Η ΡΟΔΙΑ ΣΤΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΗΣ ΟΙ ΣΤΕΙΡΕΣ ΤΕΚΝΟΠΟΙΟΥΣΑΝ.ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ ΥΠΟ ΙΣΙΔΩΡΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ.

Μάλιστα βεβαιώνει ότι καί είς τούς χρόνους του πάππου της τούτου (δηλαδή πριν πέντε γενεές) υπήρχε ήδη ή ροδιά είς τον τάφο του 'Αγίου καί εκ του καρπού της έλάμβανον αι στείρες καί τεκνοποιούσαν.

Τό 1894, διηγείτο είς τά παιδία καί τά εγγόνια της ή Ξένη Ίωάννου Οίκονομοπούλου (του «Γιαννάτση του ’Κονόμου») ήτο 6 ετών καί μαζί μέ την αδελφήν της καί τό γαμβρόν της, τό έπώνυμον Μπράβου, αλλά καί μέ κάποιον Εφοριακόν υπηρετούντα είς τά Μέγαρα, ονόματι Βελέντζα καί μέ την σύζυγόν του, μέ κάρο, ανέβηκαν είς τό διαλελυμμένον Μοναστήρι του Κυπαρίσσου διά να προσκυνήσουν καί ανάψουν τά κανδήλια. Εκεί διαπίστωσαν, ότι δεν είχον φωτιά διά να ανάψουν τά κανδήλια. ’Ήλπιζον ότι κάποιος μοναχικός άνθρωπος, τακτικώς ερχόμενος καί περιποιούμενος τον Ναόν, λεγόμενος από τούς Μεγαρείς «Άκουλές»25 θα ήτο εκεί καί θα τούς

Ό Άκουλές ήτο άνθρωπος καλόγνωμος, φορούσε φουστανέλες καί πολλάκις ανεβοκατέβαινε μέ τό κάρο εκ της πόλεως είς την Μονήν.

Προμήθευε φωτιά, όμως ό κανδηλάπτης αυτός έλειπε. Όταν  ήτοιμάζοντο να φύγουν λυπημένοι, διότι ενώ ετοίμασαν τά κανδήλια, δεν μπορούσαν να ανάψουν αυτά, ή μικρά Ξένη είδε πρώτη τό κανδήλι της Παναγίας είς τό τέμπλο να ανάβει από μόνον του καί πλήρης χαράς καί θαυμασμού φώναξε τούς λοιπούς καί πάντες θαύμασαν καί προσκύνησαν καί λαμβάνοντες φωτιά άναψαν καί τά λοιπά κανδήλια τού Ναού.

Είς τον τάφο τού 'Αγίου Ιεροθέου, ευρισκόμενο είς τό νότιον μέρος τού Ναού, είναι φυτεμένη μία ροδιά. Τό δένδρο τούτο υπάρχει καί διατηρείται κατά τρόπον θαυμαστό. Καθ’ όσον εφάπτεται τού τοίχου τού Ναού, ούτως ώστε να μην έχουν τρόπον να απλωθούν αι ρίζαι του προς όλας τάς πλευράς. Χωρίς δε την παραμικρόν περιποίησιν τό δένδρο αυτό παραμένει χρόνους δυσαριθμήτους, αφού ήδη υπήρχε πριν την έπανίδρυσιν της Μονής πολλά χρόνια, καθώς μαρτυρούν υπερήλικες Μεγαρείς, οι όποιοι τό ενθυμούνται, όταν έπεσκέπτοντο την Μονήν είς τά παιδικά των χρόνια. Καί μάλιστα τό δένδρο ήτο από τότε, όχι νεόφυτον, αλλά όπως καί σήμερα, δίδων τον ευλογημένο καρπό του, προς θεραπεία νόσων καί της στειρώσεως. Ώς δε εϊδομεν άνωτέρω είς τό χειρόγραφον, ή ύπαρξης της Ροδέας αυτής είς τον τάφο τού 'Αγίου αναφέρεται υπό τού συντάξαντος τον βίο τού αγίου κατά τό έτος 1794, άρα είναι δένδρο ηλικίας τουλάχιστον δυόμιση αιώνων. Ό καρπός τού δένδρου τούτου, δεν είναι όπως τά συνηθισμένα ρόδια, πού γνωρίζομεν. Παραμένει πάντοτε είς μορφήν πρωτογενή, καί προτού ολοκληρώσει την άνάπτυξίν του πέφτει μόνον του είς την γήν την Άνοιξιν, περί τό άγιον Πάσχα. Τά ρόδια ταύτα φυλάσσονται ευλαβώς, καί δίδονται είς τούς πιστούς, πού θέλουν να τά γευτούν εκ πίστεως. Συνιστάται δε είς αυτούς να νηστεύσουν πρώτα τρεις ημέρες, να τό δράσουν είς ολίγον νερό καί να τό πιουν νηστικοί. Εκ της πίστεώς των δε καί διά πρεσβειών τού 'Αγίου λαμβάνουν την θεραπεία της νόσου.

Ό Άγιος χαρίζει την υγεία είς τούς ασθενείς καί κυρίως χαρίζει τέκνα είς τάς μετά πίστεως προσερχομένας στείρας γυναίκας. Μη έχοντας σκοπόν να δημοσιεύσωμε τά θαύματα τού 'Αγίου, καθόσον είναι γνωστός είς όλους ως θαυματουργός, δεν σημειώναμε ποτέ τά ονόματα τών κατά καιρούς θεραπευθέντων καί τών παιδιών, τά όποια έγεννήθησαν από τό ρόδι τού 'Αγίου.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΤΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ. 2008