ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ - ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ (κατά την βυζαντινή εποχή).

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ - ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ

(κατά την βυζαντινή εποχή).

------------------------------------------

Μιάς και ψάχνω και βρίσκω ολοένα νέες πληροφορίες

από τα παλιά, για τον Ιορδάνη ποταμό, τις στέλνω στην αγάπη σας.

Είναι από βιβλία του 1905.

_______________________

Η ευρύτερη περιοχή του Ιορδάνου ποταμού είχε,

κατά τα βυζαντινά χρόνια, γεμίσει από πλήθος μοναστηριών,

κυρίως η περιοχή που είχε βαπτιστεί ο Χριστός,

και η κοντινή Ιεριχώ. Γι'αυτό και είχε τιμηθεί με το

να ανακηρυχθεί σε Αρχιεπισκοπή Ιορδάνου (ποταμού).

Ο δε Ιορδάνης ποταμός είχε μετονομαστεί σε "Αγία Τριάς",

και ξεκινούσαν  τα όρια της Αρχιεπισκοπής από την όχθη

του ποταμού μέχρι την Αγία Βηθλεέμ, το βουνό πριν την

Νεάπολη και με κέντρο της την Ιεριχώ.

Ενας από τους μοναχούς της ερήμου του Ιορδάνου

είχε το αξίωμα του Πρωτοσυγκέλλου, και ήταν

αντιπρόσωπος του Πατριάρχου.

Οι μοναχοί της περιοχής δεν είχαν ποτέ ησυχία και γαλήνη,

από την μεγάλη προσεύλευση των προσκυνητών

όλο το χρόνο. Δεν σταματούσαν ποτέ οι προσκυνητές

να έρχονται. Μέλημα των μοναχών ήταν να φροντίζουν

και να περιθάλπουν τους επισκέπτες που έμεναν

στους ξενώνες των μονών. Δεν υπήρχαν τότε τα σημερινά

ξενοδοχεία. Ξενοδοχείο ονομαζόταν ο ξενώνας

του εκάστοτε μοναστηριού.

Η ανώτατη επιτόπια πολιτική και εκκλησιαστική αρχή

των βυζαντινών χρόνων διόριζε τους μοναχούς, και

τους διατηρούσε στο πόστο τους, για να εξυπηρετούν το πλήθος

των ευλαβών προσκυνητών, κι εκείνοι, οι μοναχοί,

το επιτελούσαν με προθυμία.

Στο κάθε μοναστήρι ξεχώριζαν δύο ή τρείς μοναχοί

που ονομαζόντουσαν "φωτιστές", και διακρινόντουσαν

για την άκρα αρετή, άσκηση, και ήσαν σε προχωρημένη

ηλικία. Αυτοί είχαν καθήκον να κατηχούν,

να χρίουν και να βαπτίζουν στον Ιορδάνη

τους προσερχομένους προσκυνητές.

Δεν έπαυαν όλο το χρόνο να βαπτίζουν κόσμο.

--------------------------------------

Πολύ ενδιαφέροντα είναι όλα αυτά και θαυμαστά!

Συγκρίνω ταπεινά με το σήμερα

και διαπιστώνω πόσο πολύ έχουν αλλάξει

οι καταστάσεις;...!

Αλλες εποχές τότε.

Τόσο μακρυνές, τόσο αλλιώτικες.

Πολύ νοσταλγικές!

" Κύριε, θαυμαστά τα έργα Σου,

και η πίστις των ανθρώπων τότε!"

Στις μέρες μας έχουμε ξεφτίσει

σαν τα σημερινά τζιν παντελόνια

των νέων, που τους λείπουν, επειδή

το προστάζει η "μόδα",

ολόκληρα κομμάτια από τα γόνατα,

κι από παντού!

Κάπως έτσι έχει καταντήσει

και η πίστη μας σήμερα!

Ελλατωματική, λειψή!

Να μας ελεήσει ο Θεός εύχομαι.

ΠΑΤΗΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ.