Μάς έλεγε ό Ιάκωβος Νίκολιτς, καταστηματάρχης άπ’
τό Όσέτσινε τό παρακάτω γεγονός:
«Είμαι μέλος της αδελφότητας Ορθόδοξη Χριστιανική
Κοινότητα άπ’ την ίδρυσή της καί τά γραφεία της αδελφότητας ήταν στο σπίτι μου.
Ό γιος μου είναι επίσης ευσεβής καί εκκλησιάζεται. Αλλά ή νύφη μου δεν ενδιαφερόταν
ούτε γιά την πίστη ούτε γιά την εκκλησία. Απλά μισούσε την αδελφότητα μας καί
μάς γκρίνιαζε όποτε πηγαίναμε στήν εκκλησία γιά να προσευχηθούμε. Χλεύαζε τους
ευσεβείς αδελφούς μας καί τους ειρωνευόταν. Τό 1935 πήγα στήν ετήσια συνάθροισή
μας στη μονή Στουντένιτσα.
Ήταν την ημέρα της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Όταν
τελείωσε ό Εσπερινός κι ό πολύς κόσμος βγήκε άπ’ τό μεγάλο ναό, εγώ μέ κάποιον
φίλο μείναμε γονατιστοί καί προσευχόμενοι στο Θεό μπροστά άπ’ την ιερή
λειψανοθήκη, ως την αυγή που κτύπησε τό τάλαντο γιά τό μεσονυκτικό. Τό τί συνέβη
στο σπίτι όσο εγώ έλειπα, φυσικά καί δεν τό γνώριζα. Όταν επέστρεψα, έμαθα.
Βρήκα τή νύφη μου μέ χαμένα τά λογικά της, δεμένη καί έγκλειστη.
Τί συνέβη;
Όταν ήμουν στη Στουντένιτσα κατά τη διάρκεια της προσευχής, ή νύφη μου καθόταν στο
κατάστημα. Μπήκε στο κατάστημα μια συγγενής καί ρώτησε τη νύφη μου: «Που είναι
τό ξαδελφάκι μου;». Έτσι μ’ αποκαλούσε αυτή. Σ’ αυτό ή νύφη μου της απάντησε εμπαικτικά:
«Πήγε στη Στουντένιτσα - στο τρελάδικο!». Μέ τό που πρόφερε αυτές τίς λέξεις,
χάνει αμέσως τά λογικά της κι άρχίζει να φωνάζει, να χτυπιέται, να πετά τά
πράγματα στο μαγαζί, να σκίζει τό φόρεμά της• μέ μια λέξη τρελάθηκε. Την έδεσαν
καί την έκλεισαν μέσα. Την πήγαμε αμέσως στήν κλινική του Βάλιεβο κι άπ’ τό
Βάλιεβο την μεταφέραμε, κατόπιν συμβουλής του γιατρού, στο ψυχιατρικό ίδρυμα του
Βελιγραδιού. Εκεί έμεινε δύο μήνες. Της έκαναν κάποιες ενέσεις.
Αλλά δε
βοήθησαν σε τίποτα. Ό γιός μου καί άντρας της, την επισκεπτόταν κάθε εβδομάδα στο
Βελιγράδι, γιά να τή δει, αλλά εκείνη δεν μπορούσε να τόν αναγνωρίσει. Τότε
κάποιος μου είπε ότι θα ήταν καλό να πάω την τρελή νύφη μου στη μονή του Αγίου
Ναοΰμ. Ακούγοντας το σκέφθηκα: δεν αμάρτησε έναντι του Αγίου Ναούμ, αλλά της
Στουντένιτσας, την όποια αποκάλεσε τρελοκομείο. Άρα θα έπρεπε να την πάω στη
Στουντένιτσα. Έτσι κι έκανα. Όταν την πήγαμε στήν ιερή Στουντένιτσα ξαναβρήκε
τά λογικά της. Καί ευχαριστώ τό Θεό, τώρα είναι υγιής. Καί τό κυριότερο: τώρα
αναγνωρίζει τό Θεό.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου