Μου γράφει μια μητέρα Oana από την Τιμισοάρα. Έχει ένα μωρό 10 μηνών, τον Casian, με καρκίνο του ήπατος, μεταστάσεις στους πνεύμονες και στην καρδιά. Οι γιατροί του είπαν: τίποτα εδώ στη γη δεν μπορεί να τον σώσει.
Μου γράφει με χιλιάδες δάκρυα. Το παιδί δεν μπορεί να μεταφερθεί. Θα πέθαινε στο δρόμο, λένε οι γιατροί. Στέλνει τη μητέρα της με ένα ακριβό ρούχο για μωρά. Έρχομαι την Κυριακή. Ήταν συντετριμμένοι.
Πατέρα, έχει και όγκο καρδιάς 2 εκατοστών. Αυτό μπορεί να τον σκοτώσει σε 1-2 λεπτά. Το αίμα τρέχει από τη μύτη και το στόμα του όλη την ώρα. Βοήθησέ μας.
Τρεκλίζω. Έσφιξα τα δόντια μου.
Ξέρω έναν καλό χειρουργό. Θα του τηλεφωνήσω. Το όνομά του είναι Ιωάννης ο Ρώσος. Ο κόσμος ξέσπασε σε κλάματα. Ναι, πατέρα, φώναξέ τον.
Ενώ ο κόσμος ήταν στο δρόμο, το παιδί έπαθε σοβαρή κρίση. Αιμορραγούσε παντού. Νόμιζαν ότι το έχαναν. Η μητέρα της Κασσιανής φώναξε: "Άγιε Γιάννη, δεν βλέπεις το παιδί μου; Δεν το λυπάσαι;"
Στις 11 τελείωσε η Θεία Λειτουργία. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες περίμεναν στην ουρά για να μπουν πρώτοι όσοι είχαν μωρά. Στις 12 έφτασαν. Είπα όλες τις προσευχές που ξέρω.
Στις 12 το μωρό στο νοσοκομείο ηρέμησε εντελώς. Ο πυρετός του έπεσε. Η αιμορραγία σταμάτησε.
Έκαναν μαγνητική τομογραφία.
Η γιατρός σταυρώθηκε. Ο όγκος της καρδιάς των 2 cm έχει φύγει. Πουθενά. Δεν υπάρχει περίπτωση να εξαφανιστεί έτσι χωρίς χειρουργική επέμβαση.
Οι γονείς έκλαιγαν. Ήταν ένας υπέροχος χειρουργός. Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος. Κάθε μέρα, η κατάσταση του παιδιού βελτιώνονταν εντελώς. Τώρα τον προετοιμάζουν για την επέμβαση στο συκώτι.
Δόξα στον Θεό για τους Αγίους Του.
Είμαστε τόσο μικροί, σαν άθλια σκουλήκια, προσευχόμαστε κι εμείς αμέσως.
Αλλά μια δύναμη μεγαλύτερη από οτιδήποτε άλλο στη γη μας περικλείει. Ο Θεός μας αγαπά και περιμένει να μας αγκαλιάσει και να μας θεραπεύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου