ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ ΥΠΟ ΙΣΙΔΩΡΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ." Φεύγουσα, λοιπόν, βλέπει όφθαλμοφανώς έναν λευκογένη ιερέα μέ έξαστράπτουσαν στολήν λαμπρόν, ό όποιος την έρώτησε: πού πηγαίνει. Εκείνη απήντησε την αλήθεια, ότι φεύγει από την Μονή Τότε της λέγει: «Εγώ, δεν φυλάγω τό σπίτι μου»; Καί έγινε άφαντος. "

Ή παρουσία του 'Αγίου είς την Μονήν καί την γύρω περιοχή είναι αισθητή. Έν καιρώ του πολέμου του 1940, μία εκ των τότε μοναζουσών, ή Γερόντισσα Σαλώμη Άδαμάκη, νικηθεΐσα από την άνθρωπίνην άδυναμίαν έφοβήθη τον κίνδυνο των Γερμανών καί άπεφάσισε να φύγη. Φεύγουσα, λοιπόν, βλέπει όφθαλμοφανώς έναν λευκογένη ιερέα μέ έξαστράπτουσαν στολήν λαμπρόν, ό όποιος την έρώτησε: πού πηγαίνει. Εκείνη απήντησε την αλήθεια, ότι φεύγει από την Μονή.

 Τότε της λέγει: «Εγώ, δεν φυλάγω τό σπίτι μου»; Καί έγινε άφαντος. Έννόησεν άμέσως ότι ήτο ό Άγιος καί έντρομος είσήλθεν ξανά είς την Μονήν, διηγούμενη είς όλους τό γεγονός.

Όμοίως, ή χήρα Δρακούλη μέ τά 6 άνήλικα παιδιά της έκοιμάτο ένα βράδυ του καλοκαιριού είς τό κτήμα της, πολύ πλησίον της Μονής, κατά τά δύσκολα μετά κατοχικά χρόνια. Κάποια νύκτα ακούει βήματα βαριά. Άνεσηκώθη καί βλέπει ένα πανύψηλον Ιερέα, λαμπρόν να περπατή είς τό μονοπάτι αργά καί επιβλητικά. Τον παρατηρούσε συγκινημένη μαζί μέ τά ορφανά παιδιά της, τά όποια διηγούνται τό γεγονός είς ημάς μέχρι σήμερον. 

Είδον, λοιπόν, τον ιερόν αυτόν άνδρα να εισέρχεται είς την Μονήν. Διέκριναν δε, τό πρωί καί ένα σταυρόν έγχαραγμένον είς μίαν πέτραν, απ’ όπου έπέρασεν ό Άγιος, ό όποιος σταυρός διετηρεΐτο καθώς βεβαιώνουν, διά πολλά χρόνια επάνω είς την πέτραν.

Επίσης είς την κατοχήν, κάποτε οι Μοναχές εύρίσκοντο είς δύσκολον θέσιν καί πεινούσαν. Τότε ήταν δύσκολο πολύ να μεταβούν είς την πόλιν των Μεγάρων διά προμήθειες, αλλά καί τά οικονομικά της Μονής ήτο πολύ πενιχρά καί υποτυπώδη. Βλέπει, λοιπόν, είς τον ύπνο του ό κ. Γιαννακόπουλος, πού κατοικούσε είς τά Μέγαρα τον Αγιον Ιερόθεον, ώσάν σεβάσμιο γέροντα Ιερέα, ό όποιος του είπεν: «Τά παιδιά μου πεινούν. Πήγαινε στο Μοναστήρι μου, να τά βοηθήσεις». Τότε τό Μοναστήρι του 'Αγίου Ιεροθέου ήταν τό μοναδικό, πού λειτουργούσε είς την περιοχή. Καί έφερε ό άνθρωπος εκείνος είς την Μονήν τρόφιμα καί χρήματα, προς μεγάλη χαράν καί συγκίνησιν όλων τών Μοναζουσών.

Όταν δε, ήπείλησαν οι φλόγες της πυρκαγιάς την Μονήν (9/7/1988), έβγαλαν την 'Αγίαν Κάραν καί έσταύρωσαν τον περίβολον καί έσώθη θαυμαστώς ή Μονή.

Ταύτα είναι ολίγα από τά θαυμαστά πολλά καί μεγάλα, τά όποια ή Ιερά Μονή έχει να διηγηθή διά την προστασία καί συναντίληψιν, την όποιαν εύμαρώς άπολαμβάνουν άείποτε παρά του θαυματουργού 'Αγίου Ιεροθέου καί οι Μοναχοί καί οι Μοναχές καί οι ευλαβείς προσκυνητές.