ΑΣΕ ΤΟ TAVOR, ΑΝΕΒΑ ΣΤΟ ΘΑΒΩΡ
Είπαν
οι μεθυσμένοι μαθητές
στον Κύριο:
Να μείνουμε
για πάντα εδώ.
Και τι θα τρώμε, ρε παιδιά;
Τι θα πίνουμε;
Πού θα κοιμόμαστε
το βράδυ;Τρελαθήκαμε εντελώς;
Όταν η καρδιά μεθάει,
παύει να ρωτάει.
Παύει να είναι λογική.
Γίνεται παλαβή.
Τρελή εν Χριστώ.
Θεότρελη.
Είναι του έρωτα
η λογική αυτή.
Της έκστασης.
Του πόθου.
Της μεταμόρφωσης.
Που βρίσκει πλούτο,
στο ξερό βουνό.
Χαρά,
στην ερημιά.
Καρδιά γεμάτη,
ενώ κοιμάται
πάνω σε φτωχά κλαδιά.
Αρκεί να βλέπει
σταθερά
τα μάτια που αγαπά.
Κι όλα τα ξεχνά.
Υγ.: Μου θυμίζει αγαπημένες παρέες που κάθονται ώρες ατελείωτες
σε καφετέριες, πίνοντας ένα ποτάκι,
μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την καρέκλα που πιάνουν.
Αυτό που τους χορταίνει είναι ο μεταξύ τους σύνδεσμος
και η θερμή αγάπη.
Το ποτό είναι απλά η αφορμή.
Θα μπορούσαν και χωρίς αυτό.
*πάντως το Tavor,
πωλείται μόνο στα φαρμακεία,
με συνταγή γιατρού,
και δεν είναι αντηλιακό.
κείμενο π. Ανδρέα Κονάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου