Η ιστορία του επισκόπου Αλεξάνδρου (Ishchein), Αρχιεπισκόπου Μπακού και Αζερμπαϊτζάν

Επισκεπτόμουν τη Γεωργία αρκετά συχνά όλα αυτά τα χρόνια: στη σοβιετική εποχή, δύο ή τρεις φορές το χρόνο, την ταραγμένη δεκαετία του 1990, σε ταραγμένους καιρούς, έπρεπε να επισκέπτομαι λιγότερο συχνά, αλλά και πάλι ο Κύριος μου έδωσε μια τέτοια ευκαιρία. Στα ταξίδια μου επισκέφτηκα προσωπικά τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Ηλία Β', πήρα την ευλογία του, ζήτησα την προσευχή του και πήγαινα πάντα στη Μτσχέτα, όπου φυλάσσεται η Ράβδος του Κυρίου και όπου ξεκίνησε το κατόρθωμά της η ισότιμη με τους Αποστόλους Νίνο. Κάπως μετά το Svetitskhoveli πήγαμε στο μοναστήρι Samtavro και προσευχηθήκαμε στον τόπο των κατορθωμάτων της  Αγίας Νίνα, Ισότιμου των Αποστόλων. Τότε η Μητέρα Ανώτερη Κετεβάν μας κάλεσε σε ένα γεύμα, δειπνήσαμε και μου ζήτησε να πάω στον Γέροντα Γαβριήλ. Κάπως αμφέβαλα, αφού δεν τον γνώριζα και δεν ένιωθα ιδιαίτερη ανάγκη για τέτοια επικοινωνία, γιατί είχα ήδη συζητήσει όλα τα θέματα που με ανησυχούσαν με τον Πατριάρχη Ηλία, τον οποίο γνώριζα πολύ καιρό. Όμως η ηγουμένη πρότεινε επίμονα να επισκεφτούν τον γέροντα. Και ήμουν τότε αρχιμανδρίτης, υπηρετούσα στο Αζερμπαϊτζάν. ήταν το 1995.


Γεγονός είναι ότι το Αζερμπαϊτζάν εκείνη την περίοδο περνούσε μια πολύ δύσκολη και ασταθή περίοδο. Στο έδαφος αυτής της χώρας, διάφορες ένοπλες ομάδες πραγματοποίησαν όχι εντελώς θετικές δραστηριότητες. Υπήρχαν προβλήματα με το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τους ενεργειακούς πόρους, το νερό και, φυσικά, τα τρόφιμα. Η ζωή ήταν πολύ δύσκολη, ενώ στη Ρωσία άνοιξαν μοναστήρια, χτίστηκαν εκκλησίες και θεολογικές σχολές. Ήταν λίγο οδυνηρό για μένα που αποκόπηκα από τη διαδικασία αναβίωσης της θρησκευτικής ζωής, που γινόταν τότε στη Ρωσία, και, φυσικά, ως άνθρωπος ήθελα να επιστρέψω στην πατρίδα μου και να πάρω μέρος στην εκκλησιαστική του ζωή. Όμως στην Εκκλησία υπάρχει πειθαρχία, υπακοή και δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τους χώρους υπηρεσίας μας χωρίς άδεια και πρέπει, με την ευλογία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, να εκπληρώσουμε το ποιμαντικό μας καθήκον. Και με τέτοια διάθεση, με τέτοια συναισθήματα, μπήκα στο κελί του Γέροντα Γαβριήλ. Ζούσε στα ερείπια ενός πύργου. Στη μέση του δωματίου όπου έμενε υπήρχε μια κολόνα στην οποία στηρίζονταν οι θόλοι και η οροφή. Μόλις πέρασα το κατώφλι του κελιού, ο γέροντας γρήγορα, με ενεργητικά βήματα, άρχισε να περπατά γύρω από αυτήν την κολόνα και ταυτόχρονα ξεστόμισε περίεργα λόγια που με εξέπληξαν: «Τρέξε - μην τρέχεις, αν τρέξεις, θα ξεφύγεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις από το Μπακού πουθενά». Μετά πρόσφερε σε εμένα και στον σύντροφό μου ένα ποτήρι γεωργιανό κρασί, έβαλε στον εαυτό του ένα ποτήρι και είπε κάτι ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό στον σύντροφό μου. Με λίγα λόγια, τον αφήσαμε αναστατωμένο και δυσαρεστημένο, γιατί, αντίθετα, θέλαμε να ακούσουμε κάτι παρήγορο. Δεν έκανα καν ερωτήσεις στον Γέροντα Γαβριήλ, απλώς άκουσα τι είπε και δεν τον ήξερα καθόλου πριν από αυτό. Αλλά τα λόγια με τα οποία με συνάντησε αποδείχθηκαν προφητικά, γιατί πράγματι, αμέσως μετά από αυτή τη συνάντηση, έφυγα από το Μπακού με την ευλογία των εκκλησιαστικών αρχών, αλλά κυριολεκτικά σαράντα ημέρες αργότερα με κάλεσαν πίσω. Στο Μπακού διετέλεσα πρύτανης διαφόρων εκκλησιών, τέλεσα την υπακοή του πρύτανη των Ορθοδόξων ενοριών, το 1998 κλήθηκα σε επισκοπική λειτουργία και εδώ και πολλά χρόνια είμαι Αρχιεπίσκοπος Μπακού και Αζερμπαϊτζάν. Αυτά τα λόγια του γέροντα ότι το θέλημα του Θεού είναι να πραγματοποιήσω την εκκλησιαστική μου υπακοή στο Μπακού - ζουν στο μυαλό μου. Αμέσως μετά από εκείνη τη συνάντηση, ο γέροντας πέθανε και τάφηκε στο μοναστήρι του Σαμταύρου. Όταν επισκεπτόμουν τη Γεωργία, πήγαινα πάντα στον τάφο του, προσευχόμουν για την ανάπαυση της ψυχής του και μοιραζόμουν τις εντυπώσεις μου με τους συντρόφους μου, μιλώντας για τη συνάντησή μου μαζί του. Προς μεγάλη μου χαρά, ο γέροντας ήταν πραγματικά καταπληκτικός, με μια υπέροχη ζωή. Το 2015 βρέθηκα και εγώ στη Γεωργία μετά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, επισκέφθηκα τον Παναγιώτατο και Μακαριώτατο Καθολικό-Πατριάρχη Πάσης Γεωργίας Ηλία Β' και πήρα την ευλογία να επισκεφτώ τα ιερά της Μτσχέτας. Φτάσαμε στο Σαμταύρο, και όταν μπήκαμε στον ναό της Μεταμόρφωσης, σε υπερυψωμένη εξέδρα είδαμε ένα ιερό με τα λείψανα του Γέροντα Γαβριήλ.

Για μένα αυτό που είπε δεν ήταν παρηγοριά και συμπαράσταση εκείνη τη στιγμή της ζωής μου τα λόγια του με στεναχώρησαν σε κάποιο βαθμό, αλλά αποδείχτηκαν προφητικά. Και η ζωή μου κυλάει στο Μπακού για περισσότερες από δύο δεκαετίες.

Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτός ο άνθρωπος έχει αγιοποιηθεί. Όταν έφυγα από τη Γεωργία, μου έδωσαν μια εικόνα του Γέροντα Γαβριήλ με λείψανα. Και πρέπει να πω ότι στο Μπακού, όχι μόνο έχω μια τέτοια εικόνα στην εκκλησία της πατρίδας μου, αλλά και σε πολλές άλλες εκκλησίες. Δηλαδή, οι άνθρωποι τον σέβονται, οι εικόνες είναι σε ζήτηση. Χαίρομαι που ο Κύριος μου επέτρεψε να δω αυτόν τον άνθρωπο ζωντανό και να ακούσω από τα χείλη του το θέλημα του Θεού για μένα και για τη ζωή μου.

Η ιστορία του επισκόπου Αλεξάνδρου (Ishchein), Αρχιεπισκόπου Μπακού και Αζερμπαϊτζάν.