Δύο σεισμοί με επίκεντρο τον ουρανό κ. Ι. Ιστράτη .

Δύο σεισμοί με επίκεντρο τον ουρανό

 κ. Ι. Ιστράτη 

 Η Εκκλησία του Χριστού αποφάσισε να συγκεντρώσει στον ίδιο εορτασμό τους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο, τους προϊσταμένους των Αποστόλων του Χριστού και τους ιεραποστόλους του Ευαγγελίου του Θεού.

 Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, που όμως εκπληρώνουν τις κλήσεις τους για τη δόξα του Θεού.

Ο Πετρος ήταν ένας παντρεμένος ψαράς, αμόρφωτος, μόχθησε για πολύ καιρό στις όχθες της Τιβεριάδας, στραγγισμένος από δυνάμεις από τα βαριά και άδεια δίχτυα του επαγγέλματός του.  Ένας άνθρωπος πέρασε από κακουχίες, μαθημένος από την πείνα, χωρίς λεπτότητα και παιδεία, το πέλμα της γης και της θάλασσας, με χέρια αυλακωμένα από πληγές από σχοινιά και χτυπημένα από όλες τις πλευρές από τα κύματα αυτού του κόσμου.  Στο κάλεσμα του Χριστού Θεού, τα αφήνει όλα και τον ακολουθεί, αποκηρύσσει την ιδιότητά του ως ψαρά και οικογενειάρχη και ακολουθεί τα χνάρια του Σωτήρος.   Ακούστε προσεκτικά τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα του Θεού.  Ανοίξτε τα μάτια σας στα χιλιάδες θαύματα, διεισδύστε με το νου σας το φως των αναστάσεων από τους νεκρούς που έκανε ο Χριστός, ακούστε τους βουβούς να μιλάνε για τον Λόγο και δείτε τους τυφλούς να βλέπουν το Φως του κόσμου, νιώστε το καθαρό σώμα αυτών θεραπεύτηκαν από τη λέπρα και μάθετε το σχολείο της θυσιαστικής και θεραπευτικής αγάπης από τον Επίσκοπο αιώνια θεραπεία.  Ακολουθεί με απόλυτη πίστη Αυτόν που άλλαξε οριστικά τη ζωή του.  Είναι παρορμητικός, αναποφάσιστος, νευρικός, εκρηκτικός μερικές φορές, αλλά η αγάπη του για τον Δάσκαλο είναι μεγαλύτερη από όλα τα ελαττώματα του.  Περπατά παντού με τον Δάσκαλο, αισθάνεται πώς το πνεύμα διαπερασμένο από τον Λόγο μπαίνει στην κόρη του Ιαείρου, πέφτει στο έδαφος μπροστά στο αιώνιο Φως στο Θαβώρ, παρακολουθεί στενά, νυσταγμένα, τα δάκρυα αίματος του Θεού στη Γεθσημανή.  Υπόσχεται να περπατήσει μέχρι θανάτου με τον Χριστό.  Τον συμβουλεύει να αποφεύγει τον Σταυρό και την Ανάσταση για χάρη της επίγειας ζωής.  Πηδάει στον κήπο και κόβει το αυτί του Μάλχου.  Η σύλληψη του Ιησού είναι για αυτόν το τέλος των ελπίδων του, η απόλυτη απογοήτευση.  Τη νύχτα που ο Θεός χαστουκίζεται και μαστιγώνεται από τους ανθρώπους, ο Πέτρος χάνει τα διανοητικά του δίχτυα, πέφτει σε φόβο και απελπισία, απαρνείται Αυτόν που τον δέχθηκε,βρίζει και ορκίζεται ότι δεν γνωρίζει τον Γνώστη της ζωής του.  Και εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποιεί το άπειρο της αγάπης του Χριστού, ένας καταστροφικός σεισμός καταπίνει την ψυχή του, βγαίνει έξω και κλαίει πικρά για την απόρριψή του.  Υποφέρει τρομερά στην καρδιά του για Εκείνον που χτυπήθηκε, η ψυχή του ματώνει από πόνο για τον Εσταυρωμένο.  Όλες οι βεβαιότητες του, βασισμένες στη ζωή, στη γη και στη θάλασσα, συνθλίβονται από την πλημμυρισμένη από δάκρυα πέτρα της καρδιάς του.  Καταργείται για να κάνει χώρο σε Εκείνον που συγχωρεί ολόκληρο το σύμπαν.  Μετατρέπεται σε θρήνο για Εκείνον που σκούπισε όλα τα δάκρυα από όλο το πρόσωπο.  Για αυτόν, τον απορριφθέν, δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τον Χριστό που σταυρώθηκε, χτυπήθηκε, τρυπήθηκε, σκοτώθηκε για τη σωτηρία του.  Από εδώ ο Πετρος πεθαίνει για τα καλά και ξεκινά μια νέα ζωή, στην οποία ο θάνατος είναι αμελητέος και η αθάνατη Ζωή βασιλεύει στον κόσμο.  Συγχωρείται με την τριπλή μαρτυρία αγάπης που διαγράφει την τριπλή απόρριψη και γίνεται το Δισκοπότηρο του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή που ποτίζει την Εκκλησία με τον Ευχαριστιακό Χριστό.  Μιλάει στην Πεντηκοστή και χιλιάδες άνθρωποι βαπτίζονται στο όνομα της Τριάδας.  Ταπεινά προεδρεύει των αποστολικών συνόδων και αφουγκράζεται τον πόθο της καρδιάς του για την πτώση.  Σταυρώθηκε για μια ζωή στον πόνο της απόρριψης του Δημιουργού και ταπεινά επέλεξε να πεθάνει σε Σταυρό, με το κεφάλι κάτω, να κοιτάξει τον ουρανό που ήθελε και περίμενε όλη του τη ζωή και να ομολογήσει την αναξιότητά του να πεθάνει ως θνητός.

