Ιερομάρτυρες
Ιωάννης (Γρανίτωφ) και Κωνσταντίνος (Ζβέρεφ)
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ιωάννης γεννήθηκε το 1875. Ήταν
πρωτοπρεσβύτερος και προϊστάμενος τού Ναού τού Αγίου Νικολάου στο κοζάκικο
χωριό Ταλγκάρ της περιοχής Σεμιρέτσενσκ.
Στις
11 Φεβρουάριου τού 1920, όταν βρισκόταν σε εξέλιξη ό μεγάλος διωγμός της
Εκκλησίας, ό π. Ιωάννης συνελήφθη από τούς μπολσεβίκους με την κατηγορία των «αντεπαναστατικών
ενεργειών κατά της σοβιετικής εξουσίας και της αποκρύψεως αποθεμάτων σιταριού».
Μετά τη σύλληψή του υποβλήθηκε σε δημόσια βασανιστήρια: Τού ξερίζωσαν τά γένια,
τού έβγαλαν τά μάτια και τού πριόνισαν τον λαιμό μέ την αλυσίδα τού επιστήθιου
σταυρού του. Την ώρα τού μαρτυρίου του ό ίερομάρτυς φώναζε στούς πιστούς:
-
Μην αρνηθείτε τον Θεό!
Ό
διάκονος Κωνσταντίνος (Ζβέρεφ), συγκλονισμένος από τον φρικτό βασανισμό τού π.
Ίωάννου, πλησίασε τούς βασανιστές και τούς ζήτησε να σταματήσουν το απάνθρωπο
έργο τους. Εκείνοι τότε έπεσαν πάνω του σαν θηρία και τον έκαναν κομμάτια μέ τά
σπαθιά τους. Ύστερα έβαλαν το πετσοκομμένο σώμα του σ’ ένα τσουβάλι και το
πέταξαν στη χαράδρα, δίπλα στο κοιμητήριο, όπου γίνονταν οι εκτελέσεις.
Την
ίδια νύχτα, 11 προς 12 Φεβρουάριου τού 1920, ό π. Ιωάννης εκτελέστηκε.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ. ΡΩΣΟΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου