Ο ιερέας.

 

 Ο ιερέας της ενορίας μιας μικρής πόλης έφτασε στην εκκλησία παρακινημένος  να τελέσει άλλη μια βραδινή Λειτουργία, αλλά η ώρα πέρασε και ο κόσμος δεν ήρθε.  Μετά από 15 λεπτά καθυστέρηση μπήκαν τρία παιδιά, μετά από 20 λεπτά μπήκαν δύο νέοι.  Έτσι ο ιερέας αποφάσισε να ξεκινήσει τη λειτουργία με τα πέντε άτομα.  Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας, μπήκε ένα ζευγάρι που κάθισε στα τελευταία παγκάκια της εκκλησίας.

 Όταν ο ιερέας κήρυξε και εξήγησε το Ευαγγέλιο, ένας άλλος μισοβρώμικος μπήκε με ένα σκοινί στο χέρι.  Απογοητευμένος και μη κατανοώντας την αιτία της αδύναμης ανάμειξης των πιστών, ο ιερέας τέλεσε τη Λειτουργία με αγάπη και κήρυξε με ενθουσιασμό και ζήλο.

 Καθώς επέστρεφε στο σπίτι, τον έκλεψαν και τον ξυλοκόπησαν δύο κλέφτες, οι οποίοι έκλεψαν το φάκελό του όπου βρισκόταν η Βίβλος του και άλλα πολύτιμα υπάρχοντά του.  Φτάνοντας στο σπίτι της ενορίας  έδεσε τις πληγές του, περιέγραψε εκείνη την ημέρα ως:

 Η πιο θλιβερή μέρα της ζωής μου, μια αποτυχία της διακονίας μου και η πιο άκαρπη μέρα της καριέρας μου.  αλλά... δεν πειράζει, τα κάνω όλα με τον Θεό και για Εκείνον.

 Μετά από πέντε χρόνια, ο ιερέας αποφάσισε να μοιραστεί αυτή την ιστορία με τους ενορίτες στην εκκλησία.  Όταν τελείωσε να λέει την ιστορία, ένα ζευγάρι σε εκείνη την ενορία τον σταμάτησε και είπε: «Πατέρα, το ζευγάρι στην ιστορία που καθόταν πίσω ήμασταν εμείς.  Ήμασταν στα πρόθυρα του χωρισμού λόγω πολλών προβλημάτων και διαφωνιών στο σπίτι μας.  Εκείνο το βράδυ αποφασίσαμε τελικά να χωρίσουμε, αλλά πρώτα αποφασίσαμε να έρθουμε στην εκκλησία για τελευταία φορά ως ζευγάρι και μετά ο καθένας θα ακολουθούσε το δρόμο του.  Εν τω μεταξύ, αφήσαμε στην άκρη τη σκέψη του διαζυγίου αφού ακούσαμε το κήρυγμα σας το ίδιο βράδυ.  Ως αποτέλεσμα, σήμερα είμαστε εδώ με το σπίτι και την οικογένειά μας ανακαινισμένη».

 Καθώς μιλούσε το ζευγάρι, ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες που βοήθησε στη ζωή των ανθρώπων αυτής της εκκλησίας χαιρέτησε ζητώντας να μιλήσει.  Και δίνοντάς του την ευκαιρία, ο επιχειρηματίας είπε: «Πατέρα, είμαι ο άνθρωπος που μπήκα μισοβρώμικος με ένα σκοινί στο χέρι.  Ήμουν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, χαμένος στα ναρκωτικά, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου είχαν φύγει από το σπίτι λόγω της συμπεριφοράς μου.  Εκείνο το βράδυ προσπάθησα να αυτοκτονήσω αλλά το σκοινί έσπασε κι έτσι βγήκα να αγοράσω άλλο.  Όταν βγήκα στο δρόμο, είδα την εκκλησία ανοιχτή, αποφάσισα να μπω μέσα παρόλο που ήμουν πολύ βρώμικος και είχα ένα σκοινί στο χέρι.  Εκείνο το βράδυ, η ομιλία σου διαπέρασε την καρδιά μου και έφυγα από εδώ ένας αλλαγμένος άνθρωπος.  Σήμερα έχω σταματήσει τα ναρκωτικά, η οικογένειά μου ήρθε σπίτι και έγινα ο πιο επιτυχημένος επιχειρηματίας στην πόλη».

 Στην πύλη της εισόδου του σκευοφυλάκου, ο Διάκονος φώναξε: «Πάτερ, ήμουν ένας από εκείνους τους κλέφτες που έκλεψαν τα υπάρχοντά σου.  Ο άλλος πέθανε το ίδιο βράδυ ενώ κάναμε τη δεύτερη ληστεία.  Στον χαρτοφύλακά του υπήρχε μια Βίβλος.  Το διάβαζα κάθε φορά που ξυπνούσα το πρωί.  Μετά από όλο αυτό το διάβασμα, αποφάσισα να το εφαρμόσω στη ζωή μου και να συμμετάσχω σε αυτή την εκκλησία».

 Ο ιερέας σοκαρίστηκε και άρχισε να κλαίει μαζί με τους πιστούς.  Άλλωστε, η νύχτα που θεώρησε ως νύχτα αποτυχίας ήταν η πιο γόνιμη της διακονίας του. 

 𝙍𝙚𝙛𝙡𝙚𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣:

 Ασκήστε το κάλεσμά σας (εργασία / αποστολή) με αφοσίωση και ζήλο.  Δώσε το καλύτερο κάθε μέρα, γιατί είσαι όργανο καλού για τη ζωή κάποιου.  Στις χειρότερες μέρες της ζωής σας μπορείτε ακόμα να είστε ευλογία για κάποιον άλλο.

 Ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει τις «κακές συνθήκες» μιας ζωής για να παράγει το καλύτερο για τους άλλους.