ΙΕΡΟΜΌΝΑΧΟΣ Κωνσταντίνος (Kovalchuk). "Μια συζήτηση για την προσευχή":

ΙΕΡΟΜΌΝΑΧΟΣ Κωνσταντίνος (Kovalchuk). "Μια συζήτηση για την προσευχή":

"Και θα σας πω επίσης για ένα άτομο που έπρεπε να γνωρίσω προσωπικά. Αυτός είναι ο σύγχρονος μας, ο δούλος του Θεού Αλεξέι Ποδρόικιν, επιπλέον - σύντροφός μας στην έρημο, οι μοναχοί του Αθανασίου ( по1995).

Στον κόσμο Ο  πατέρας Αθανάσιος λεγόταν Αλεξέι. Ζούσε μια συνηθισμένη καθημερινή ζωή, ήταν οικογενειάρχης: είχε γυναίκα, γιο, κόρη. Δούλεψε πρώτα ως ταξί, μετά στον ίδιο στόλο με κλειδαρά.

Η εποχή ήταν Σοβιετική, οπότε έπρεπε να υπομείνουμε καταπίεση, γελοιοποίηση, ακόμα και ανοιχτές διώξεις. Παρ' όλα αυτά, ο Αλεξέι επεδίωξε να ζει με συνείδηση και να υπακούει στις Ευαγγελικές εντολές. Πήγε στην εκκλησία, προσευχήθηκε σκληρά, ταπεινώθηκε, άντεξε (και έπρεπε να αντέξει πολλά) και ζήτησε τη βοήθεια του Θεού για κάθε καλό έργο.

Είχε μια τόσο ενδιαφέρουσα περίπτωση. Το αφεντικό του, ο διευθυντής του στόλου, αγόρασε για τον εαυτό του ένα ξένο αυτοκίνητο. Πήγε μια μικρή βόλτα και κατέρρευσε. Έπρεπε να πάει κάπου επειγόντως, και αξίζει τον κόπο. Ο σκηνοθέτης κάλεσε τον αρχιμηχανικό, κλειδαρά και τόρνο: «Φτιάξε μου ένα αυτοκίνητο αύριο. " Φώναξαν τον Αλεξέι:

- Πήγαινε κάν' το!

- Αύριο είναι Κυριακή, δεν θα πάω.

Τον συκοφάντησαν, αλλά βλέποντας ότι στεκόταν σταθερά μόνος του, κούνησαν το χέρι του:

- Μην το κάνεις, είσαι τόσο παγανιστής! Θα το κάνουμε χωρίς εσένα.

Πάμε, χαζολογώντας όλη μέρα, αλλά ποτέ δεν το έκανε.  Φαίνεται ότι θα το κάνουν, και αυτή η αντλία στάζει πάλι.

Την επόμενη μέρα, πήγαν να αναφέρουν στον διευθυντή: δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Φωνάζουν τον  Alexei:

- Πήγαινε φτιάξε μου τό αυτοκίνητο.

- Πώς κι έτσι; Ο αρχιμηχανικός με τα μαστόρια δεν έκανε, αλλά εγώ τι θα κάνω;

Έλα τώρα, ίσως κάνεις κάτι τελικά.

Άκουγε και περπάτησε. Προσευχήθηκα πριν από αυτό φυσικά."Κύριε, καταλαβαίνεις τι πρέπει να γίνει εδώ; » Και αυτοί οι αρχιμάστορες στέκονται και παρακολουθούν τι θα κάνει. Ο Alexey έκανε τον σταυρό του, διέσχισε το αυτοκίνητο, μετά πήγε, έκανε κάτι στροφές και λέει στον οδηγό: "Απομακρυνθείτε. Αυτό το έχει καταλάβει. Ας κοιτάξουμε: όλα είναι στη θέση τους. Ο Alexey διέσχισε την αντλία: «Τώρα παραλάβετε. " Ο οδηγός μάζεψε, έστησε, γέμισε το νερό - δεν στάζει.

Ο οδηγός πήγε και ενημέρωσε τον διευθυντή ότι το αυτοκίνητο έχει επισκευαστεί. Ο σκηνοθέτης και ο μηχανικός ρωτούν, "Και τι έκανεςυ; » - «Το διέλυσα, το κόλλησα, το ξαναένωσα - και τέλος. "

Από τότε, ο Αλεξέι δεν τρομοκρατείται πλέον στη δουλειά επειδή πηγαίνει στην εκκλησία ή αναγκάζεται να εργάζεται τις Κυριακές.

Αλλά ένας πειρασμός πέρασε - άλλος ήρθε: η σύζυγος επαναστάτησε. Και επαναστάτησε πολύ έντονα.

«Εγώ, ο πατέρας Αθανάσιος είπε στη συνέχεια, «συνειδητοποίησα ότι ήταν ήδη ένας δαίμονας που ενεργούσε έτσι μέσω αυτής, και άρχισα να προσεύχεται πιο επιμελώς», αν και πρακτικά όλη του η ζωή ήταν μια συνεχής στροφή προς τον Θεό.

Συνέβη: ήταν τόσο βυθισμένος στην προσευχή που η γυναίκα του ουρλιάζει από ενόχληση και προσεύχεται γι' αυτήν με συμπόνια και κάποια στιγμή σταματά να την ακούει.

"Εγώ", λέει, "προσευχηθείτε, και η ψυχή μου είναι τόσο ήσυχη, τόσο γαλήνια. Τότε συνειδητοποιώ τον εαυτό μου, κοιτάζοντας την. Στέκεται όρθια, ουρλιάζει.

Έφτασε ακόμα και στο σημείο που του πέταξε μαχαίρι. Αλλά τα άντεξε όλα πολύ ειρηνικά, πολύ ήπια. Ήταν υστερική, και ο Κύριος του έδωσε τη χάρη να υπομένει τα πάντα με ευγένεια. Και συνεχίζεται εδώ και χρόνια.

Τότε, με την βοήθεια του Θεού, ο δούλος του Θεού Αλεξέι έγινε μοναχός στη Λαύρα Ποχάγιεφ (κόπηκε με το όνομα Αθανάσιος). Ο πατέρας Αθανάσης πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στον Καύκασο, στα βουνά. Το τέλος του ήταν ευτυχισμένο (είμασταν μάρτυρες). Πριν τον θάνατό του, υιοθέτησε ένα σχέδιο με το όνομα Alexiy.

Ορίστε ένα παράδειγμα. Και υπάρχουν λίγα τέτοια παραδείγματα στη ζωή. "Ως εκ τούτου, μπορεί κανείς μόνο να ευχηθεί ότι ο καθένας μας, ακολουθώντας αυτά τα μαθήματα χριστιανικής ευλάβειας, θα έβγαζε τα κατάλληλα συμπεράσματα για τον εαυτό του και δεν θα δικαιολογούσε τον εαυτό του "ονοματοδοτώντας" ευνοϊκές συνθήκες για προσευχή "