 Ο Παύλος ήταν το εντελώς αντίθετο του Πέτρου.  Ένας καλά μορφωμένος ραβίνος, με μια έμφυτη εβραϊκή λεπτότητα, μια ιδιοφυΐα της Τορά και ένθερμος υπερασπιστής της εβραϊκής λατρείας, ο Παύλος οδήγησε τους Χριστιανούς στο θάνατο, αυτή η αίρεση που διεκδικεί όλες τις προφητείες της Διαθήκης.  Καθηγητής θεολογίας, ερευνητής των προφητειών, διδάκτωρ της Νομικής, ο Παύλος ήταν το φάρμακο για κάθε ιδεολογική παρέκκλιση.  Έβλεπε τον φόνο του Στέφανου, παρακολουθούσε απαθής να οδηγούνται οι Χριστιανοί στο θάνατο για τον Εσταυρωμένο, κινητοποιήθηκε στον διωγμό των Γαλιλαίων.  Ήταν αμείλικτος στο βάθος της θεολογίας του, ύπουλος, αυτάρκης και πεπεισμένος ότι έπρεπε να εξαλείψει με αίμα την ιδεολογική εξέγερση των χριστιανών.   Μέσα από ένα θεϊκό θαύμα, ακούει μια φωνή από τον ουρανό, βλέπει το φως πάνω από τη φύση που τυφλώνει τα μάτια του, αισθάνεται τη δύναμη του Ζωντανού Θεού, τον οποίο είχε μελετήσει  για μια ζωή.  Καταλάβετε ότι ο Χριστός είναι η Εκκλησία, ακούγοντας τις λέξεις: Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις;  Καταλαβαίνει ότι κάθε πόνος της Εκκλησίας πονάει άπειρα τον Θεό, ότι οι πληγές των σπασμένων είναι πληγές του Χριστού, ότι κάθε δάκρυ των Χριστιανών κυλάει μέσα από τα μάτια του Θεού.  Το βάθος της ραβινικής διδασκαλίας του ανοίγεται στον ουρανό της εκπλήρωσης των προφητειών στον Μεσσία.  Γίνεται ο πιο σκληρός διώκτης, ο πιο εκλεκτός απόστολος και θεολόγος των Μυστηρίων του Θεού.  Είναι το αγκάθι κολλημένο στην καρδιά της απιστίας των Εβραίων και συνθλίβει με χάρη και γνώση όλες τις θεολογικές υπεκφυγές του Ταλμούδ.  Πηγαίνει στην έρημο για να δει τον Θεό μέσα από δάκρυα.  Ξεκινά για αποστολή και οργώνει με τα χέρια του όλη την Ευρώπη, σπέρνοντας τον Λόγο του Ευαγγελίου.  Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει, ούτε διωγμός, ούτε φοβερή αρρώστια, ούτε βάσανα, ούτε θάνατος, από τη θυσιαστική του αποστολή.  «Ούτε ζωή, ούτε θάνατος, ούτε άγγελοι, ούτε κυριαρχίες, ούτε πράγματα τώρα, ούτε πράγματα που έρχονται, ούτε δυνάμεις, ούτε ύψος, ούτε βάθος, ούτε κανένα άλλο πλάσμα θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, που εν Χριστώ Ιησού, ο Κύριός μας» (Ρωμαίους 8, 38-39).

Διεισδύει και ερμηνεύει το Ευαγγέλιο όπως δεν το έχει ξανακάνει κανείς.  Μπαίνει σαν καθετήρας στις αρτηρίες του Σώματος του Χριστού και με τη θεολογία οξυγονώνει τους ιστούς του νέου αιώνιου οργανισμού.  Ένα θαύμα ενός ανθρώπου που κάνει κομμάτια την Ευρώπη με όλα τα είδωλά της, προετοιμάζοντάς την για το σπάσιμο στη Λειτουργία.  Όταν μιλάει με δάκρυα, τον ακούνε οι ουρανοί γιατί οι πληγές του Κυρίου του τον πονούν τρομερά και ο Χριστός μιλάει μέσα του.  Οι άγγελοι στον ουρανό σταματούν τη λειτουργία, γιατί ο Παύλος ο διώκτης άρχισε να αποκαλύπτει τα Μυστήρια του Αυτοκράτορα.  Είναι αδύναμος σαν το καλάμι, αλλά μέσα του αναπαύεται η Δύναμη του Θεού.  Είναι μικρός στο ανάστημα, αλλά βλέπει τα ύψη του ουρανού.  Η φωνή του είναι πνιγμένη, αλλά ο κόσμος σωπαίνει όταν μιλάει.  Χτυπιέται στο μάγουλο από τον άγγελο του Σατανά, αλλά συνθλίβει τις φυλές του Σατανά από μια ολόκληρη ήπειρο.  Υποφέρει τρομερά, αλλά φέρνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην αιώνια χαρά.  Επιπλήττει τους Ιουδαίους και τους αποστόλους, εργάζεται με τα χέρια του στις σκηνές, γράφει ένθερμα και ολοκληρωτικά επιστολές προς όλες τις ψυχές.  Είναι καταδιωκόμενος και σπασμένος στο σώμα, αλλά τα λόγια του είναι ένα ωστικό κύμα της χάρης του Θεού.  Οι άνθρωποι σταματούν νεκροί όταν τον ακούνε, ξεσπούν σε κλάματα και αλλάζουν τη ζωή και την αιωνιότητα τους.

 Δυο άνθρωποι από σκόνη, γεμάτοι από όλους τους πόνους αυτού του κόσμου, αδύναμοι και αμφίβολοι, με βαριές αμαρτίες να δουλεύουν, αλλά που κατάφεραν με δάκρυα και μετάνοια να καταργήσουν το σκοτάδι μέσα τους και έγιναν ιερά Δισκοπότηρα της Λειτουργίας του μυστηρίου του Χριστού.  Μάρτυρες και απόστολοι, εργάστηκαν όλη τους τη ζωή, όλο το θάνατο και όλη την αιωνιότητα για τον Χριστό, την αγάπη της ζωής τους και τη ζωή της αγάπης τους.  Τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό για αυτούς από τις ψυχές εκείνων που βγήκαν από τη δουλεία του θανάτου στη γη της επαγγελίας.  Δύο Εβραίοι με καθολική κλήση.  Δύο επαρχιώτες που καλούνται σε προσευχή σε όλες τις γωνιές της γης.