις θλίψεις σας. Και τα τελευταία είναι πολύ θεραπευτικά - η ψυχή φωνάζει με την καρδιά της και ομολογεί την αδυναμία της και το μεγαλείο του Θεού. «Όχι σε εμάς, όχι σε εμάς, Κύριε, αλλά στο όνομά Σου δώσε δόξα!»
Και υπάρχει καθοδήγηση: υπήρξε ποτέ μια στιγμή που οι ανάγκες σας δεν ικανοποιήθηκαν; Αλλά η επιθυμία σας για προσωπική παρουσία μαζί μας συχνά δεν είναι ρεαλιστική. Και πάλι, η ίδια ζωή θα κάνει τις δικές της προσαρμογές στα σχέδια και τα σχέδιά μας. Ας μην δεσμευόμαστε με οποιεσδήποτε υποχρεώσεις, αλλά αν χρειαστεί και αν είναι δυνατόν, ζητάμε το έλεός σας - ελάτε μόνοι σας ή εάν έχετε την ευκαιρία, στείλτε γράμματα ή στείλτε έναν αγγελιοφόρο - υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Δεν υπάρχει καμία άρνηση ή απαγόρευση.
Και τι είδους εμπειρία είναι αυτή: «Δεν γνωρίζω ή δεν καταλαβαίνω καλά τους ανθρώπους, δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω μαζί τους»; Σε τι χρησιμεύει αυτό; Μπερδεμένες σκέψεις. Εμπιστευόμαστε όχι στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό. Ζωντανέψτε την ελπίδα και την ελπίδα. Επικοινωνήστε με αυτόν τον τρόπο και απαντήστε όπως θέλει ο Θεός. Και αυτό θα εξαλείψει τα σφάλματα.
Και με τους οποίους ο Κύριος σας ευλόγησε με συμβουλές και αγάπη. Και λόγω της «όχι ηγεσίας» σας, αλλά της αγάπης, της προσοχής και της στοργής σας, είναι πιο εύκολο γι 'αυτήν να πραγματοποιήσει το κατόρθωμα της μητρότητας. Μην οδηγείτε λοιπόν.
Το ζήτημα της θεραπείας είναι πολύ σημαντικό. Ο Θεός να σε έχει καλά να ενισχύεις τη δύναμή σου. Είμαι βέβαιος ότι, έχοντας πάρει την ανάσα σας και κοιμηθήκατε, θα νιώσετε και πάλι καλή διάθεση και τη χαρά της ενεργού συμμετοχής σας στο έργο του Θεού.
Όσο για την εκτύπωση υλικού για την εξομολόγηση στο ZhMP, όλα έχουν ειπωθεί από τον L. Ο Θεός θα ευλογήσει την πρόθεσή σας και εμείς με τη σειρά μας θα προετοιμάσουμε ό,τι εξαρτάται από εμάς για την άφιξη του Κ. και θα στείλουμε επιπλέον υλικό για αυτό τμήμα μαζί της.
Αυτό είναι όλο. Προσευχόμαστε συνεχώς για εσάς και τα παιδιά σας. Άλλωστε, υπάρχουν συχνά αγγελιοφόροι από εσάς, και υπήρχαν τα κορίτσια Ν. και Α. που μας έδωσαν έναν ολόκληρο κατάλογο με τα παιδιά σας, και προσευχόμαστε.
Η εκκλησία του σπιτιού σας μαζί και ο καθένας ξεχωριστά είναι η ευλογία του Θεού.
Η Κ. σας εύχεται υγεία, και ο Θεός ευλογεί την επίσκεψή της στην οικογένειά μας.
Ευχαριστούμε τον Κύριο για όλα.
Εσείς κι εγώ βαδίζουμε ενεργά στον δρόμο της πνευματικής ανατροφής και εκπαίδευσης.
Αδελφικό φιλί. Ο Θεός να σε ευλογεί.
Οκτώβριος 1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου