Ή μια πλευρά αυτής της διήγησης πρώτα μάς διδάσκει ότι πρέπει να αποφεύγουμε να δεχόμαστε τις κακές συμβουλές. Ό δράστης της άπατης, χωρίς αμφιβολία, καταδικάζεται καί τιμωρείται, όπως τού αξίζει. Κι αυτός όμως πού έπεσε θύμα της απάτης του, δεν διαφεύγει την ποινή, παρόλο πού δεν είναι τόσο αυστηρή όσο εκείνη τού δράστη. Τό δίδαγμα μέσα στην ιστορία είναι ολοφάνερο. Ό Αδάμ πού εξαπατήθηκε -ή μάλλον για να μιλήσουμε μέ τη γλώσσα τού αποστόλου Παύλου, «αυτός πού εξαπατήθηκε δεν ήταν ό Αδάμ» (Α' Τιμ. 2, 14), αλλά αυτός δυστυχώς συγκατένευσε σ’ εκείνη πού πραγματικά εξαπατήθηκε, δηλαδή στην Εύα- καταδικάσθηκε, άλλ’ όμως μονάχα σε κοπιαστική εργασία, πού θα γέμιζε μέ ιδρώτα τό μέτωπό του. Αυτές οι τιμωρίες εξάλλου δεν είναι αποτέλεσμα της κατάρας του Θεού,ή οποία πέφτει προσωπικά στον Αδάμ. Είναι κατάρα πού βαρύνει τη γη καί την κάνει άκαρπη. Καί αυτή ή τιμωρία έχει επιπτώσεις καί στη ζωή τού Αδάμ.
Αντίθετα, ή γυναίκα, πού τον έπεισε να κάνει τά κακό, γίνεται άξια τιμωρίας με θλίψεις, με στεναγμούς καί πολλούς πόνους. Επιπλέον, ή γυναίκα θα είναι στο έξης καί για πάντα υποταγμένη στον άνδρα. Όσο για τον «όφι», πού ήταν ή πρώτη αιτία για τό αμάρτημά τους, αυτός τιμωρήθηκε μέ την αιώνια καταφρόνια.
Πρέπει λοιπόν, μέ υπερβολική φροντίδα καί μέ πολλή περίσκεψη να φυλαγόμαστε από τις κακές συμβουλές. Γιατί αυτές γυρίζουν πίσω σ’ αυτόν πού τις δίνει καί τον τιμωρούν. Δεν αφήνουν βέβαια αμέτοχο της ένοχης καί της τιμωρίας καί αυτόν πού υπακούει σ’ αυτές.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ. ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΤΟΜΟΣ Α ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου