Συνομιλία με τον Ιερομόναχο Ιωάννη Άγιαννανίτη Αρχιγραμματέα τής Ιεράς Κοινότητος.

-Μανώλης Μελινός: Οι Καρυές, αγαπητοί μου αναγνώστες, ό χώρος πού τώρα βρισκόμαστε, τον υποπόδιο τής Παναγίας «Άξιον Εστί» θυμίζει... κείμενο «παραχωρητήριο» πού συνέταξε ό Θεός και τον παρέδωσε στην Θεοτόκο μαζί με τον κλήρο της, τον Αγιον Όρος! Κι έχουνε πρόλογο οι Καρυές, όπως κι επίλογο έχουν! Ρωσικός ό πρόλογος -στην είσοδο- τον σεράι, ή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου. Βυζαντινός ό επίλογος -στην έξοδο- τον Κουτλουμουσίου ή Μονή. Ανάμεσα τους τον Πρωτάτο με την εφέστια εικόνα, ή Ί. Κοινότης, τον Τυπικαρειό, αύτόχθονη αθωνική θωριά τον Κελί των Σκουρταίων όπου ασκήθηκε κι έγραψε στα τέλη τής επιγείου ζωής του ό Αγιορείτης Άγιος Νικόδημος. Κολυβάς, όπως και οι Σκουρταίοι. Υπέρ τής συνεχούς θείας μεταλήψεως και εκείνος και αυτοί. Νηπτικός ό άγιος κι εκείνοι τον ίδιο. Θιασώτης ό όσιος του άκτιστου φωτός πού ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς -ασκητής δεινός, ησυχαστής αμετακίνητος- στάθηκε ό μεγαλειώδης ερμηνευτής και πρόμαχος του μυστικισμού του, σε μια είσδυτική τής πνευματικότητος του ενατένιση.

Εδώ λοιπόν στις Καρυές, ανεβήκαμε την κλίμακα τής Ί. Κοινότητος και πλησιάσαμε τον πανοσιολογιότατο ιερομόναχο κ. Ιωάννη, Αρχιγραμματέα τής αθωνικής πολιτείας και καρπωθήκαμε συμπυκνωμένη εμπειρία, άσκηση, θεολογικές γνώσεις, μεταφυσική πραγματικότητα... Ολ' αυτά σε μέγεθος ευσύνοπτων.

Εν συνεχεία, αγαπητοί μου αναγνώστες, ό πατήρ Ιωάννης θα προσεγγίσει με τον δικό του τρόπο, για χάρη μας τούς σύγχρονους Αγιορείτες Γέροντες, τούς κολοσσούς την ς αρετής και πρυτάνεις τής ασκήσεως, τα δοχεία τής χάριτος του Κυρίου. Τον σύνολο των λόγων τον πού αφορούν διάφορα πνευματικά θέματα, παρατίθεται σε άλλο βιβλίο τής Σειράς «Πείρα Πατέρων».

- Πάτερ Ιωάννη, όχι μόνο τώρα πού έχετε αυτό τον θεσμικό διακόνημα, αλλά και πριν είχατε επικοινωνία με τους πατέρες αυτούς. Παρακαλώ, μιλήστε μας σχετικά.

-Ιερομόναχος Ιωάννης Αγιαννανίτης: Αισθάνομαι όλους τούς Γεροντάδες σαν συγκεκριμένες... παραπομπές του Κυρίου Λόγου. Τούς θυμόμαστε εκεί πού τούς χρειαζόμαστε, εκεί πού μας καθοδηγούν στη ζωή μας. Κι αν όντως είναι μέσα στη ζωή μας και τούς θυμόμαστε και μας καθοδηγούν, τότε πραγματικά έπιασε τόπο ή πολιτεία τους εδώ. Αν απλώς είναι για να διδάξουμε βίους πνευματικούς ή για να προσθέσουμε κάποια στοιχεία στην γλώσσα, δεν ξέρουμε τί σημασία, τί νόημα έχει. Αυτοί οι άνθρωποι δούλεψαν ακριβώς για να μας αφήσουν κάποια κατάλοιπα μέσα στην καθημερινή μας ζωή, δηλαδή να θυμόμαστε εντολές, ρήσεις τους ή έστω τις παρατηρήσεις τους την ώρα πού αγωνιζόμαστε πνευματικά. Αν τον κάνουμε αυτό, σημαίνει ότι κάτι κάνουμε. Αν δεν τον κάνουμε, θα μείνουν όλα μέσα στα βιβλία γραμμένα και μαζί τους κι αυτοί οι άνθρωποι. Επίσης όταν κανείς μιλάει για τις σύγχρονες αγιορείτικες μορφές, σημαίνει ότι πρέπει να επιλέξει κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα τα όποια να τα ονομάσει μορφές ενώ τ' άλλα είναι «άμορφα», ας πούμε έτσι. Όντως υπάρχει και ή άμορφη μάζα ή όποια ενδεχομένως να είναι πιο ενδιαφέρουσα και θα λέγαμε ότι αυτές οι όποιες μορφές αναδέχθηκαν μέσα από τούς υπολοίπους και παρά την θέλησή τους και από μόνοι τους δεν θα έλεγαν τίποτα.

Ό π. Παΐσιος πάντοτε υποδείκνυε τα γεροντάκια τα απλά, όπου υπάρχουν, έδειχνε τις αρετές του καθενός από αυτούς, διότι κι αυτός αρεσκότανε να μαζεύει σαν την μέλισσα ότι καλό και να βάζει καλούς λογισμούς για τον καθένα. Τον τάδε γεροντάκι έχει αυτό τον καλό, τον άλλο εκείνο κ.λπ.. Όλα αυτά συνέθεταν ένα κόσμο στον όποιο πατούσε και μέσα του ζούσε ό Γέροντας. Δίχως αυτόν τον κόσμο, τον πνευματικό, τον αγιορείτικο υπόβαθρο όλων αυτών των πατέρων, παλαιών και νεωτέρων και των απλών ανθρώπων με τα πάθη τους και τις αγωνίες τις καθημερινές, πού αγωνίζονται, ό Γέροντας δεν θα είχε βάθρο για να πατήσει και θα έμενε συνέχεια στον αέρα. Δεν ήταν άνθρωπος πού ζούσε ανεξάρτητα ή έξω από τον αγιορείτικο κόσμο. Ζούσε εδώ και με συνεχή την αναφορά σε

όλους τους εδώ πατέρες. Θα λέγαμε ότι αυτό πού έκανε ό π. Παΐσιος ήτανε να εκφράζει την αυτούσιων απλή ζωή πού βίωσε από νεαρός πού ήρθε στον Αγιον Όρος. Όπως ξέρετε, ήρθε πολύ νέος. Δεν πήγε σχολείο. Έζησε άπλα κι εδώ και στον Σινά και στην Κόνιτσα. Τον περισσότερο τον έζησαν εδώ. Αυτό τον όποιο έκανε, ήταν να εκδηλώνει προς τα έξω αυτό πού έζησε. Έζησε μια ζωή σε πνευματική ατμόσφαιρα, ή όποια έβγαινε προς τα έξω. Τον χαρακτηριστικό της ήταν μια απλή, άδολη, ανεπιτήδευτη και απόλυτη πνευματική προσήλωση προς τον Θεόν. Αυτό τον εξέφραζε με χίλιους τρόπους. Είχε κάποιες πνευματικές παραχωρήσεις, κάποιες πνευματικές δυνατότητες, περισσότερες ικανότητες ασφαλώς, αλλά έπρεπε να υπάρχει αυτό τον υπόβαθρο πού αναφέραμε. Γι' αυτό να βλέπουμε αυτό τον υπόβαθρο και όχι αυτές τις μορφές. Υπήρξαν πολλοί ενάρετοι πού ζήσανε και πού φεύγουν ένας - ένας και άλλοι υπάρχουν και σήμερα... Σημασία έχει για τα νεώτερα παιδιά και για όλους εμάς σήμερα, να κατηχούμεθα απλώς' όλ' αυτά, να τα βλέπουμε και να έμπλουτιζόμεθα από τον πνεύμα αυτό, να τον βιώνουμε και να τον εκπληρώνουμε κι εμείς σαν μια μορφή από τις πολλές πού υπάρχουν. Αυτό έχει σημασία. Αυτό έζησα -για να κάνω μια μικρή αναφορά σ' αυτό πού έζησα- και κοντά στον Γέροντα Παΐσιο και σε άλλους Γεροντάδες όπως στον π. Πορφύριο, αναδέχθηκαν και ήταν έξω από τον Αγιον Όρος τον πιο πολύ καιρό. Επίσης στα Κατουνάκια ό παπά-Έφραίμ και πολλοί άλλοι Αγιορείτες επώνυμοι οι όποιοι συνέλεξαν συγκεντρωτικά τον πνεύμα του Άγιου Όρους, την συνείδησή του και την εξέφρασαν, δίχως να σημαίνει ότι οι άλλοι δεν είχαν σημασία. Είχε σημασία πραγματικά τί θα πουν.

- Μ.Μ.: Σας ευχαριστώ πολύ, Γέροντα, για τις θέσεις σας. Εύχεσθε.

- Ιερομόναχος. Ίω. Αγ.: Την ευχή όλων των Αγιορειτών Πατέρων να έχουμε όλοι.

- Μ.Μ.: Αναχωρούμε από τον κτίριο τής 'Ι. Κοινότητος κι έχει σκοτεινιάσει για καλά. Οι φακοί ψάχνουνε τα σημάδια του μονοπατιού. Στην αρχή πλακόστρωτο, εύκολα μας κρατά πάνω τον. Σε λίγο όμως που ντύνεται χωμάτινη φορεσιά και στενεύει, τον χάνουμε. Για την ακρίβεια, μια τον χάνουμε, μια τον βρίσκουμε, βαδίζουμε από ένστικτο, τον ξανασυναντάμε... συμπτωματικά, τραβερσάρει συνεχώς. Κοντοστεκόμαστε και κοιτάμε ψηλά. Τον φεγγάρι νύχι· Έναστρος ό ουρανός. Δεν καταλάβαμε πόση ώρα μείναμε' έτσι. Όση πάντως κι αν ήταν άξιζε!

- Ώς έμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε...

ΒΙΒΛ. ΑΘΩΝΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΜΟΣ 1 ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ.