ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μυστικὴν ἕλξιν αἰσθανόμενος, ἐκ τῆς
πρωΐμου παιδικῆς ἡλικίας πρὸς τὸ πρόσωπον τὴς Κυρίας Θεοτόκου καὶ διὰ τῶν
πρεσβειῶν και τῇ προστασίᾳ Αὺτῆς ἐν αὐτῇ τῇ ἡλικία εὐεργετιθεὶς θαυμαστῶς.
Ἐκτοτε αἰσθανόμουν καὶ αἰσθάνομαι τὴν
προστατευτικὴν Παρουσίαν Της εἰς τὰ διάφορα στάδια τῆς ζωῆς μου, τοὺς πειρασμοὺς,
τὰς δυσκολίας καὶ τὰ ἐμπόδια.
Διὸ καὶ ἐνδόμυχος πόθος ὑπῆρχεν ὅπως
δυνηθῶ νὰ πράξω τὶ εὐχαριστιακῶς καὶ εὐγνωμόνως διὰ πάντα τὰ ὑπὸ τῆς Πανυμνήτου
τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Μητρὸς ὑπὲρ ἐμοῦ πεποιημένα.
Ἀξιωθεὶς νὰ ἀνεγείρω σὺν τῇ ἐμοὶ
συνοδεὶαν Ναὸν καὶ οἶκον ἀφιερωμένον τῇ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγκαθιδρύσας ἐν Αὐτῷ
τὴς συνοδεὶας ἐφέστιον καὶ χαριτόβρυτον Ἱερὰ εὶκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἐπονομαζόμενη
«Χαρᾶς τῶν Θλιβομένων» ἀποτάνθην ἐν συνεχείᾳ εἰς τὸν ἑντιμολογιῶτατον Ἄρχοντα τῆς
τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας κον Χαράλαμπον Μπούσιαν Δόκιμον καὶ εὐλαβέστατον Ὑμνογραφον
καὶ παρακαλέσαμεν τοῦτον ὅπως συντάξῃ πλήρη ἀσματικήν ἀκολουθίαν καὶ
Παρακλητικό Κανόνα τῆς Συνάξεως Αὐτῆς τελουμένης κατὰ τὴν Κυριακὴν τῶν
Μυροφόρων ὡς πρώτη Αὔτη δεξαμένη τὸ Μήνυμα τῆς Χαρᾶς τῆς σωτηρίας κατὰ τὸν Εὐαγγελισμὸν
καὶ ἐν συνεχείᾳ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Δοξολογῶ ἐξ ὅλης καρδίας τὸν Κύριον
διότι ἡξιώθῃν νὰ προσφέρω τῇ Πανυπεράγνῳ Μητρὶ Αὐτοῦ «Χαρὰ τῶν Θλιβομένων» ὡς ἀντίδωρον
ταπεινόν καὶ ἔκφρασιν εὐγνωμοσύνης τὸν παρόντα Παρακλητικό Κανόνα καὶ νὰ ἐκδόσω
τούτον τύποις πρὸς προσευχητικήν ὡφέλειαν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Δέξασθε οὖν ὤ φιλέορτοι τῆς Θεοτόκου ἐρασταί
τὸν παρόντα Παρακλητικό κανόνα καὶ ψάλλατε στὴν Κυρία Θεοτόκον «Χαρά τῶν
Θλιβομένων» τοῦτον μετ’ εὐφροσύνης εὐλαβείας καὶ πίστεως εὶς πάσαν ἀνάγκην σας ἐκζητοῦντες
ὅπως ἁφαιρεῖ Αὔτη καὶ διασκεδάζει κάθε θλίψιν πειρασμὸν καὶ στενοχωρίαν τοῦ
παρόντος βίου, ἀξιώσει δὲ ἡμᾶς διά τῶν πρεσβειῶν Της καὶ τῆς τῶν οὐρανῶν Βασιλεῖας.
Ἀμῆν.
«Πάν ὁ,τι ἀν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἤ ἐν ἔργῳ
πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ δι’ αὐτοῦ»
(Κολ.3,17)
Ἔγγραψα ἐν τῷ κελλίῳ μου
Ἀρχιμ. Ἰγνάτιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου