Η ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ.

Ἡ αὐταπάρνηση τοῦ παπᾶ Κυπριανοῦ

Κάποτε, ὁ παπᾶ Κυπριανός Σταυροβουνιώτης ἕνεκα ὑποθέσεως τινός, μετέβη μετ’ ἄλλου μοναχοῦ εἰς Λάρνακα, ὅπου καί προσεκλήθη ὑπό φιλοχρίστου γνωστοῦ τῆς Μονῆς διά κέρασμα. Εἰς τό δωμάτιον ὅπου ὁδηγήθησαν νά καθίσουν, ὑπῆρχεν εἰς ἔπιπλον μεγάλος καθρέφτης, ὁ δέ παπᾶ Κυπριανός βλέπων, ἐνῶ ἐβάδιζεν εἰς τόν καθρέφτην, ἐνόμισεν ὅτι ἦτο κάποιος ἄλλος Μοναχός, ὅπου ἤρχετο νά τόν χαιρετήσει! Διά τοῦτο, πρῶτος ὁ Γέρων τοῦ ἔκαμε σχῆμα καί τοῦ εἶπεν, «Εὐλογεῖτε»! Τότε ὁ ἄλλος ἐγέλασεν καί τοῦ λέγει: «Τί ἔπαθες Γέροντα; Δέν ἐκατάλαβες ὅτι τόν ἑαυτόν σου εἶδες μέσα εἰς τόν καθρέπτην;» Τόση ἦτο ἡ αὐταπάρνησις τοῦ παπᾶ Κυπριανοῦ, ὅπου, μή βλέπων ποτέ εἰς καθρέπτην, οὐδέ περιποιούμενος τόν ἑαυτόν του, εἶχε λησμονήσει ἀπό τά πολλά ἔτη καί τήν ἰδίαν του τήν μορφήν! Ἡ ἀσθένεια ἔκανε τόν παπᾶ Κυπριανό Σταυροβουνιώτη ἁγιώτερο. Ὁ πόνος δέν τοῦ διέκοπτε τίς προσευχές του. Σάν ἔχασε τήν φωνή του, σήκωνε τά χέρια ψηλά, δεόμενος ἐκτενῶς, μέχρι πού ἔπεφταν ἀπό τήν κούραση. Ἔτσι τόν βρῆκε ὁ θάνατος.

(Από το βιβλίο του Κώστα Παπαγεωργίου ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ)