Σχετικά με την συζυγική αποχή
Ο σύζυγός μου κι εγώ είμαστε παντρεμένοι στην εκκλησία, έχουμε δύο παιδιά - 1,5 και 3,5 ετών, ο σύζυγός μου δεν θέλει να κάνει παιδιά μέχρι να μεγαλώσουν, πιστεύει ότι θα είναι δύσκολο για μένα και θα πρέπει να βοηθήσει πολύ, και ήδη εργάζεται πάρα πολύ. Δεν είμαι πολύ βιαστική. Θα ήταν σωστό να απέχω για κάποιο χρονικό διάστημα, αξιολογώντας νηφάλια τη δύναμή μου, ή να ζήσω μια πλήρη έγγαμη ζωή, βασιζόμενος πλήρως στη βοήθεια του Κυρίου σε περίπτωση γέννησης παιδιών;
Αυτό είναι ένα ζήτημα που εσείς και ο/η σύζυγός σας θα πρέπει να συζητήσετε μαζί και να καταλήξετε σε μια κοινή απόφαση. Αλλά η απροθυμία της μίας πλευράς να απέχει μπορεί να οδηγήσει σε διαμάχες στην οικογένεια και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε πορνεία. Αν βασίζεστε πλήρως στη βοήθεια του Θεού, δεν θα εγκαταλειφθείτε. Σας επικαλούμαι την ευλογία του Θεού.
Σχετικά με τη δυσκολία της απόκτησης παιδιών
Ο σύζυγός μου κι εγώ έχουμε τέσσερα παιδιά. Όλα γεννήθηκαν με καισαρική τομή. Ενώ περίμενα το τέταρτο παιδί μου, αντιμετώπισα ένα πρόβλημα: στη Ρωσία, δεν μπορείς να κάνεις περισσότερες από τρεις καισαρικές τομές. Σε ανθρώπους σαν εμένα προσφέρεται στείρωση σε εθελοντική-υποχρεωτική βάση. Είναι αυτό αμαρτία;
Ο σύζυγός μου κι εγώ θα έχουμε ακόμα όλα τα παιδιά που μας δίνει ο Κύριος. Η έκτρωση είναι απαράδεκτη. Αλλά οι γιατροί λένε: Δεν μπορώ να κάνω άλλα παιδιά. Δεν είναι τόσο δύσκολο να κουβαλάς ένα μωρό, αλλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο με κάθε επόμενη επέμβαση να γεννήσεις το παιδί χωρίς επιπλοκές. Οι γιατροί με κατηγορούν ότι μεταθέτω όλη την ευθύνη για τη ζωή του παιδιού και τη δική μου σε αυτά. Συνειδητοποιώ ότι όλες οι μορφές αντισύλληψης είναι αμαρτωλές. Η ζωή χωρίς συζυγικές σχέσεις είναι αδύνατη για τον σύζυγό μου και εμένα. Τι πρέπει να κάνουμε; Πού τελειώνει η προσωπική μου ευθύνη για τη ζωή και την υγεία των παιδιών που συλλαμβάνω και γεννάω; Πρέπει να βασίζομαι αποκλειστικά στο θέλημα του Θεού και στην πρόνοιά Του για μένα, χωρίς συλλογισμό;
Ένας ιερέας πρέπει να καθοδηγείται από τους νόμους και τους κανόνες της Εκκλησίας, και όχι από τη δική του συλλογιστική. Η απόκλιση από τους κανόνες της Εκκλησίας καθιστά την ευλογία του άκυρη. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος έχει τεχνητά διαχωρίσει το σεξ από την τεκνοποίηση, ότι, έχοντας χάσει την υψηλή πνευματική απόλαυση της κοινωνίας με τον Θεό, θέλει να βρει μια άλλη, ζωώδη, απόλαυση στο γυμνό σεξ. Ταυτόχρονα, η λέξη «ζώο» μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί υπό όρους, αφού τα ζώα ενώνονται για να συνεχίσουν τους απογόνους τους, και όταν συμβαίνει η σύλληψη, δεν επιδιώκουν να ικανοποιήσουν το πάθος τους. Από αυτή την άποψη, τα ζώα έχουν γίνει ανώτερα από τον άνθρωπο, θα έλεγα, πιο καλλιεργημένα από αυτόν. Το πνευματικό κενό της σύγχρονης άψυχης ανθρωπότητας μας ενθαρρύνει να αναζητούμε τη χαρά και την ευτυχία στην ύλη, συμπεριλαμβανομένου του σώματος, το οποίο δεν δίνει πραγματική ευτυχία. Η Βίβλος λέει πώς o Αυνάν (από αυτό το όνομα «Αυνανισμός»), μη θέλοντας να αποκτήσει παιδί, εμπόδισε τεχνητά τη σύλληψη και για αυτά τα κόλπα τιμωρήθηκε από τον Θεό με θάνατο. Όλες οι τεχνητές μέθοδοι, συμπεριλαμβανομένης της στείρωσης, είναι αμαρτωλές. Το μόνο πράγμα που μπορώ να σας πω είναι αυτό που γνωρίζετε εσείς οι ίδιοι: εμπιστευτείτε τον εαυτό σας στο θέλημα του Θεού, προσευχηθείτε και ελπίστε ότι ο Κύριος μπορεί να κάνει ένα θαύμα. Η χριστιανική διδασκαλία απαιτεί αυτοθυσία. Μερικοί μαθητές του Χριστού απομακρύνθηκαν από Αυτόν, λέγοντας: «Σκληρός εστί λόγος ούτος· τίς δύναται να βαστάση αυτόν;» (Ιωάννης 6:60).
Σχετικά με την ανατροφή ενός άρρωστου παιδιού και τις συζυγικές σχέσεις
Είμαι παντρεμένη εδώ και 8 χρόνια, με γάμο σε εκκλησία. Έχουμε τρία παιδιά, δύο από τα οποία είναι άτομα με αναπηρία από την παιδική ηλικία με σοβαρή νοητική υστέρηση. Έπρεπε ακόμη και να στείλουμε τη μεγαλύτερη κόρη μας σε οικοτροφείο, δεν μπορούσαμε να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Και εγώ η ίδια μόλις που έβγαινα από τον τάφο μετά από κάθε γέννα. Όλα αυτά τα γεγονότα με έχουν επηρεάσει τόσο πολύ που ακόμη και η σκέψη του να γεννήσω ξανά με τρομάζει. Επιπλέον, πρέπει να μείνω σπίτι με τα παιδιά, και ο σύζυγός μου δεν μπορεί να μας στηρίξει όλους.
Ο σύζυγός μου κατηγορηματικά δεν θέλει να εγκαταλείψει τις συζυγικές σχέσεις, και εγώ έχω μια έντονη αποστροφή προς αυτό. Το ερώτημα είναι: μπορώ να αφήσω τον σύζυγό μου για να μην αμαρτήσω, αποτρέποντας την εγκυμοσύνη και μη τηρώντας νηστείες, αφού ο σύζυγός μου δεν μπορεί να απέχει ούτε για λίγες μέρες - αρχίζει να πίνει και να καβγαδίζει. Ή μήπως πρέπει να γεννήσω, βασιζόμενη αποκλειστικά στο θέλημα του Θεού;
Η ανατροφή ενός άρρωστου παιδιού είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Όσον αφορά τις συζυγικές σας σχέσεις, οι κανόνες της Εκκλησίας απαγορεύουν τόσο τις αμβλώσεις όσο και τα αντισυλληπτικά. Επομένως, σε αυτή την περίπτωση, ίσως είναι καλύτερο να υπομείνετε και να γεννήσετε όσα παιδιά δίνει ο Κύριος. Είθε ο Κύριος να σας βοηθήσει να αντέξετε τους κόπους και τις λύπες της επίγειας ζωής για να λάβετε την αιώνια σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου