“Ενα πλα... ένα πλατανόφυλλο”.... κι ο λυγμός σπάει
τη φωνή του π. Γεράσιμου
Για να καταλάβετε πόσο αγαπούν οι Κεφαλλήνες τον
Άγιο Γεράσιμο, πόση αδυναμία τού έχουν, με κάθε δίκιο, γιατί είναι ο προστάτης
μας, ο πολιούχος μας, η πόρτα για τον Ουρανό, το παράθυρο για την αιωνιότητα,
ακούστε κι αυτό:
Εκεί στο Παρίσι, στη Γαλλία είναι ένα οικοτροφείο,
το είχε μια παλιά κεφαλονίτισσα, πολύ ηλικιωμένη. Και πήγε κι έμεινε εκεί μια
κοπέλα δική μας στα χρόνια του μεταπτυχιακού της. Θα γύριζε για λίγο στην
Κεφαλονιά και θα επέστρεφε στη Γαλλία για να πάρει το πτυχίο της η κοπέλα. Πριν
φύγει παρακάλεσε την ηλικιωμένη κεφαλονίτισσα να της πει τι θα ήθελε να της
φέρει από την πατρίδα, κάτι να της φέρει για να την ευχαριστήσει, έτσι για
ενθύμιο. Και η γυναίκα αυτή είπε ( εδώ η φωνή του σπάει από λυγμό συγκίνησης):
“Ένα πλα ... ένα πλατανόφυλλο...”
Ό,τι πολυτιμότερο ήθελε από την Κεφαλονιά ήταν ένα
φύλλο από τον πλάτανο του Αγίου. Τέτοια ευλάβεια! Τέτοια αγάπη για τον Άγιο,
δεν γύρεψε τίποτα... Έχουμε τόσα προϊόντα, ένα πλατανόφυλλο γύρεψε να της
φέρουν στο Παρίσι. Είναι αυτός ο δεσμός. Βλέπετε, και σήμερα, όταν κάποιος πάει
να παντρευτεί, περνάει από τον Άγιο να πάρει την ευχή του, όταν πάει να
ταξιδέψει, --έχουμε πολλούς ναυτικούς--, θα περάσει από τον Άγιο να πάρει την
ευχή του. Όταν ένα παιδί πάει να δώσει εξετάσεις, δύσκολες, καθοριστικές για τη
ζωή του, θα περάσει από τον Άγιο να πάρει την ευχή του.
Είναι ο προστάτης, ο αδελφός, ο πατέρας, η
παρηγοριά, το λιμάνι, η σκέπη μας.
π. Γεράσιμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου