ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΣΙΑΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ. ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ.

Ή αναζήτηση για περισσότερες πληροφορίες μέ οδήγησε στη Βρίσα. Συγκίνηση βαθειά κυριαρχούσε μέσα μου... ποιος μοΰδωσε αυτή τη μεγάλη επιθυμία να σκιαγραφήσω την Αγία αυτή μορφή ; Ένοιωθα πώς ήταν του Θεού υπόθεση. Μια τέτοια μεγάλη φυσιογνωμία πώς να μείνει στην αφάνεια «Δόξασόν με και θα σε άντιδοξάσω». Όλες τις μέρες της ζωής του τις θυσίασε για τη δόξα του Θεού. Στ’ αλήθεια πόσο χρειάζονται οι καιροί μας θαρραλέους και αλύγιστους αγωνιστές! Και πόσο κοντά είναι ό ισχυρός Θεός σ’ αυτούς πού υπηρετούν στο έργο Του. Ποτέ δεν εγκατέλειψε τον Γέροντα Αμβρόσιο ή χάρη του Θεού, γιατί και εκείνος βοηθούσε την τρικυμισμένη ζωή των συνανθρώπων του και τούς οδηγούσε στο γαλήνιο λιμάνι του Χριστού.

—      Τί ωραία ή Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής πού είναι ! Ποιά χρονολογία είναι χτισμένη πάτερ Ξενοφώντα ;

—      Το 1803 και το 1815 τελείωσαν το ξυλόγλυπτο τέμπλο μέ παραστάσεις από την Καινή και Παλαιά Διαθήκη.

—Τί αριστουργηματική ή ξυλογλυπτική αυτή τέχνη !

—      Ναι, και ή Εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσης είναι αξιόλογη και την ονομάζουν Παναγία Νιγιδιώτισσα. Ή αγιογράφηση έχει γίνει στη Νέα Μονή της Χίου και ανάγεται στον 13ον αιώνα.

—      Εκείνο πού μου έκανε εντύπωση είναι ότι επάνω στο γυναικωνίτη έχει μια οπή.

—      Έχετε δίκιο, επί τουρκοκρατίας απαγόρευαν να χτυπούν τις καμπάνες και τοποθετούσαν ένα φανάρι αναμμένο να βλέπουν οι χριστιανοί ότι είχαν άγρυπνία- ήταν το σύνθημά τους.

—      Έδώ πόσα χρόνια υπηρέτησε εφημέριος ό πατήρ Αμβρόσιος ;

—      Έξι χρόνια, ό Κώστας Γιωργάκας ό ιερο-ψάλτης μάς διηγείται πολλά γύρω απ’ τη ζωή του, συχνά μάς μιλά για την αγιοσύνη του, τον γνώριζε από κοντά.

—      Τον γνωρίσατε εσείς τον Γέροντα Αμβρόσιο κ. Γιωργάκα.

—      Όχι μόνο τον γνώρισα, αλλά και έζησα πολλά θαυμαστά περιστατικά κοντά του, ήταν πραγματικά Άγιος άπειρες φορές έβαλα το χέρι μου στον τύπο των ήλων. Ζούσε ανάμεσα μας με μόνο το σώμα, ή ψυχή και το πνεύμα του ήταν στα ουράνια. Μου έκανε εντύπωση πώς και στον πιο άπιστο προκαλούσε σεβασμό, τά σοφά του λόγια ακόμα τά θυμόμαστε.

Ό σεπτός Λευίτης Αμβρόσιος όταν λειτουργούσε, βρισκόταν σε τέτοια κατάσταση, σαν να μην ήταν κάτω στη γη. Και είναι γεγονός πώς τον είδαν πολλοί να μην πατά κάτω. Ήταν δε τελείως αφιλοκερδής, όταν τον προσκαλούσαν να κάνη Αγιασμό και καταλάβαινε πώς ήταν φτωχοί, όχι μόνο δεν έπαιρνε χρήματα, αλλά έδινε κι’ απ’ την τσέπη του. Γνωρίζω πολλά θαύματα πού έκανε, αλλά αυτό πού θα σας διηγηθώ είναι πολύ συγκλονιστικό και το ξέρει όλος ό Πολυχνίτο και ή Βρίσα : Ή Μαρία Πορτοκαλέλη αρρώστησε ξαφνικά από γενική παράλυση, δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει ούτε να φάει. Όταν την κατέβασαν για να την πάνε στην Αθήνα στούς γιατρούς, ό αδελφός της έκλαιγε απαρηγόρητα. Οι γιατροί τούς απογοήτευσαν πώς θα πεθάνει και την έφεραν πίσω. Ό πατήρ Αμβρόσιος έλεγε με πεποίθηση : Μην ανησυχείτε, ή Παναγία θα την κάνη καλά. 'Ημέρα και νύχτα διάβαζε παρακλήσεις με δάκρυα χωρίς διόλου να πληρωθεί, επί τρεις μήνες. Την ήμερα τού Πάσχα την ώρα της Αναστάσεως πού προσευχόταν στο Ιερό, ή κοπέλα γιατρεύτηκε τελείως και τώρα εργάζεται εντατικά και ομολογεί και ή ίδια ότι την θεράπευσε ό πατήρ Αμβρόσιος Λεβέντης.

Ή Ευανθία Νικέλη βεβαιώνει κι’ εκείνη το θαύμα.

—      Σας παρακαλώ πολύ, ποιοι είναι οι συγγενείς τού πατρός Αμβροσίου Λεβέντη ;

—      Σ’ αυτό το σπίτι πού βλέπετε μένει ή άνεψιά του Βασιλεία.

—      Πες μου Βασιλεία κάτι για το θείο σου,θέλω να μάθω λεπτομέρειες απ’ τη ζωή του.

—      Τί να σας πω Ηγουμένη μου, δεν θα ήταν

προτιμότερο να πάρετε από άλλους πληροφορίες, μια και είναι δικός μας θείος ;

—      Ναι, πριν επικοινωνήσω μέ τούς συγγενείς του, θέλησα αμερόληπτα να πληροφορηθώ απ’ τούς άλλους και στο τέλος κατέφυγα σ’ εσένα.

—      Είναι γνωστό σε όλους πώς παρηγόρησε αμέτρητες ψυχές, και καθοδήγησε στην αγάπη τού Ναζωραίου. Ή μεγαλύτερή του χαρά και ή ωραιότερη περίοδος της ζωής του ήταν, όταν ένοιωθε πώς το ιεραποστολικό του έργο προόδευε κι’ έφερνε τη μετάνοια σε περισσότερες ψυχές. Τον βλέπαμε να άγρυπνά, να ταλαιπωρείται, να φεύγει πεζός σε διάφορα μακρινά μέρη και διαρκώς στα δάκρυα βουτηγμένος για τις διάφορες ασθένειες ψυχικές και σωματικές των άλλων.

Εμείς πού είμαστε αδύνατοι άνθρωποι, όλη ή οικογένεια του ανησυχούσαμε για την υγεία του, γιατί σκεπτόμαστε πώς ήταν πολύ φυσικό να μην αντέξει στούς υπεράνθρωπους αγώνες του. Όμως κανένας δεν μπορούσε να εμπόδιση το δρόμο του, αλλά απ’ την αρχή ως το τέλος τράβηξε μέ γενναιότητα την πορεία πού χάραξε στη ζωή του.

—      Οι γονείς του αντέδρασαν διόλου στην αρχή, όταν επρόκειτο να φορέσει το Αγγελικό Σχήμα ;

—      Ό θείος είχε πολύ ισχυρό χαρακτήρα και μέ σταθερότητα πήρε καταφατική την απόφαση, κι’ έτσι οι γονείς του, λυπήθηκαν βέβαια, αλλά δεν θέλησαν να σταθούν εμπόδιο στη ζωή του. Αναγκαστικά έδωσαν την ευχή τους, γιατί έβλεπαν το ζήλο του για το Θεό πού τον έκαιγε. Συγκινημένοι, την  ήμερα της χειροτονίας του, είπαν : Σου ευχόμαστε παιδί μου ή Παναγία να είναι πάντα μαζί σου στο ξεκίνημά σου και να φθάσης στον ωραίο σου προορισμό πού πόθησε ή καρδιά σου.

Όταν χειροτονήθηκε Ιερέας, λειτουργούσε στον Άγιο Γεώργιο στον Πολυχνίτο, αλλά και σε πολλά μέρη. Το ιεραποστολικό του έργο είχε απλωθεί. Ήταν διορισμένος στη Σκάλα Πολυχνίτου, άργότερα στο Δαμάνδρι, Άγιο Γεώργιο Μελαντά, Βρίσα, Πλωμάρι.

Παντού όπου πήγαινε, μας διηγούνται πώς με την πίστη και τις ολόθερμες δεήσεις του, θαυματουργούσε καταπληκτικά και έως σήμερα τον ευγνωμονούν για τις θεραπείες. Καθημερινώς άνέβαινε στον Άγιο Γεώργιο στα Μελαντά και έκανε Λειτουργίες, αγρυπνίες, και τού υπέδειξε ό Άγιος Γεώργιος να σκάψει σε ορισμένο μέρος και θα βρει το 'Άγιασμα, και πράγματι βρέθηκε. Κατόπιν σκεπτόταν πώς δεν έχει χρήματα να το καλλιεργήσει και να το μεταφέρει στην Εκκλησία. Και αμέσως κάποιος από το εξωτερικό τού πρόσφερε ένα μεγάλο ποσόν να το μεταχειριστεί όπου θέλει, χωρίς να γνωρίζει τον πόθο του.

Όλα τά χρόνια της ζωής του τά πέρασε μέ προσευχή, συνήθιζε να καταφεύγει στο βουνό, σ’ ένα πατρικό αγροτικό κτήμα του, πού ονομάζεται Καφαλοΰκος είναι κοντά στην Εκκλησία τού Δαμανδρίου. Στη Βρίσα γιάτρεψε πολλούς από ψυχοπάθεια. Στο Δαμάνδρι πού τον είχε ό Δεσπότης διαχειριστή της περιουσίας, φιλοξενούσε πολύ κόσμο και τον καιρό τοΰ πολέμου πού είχαν φύγει οι άνθρωποι από τά μέρη τους, πήρε πολλούς φτωχούς και τούς έδωσε δουλειά στα κτήματα για να βγάζουν τά έξοδά τους.

”Αχ 'Ηγουμένη μου, πόσες φορές τον βλέπαμε να ξεκινά από τον Πολυχνιτο στο Πλωμάρι πεζός πού είναι απόσταση ίσως και περισσότερο από έξι ώρες, μέσα στα κρύα, στις παγωνιές, στη βροχή. Κι’ όταν τού λέγαμε, γιατί δεν πηγαίνεις μέ αυτοκίνητο, μάς απαντούσε, γιατί μάς έδωσε ό Θεός τά πόδια ; Πόσες φορές ήλθε μεσάνυχτα και για να μην ανησυχούμε μάς βεβαίωνε πώς δεν είναι κουρασμένος, πώς δεν κρύωσε, δεν βράχηκε. Τον βοηθούσε πολύ ή Παναγία, γιατί σ’ αυτή την ηλικία δεν ήταν δυνατόν να φθάση ύστερα από τόσες κακουχίες και ταλαιπωρίες.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΟΣΙΑΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΛΕΙΔΑΡΑ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΘΕΡΜΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ.