5 Παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου· ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν·
Ἂς μὲ ἐπιπλήξει ὁ δίκαιος, τὸ δέχομαι, ἂς μὲ ἐλέγξει ὁ δίκαιος γιατί
αὐτὸς γνωρίζει τί εἶναι τὸ ἔλεος. Πίσω ἀπὸ αὐτὸν τὸν δίκαιο ὑπάρχει τὸ
ἔλεος, δηλαδὴ ἡ ἀγάπη. Τὰ καλὰ λόγια ὅμως τοῦ ἁμαρτωλοῦ δὲν τὰ
θέλω. Τὸ «λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου» ἀντλεῖται ὡς εἰκόνα ἀπὸ τελετουργικὴ πράξη. Συνήθιζαν οἱ πιστοὶ νὰ βάζουν λίπος τῶν ὁλοκαυτωμάτων στὸ κεφάλι τους γιὰ νὰ ἔχουν τὴν εὐλογία. Ἔ, αὐτὸ τὸ λίπος ποὺ
τὸ παίρνω γιὰ εὐλογία, ἅμα προέρχεται ἀπὸ χέρια ἁμαρτωλοῦ δὲν τὸ
θέλω, δηλαδὴ δὲν θέλω τὴν ὑποστήριξη τοῦ ἁμαρτωλοῦ.
Ἡ τελευταία φράση τοῦ στίχου, ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς
εὐδοκίαις αὐτῶν, εἶναι μιὰ δύσκολη φράση· ὅλοι οἱ ἑρμηνευτές, ἀκόμα
καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτὸς ὁ ψαλμὸς εἶναι δυσνόητος γιατὶ ἔχει κάποιες φράσεις ποὺ δὲν βγάζουν νόημα. Εἶναι, ὅπως
λέμε στὴ φιλολογία, σαλευμένη φράσις. Καὶ στὸ ἑβραϊκὸ κείμενο εἶναι
ἐπίσης δυσνόητη, ὄχι μόνο στους Ο'. Ἡ προσέγγιση ποὺ δίνουν οἱ ἑρμηνευτές: Οἱ ἄδικοι δείχνουν μία εὐδοκία ἀπέναντί μου, αὐτὴ τὴν εὐδοκία
δὲν τὴν θέλω, ἂν προέρχεται ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ἂν προέρχεται ἀπὸ
τοὺς δίκαιους, ἂς μὲ παιδέψουν οἱ δίκαιοι γιατὶ ὑπάρχει τὸ ἔλεος, ἡ
ἀγάπη. Ἐγὼ ὅμως προσεύχομαι γιὰ αὐτούς, ἡ προσευχή μου βρίσκεται
στὸν δρόμο τους. Δὲν θέλω τὴ χάρη τους, ἀλλὰ προσεύχομαι γι' αὐτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου