(απόσπασμα)
Όσο περνάνε τα χρόνια,
οι μέρες τούτες που διανύουμε,
ντύνονται - φορτώνονται,
όλου του κόσμου τα στολίδια,
(κάθε χρόνο και πιο πολλά,
πιο φαντασμαγορικές καταστάσεις),
μα ξεγυμνώνονται από το Πρόσωπο
Εκείνου, που είναι πρωταγωνιστής
της εορτής τούτης, του Χριστού μας..
Δεν είναι τραγελαφικό;
Εορτάζεται κοσμικά, κάτι πνευματικό!……
Η αδημονία αυτή, φανερώνει την
πραγματική πείνα μας..
Έλα όμως, που σαν τελειώσει το
νταβαντούρι, με την ψυχούλα μας, θα
μείνουμε πάλι;......
κι εκείνη πεινασμένη τότε,
θα αρχίσει να κλαίει σαν μωρό;...
Άς κάνουμε φέτος λοιπόν, μια προσπάθεια,
λίγο αγώνα, να μην αφήσουμε τα φώτα
γύρω μας, να καλύψουν το Άστρο της
Βηθλεέμ, που μας δείχνει τον δρόμο για
Εκείνον!....Και να πάρουμε την απόφαση,
να τον περπατήσουμε……
Δεν θα χάσουμε.....τουναντίον μάλιστα!.....
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου