Διηγείται ό
καλλιτέχνης κ. Α.Σ. ότι απ’ όταν ήτο παιδί ηλικίας 10 ετών, δηλ. τό 1925
περίπου, ήρχετο κατ’ έτος είς την διαλελυμμένην τότε Μονήν καί έπαραθέριζεν
μετά της μάμης του κατά τούς μήνας Ιούλιον, Αύγουστον καί Σεπτέμβριον. Τότε
παρέμενεν εν τή Μονή φύλακας καί κανδηλάπτης ό Βασ. Παπάζογλου (Σπετσιέρης), τον
όποιον αναφέρει ό Μελ. Μπεναρδής είς τά «Ψήγματα Μεγαρικών». Μίαν φοράν κάποια
γυναίκα όνόματι κ. Λαζαράτου, ήλθεν από μακριά μέ πολύν ζήλον καί μέ την ταλαιπωρίαν
τών μέσων εκείνης της εποχής καί εν συνεχεία πεζοπορώντας είς τό Μοναστήρι τον
Σεπτέμβριον μήνα διά να πάρη ρόδι. Όμως, ή εποχή είχεν παρέλθη καί έλυπήθη
πολύ. Τότε ό μικρός, ως εκ θείου φωτισμού,
συλλυπούμενος
την γυναίκα έτρεξε καί ήρχισε να ψάχνη, όπισθεν του Ιερού Βήματος κάποια ξηρά
φύλλα δένδρων, όπου παραδόξως εύρήκεν ένα μόνον ρόδι καί τό έδωσε είς την
γυναίκα, ή όποια με δάκρυα χαράς τό έλαβε καί άνεχώρησεν, δοξάζουσα τον
"Αγιον.
Ερχονται
συχνάκις από πολύ μακράν (π.χ Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Ιωάννινα, Καλαμάτα κ.λπ.)
διά να πάρουν τό ρόδι του Αγίου καί επιστρέφουν φέροντες είς την κάρα του
'Αγίου τό παιδί, τό όποιον τούς χάρισε.
Από τά τόσα
πολλά, θα άναφέρωμεν μόνον τό όνομα της κ. Τριανταφυλιάς Βασιλείου έξ Αθηνών. Ή
γυνή αύτη, έχουσα δέκα πέντε καί πλέον έτη γάμου, καί μη έχουσα τέκνον,
προσήλθε μετά πίστεως εις τον "Αγιον, καθόσον καί ή ηλικία της παρήρχετο
καί οι ελπίδες εκ των ιατρών ήσαν εντελώς μηδαμινές.
Φθάνουσα, όμως, είς την
Μονήν, ζητούσα ρόδι, οι Μοναχές μετά λύπης την έβεβαίωσαν, ότι όλα είχον εξαντληθεί
(καθόσον μίαν φοράν τον χρόνον ή ροδιά καρποφορεί, καί μάλιστα, ώρισμένον
αριθμόν ροδιών, όχι αμέτρητα). Ή γυναίκα, χωρίς να άπελπισθή, πήρε ένα πολύ
μικρόν κλάδο από τό δένδρο του Αγίου κόβοντάς το μέ τό χέρι της, καί τό έβρασε
καί εξ αυτού μετέλαβε της Χάριτος του Αγίου καί έφερε καρπό κοιλίας. Τό
επόμενον έτος ήλθε είς την Μονή μέ τό κοριτσάκι της, καί έκτοτε κάθε χρόνον, εν
οσω έζησε, ήρχετο είς την Μονήν εύχαριστοΰσα τον Αγιον.
Επίσης ετέρα
Χριστιανή, ονόματι Ελένη, μη έχουσα τέκνον, εζήτησε από τον Αγιον να την
βοηθήσει. Καί απέκτησε δύο παιδιά εκ της χάριτός Του. Όταν δε μεγάλωσαν τον
παρεκάλεσε να τά αξίωση να γίνουν ιατροί, διά να ευεργετούν τούς άλλους. Καί
έλαβε καί αυτού του αιτήματος την έκπλήρωσιν, καί έκτοτε διακηρύττει είς όλους την
χάριν του Αγίου Ιεροθέου καί παραπέμπει πολλές στείρες γυναίκες είς τον Αγιον.
Είς τό άνω
δεσποτικόν της Μονής υπάρχει ωραία εικόνα επικαλυμμένη μέ ασημένια επένδυση του
Αγίου Ιεροθέου. Την έφερε προ ολίγων χρόνων, μία γυναίκα, ή όποια δεν είχε
παιδιά. Καί ό Άγιος της χάρισε τρεις υιούς, εκ τών όποιων οι δύο ίερώθηκαν.
Είς τον Ναόν του
Άγ. Ιεροθέου είς τό Περιστέρι Αθηνών, μετέφεραν προ χρόνων, τό 1995, οι Μοναχές
την Αγία Κάρα προς προσκύνησιν. Εκεί πολλά θαύματα έτέλεσεν ό Άγιος. Ή θυγατέρα
του ίερέως του Ναού π. Παναγιώτου, κ. Αθανασία Άγγελοπούλου, μη έχουσα τέκνα διάβασε
μετά πίστεως την παράκλησιν του Αγίου προ της αγίας κάρας καί απέκτησε συντόμως
υιόν καί μετά δύο χρόνων καί θυγατέρα εκ της χάριτος του Αγίου.
Εκ της
Θεσσαλονίκης χριστιανή τις, ονόματι Αίκατερίνα, ήλθε είς την Μονήν ένα άπόγευμα
νηστική διά να λάβη τό ρόδι, περί του όποιου είχεν ακούσει. Καί πριν της
έξηγήσομε περί αυτού, από πόθον καί εύλάβειαν έλαβεν ένα ρόδι καί τό έφαγεν την
ιδίαν στιγμήν, όπως ήταν (δίχως δηλ.νά τό βράση).
Καί πράγματι απέκτησε υιόν, προς
απορία όλων τών ιατρών,
καθόσον ήτο
τόσον σοβαρά ή ασθένεια της μήτρας, από την όποιαν έπασχεν, αφού ανθρωπίνως ήτο
παντελώς αδύνατον να κυοφορήσει.
Επίσης, πολύ
πλησίον της Μονής υπάρχει Μετόχιον της Μονής, Ί. Έξωκκλήσιον «Άγιος Ιωάννης ό
Θεολόγος» κτισθέν παρά των Πατέρων της Μονής περί τον 17ον αιώνα εντός
σπηλαίου, καθώς μαρτυρούν αι ολίγες τοιχογραφίες, οι όποιες άπέμειναν. Εκεί,
λοιπόν, υπάρχουν εις θολωτή τοιχογραφία (αχιβάδα) σπαράγματα εικόνος τού Αγίου
Ιεροθέου. Έκεϊθεν ανέβλυζε παλαιότερον καί μέχρι προ πολλών χρόνων άγιασμα τό
λεγόμενο «στειρονέρι». Απ’ αυτό έπιναν οι στείρες καί γεννούσαν παιδιά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΤΙΣΣΗΣ
ΚΑΙ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ. 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου