ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. ΠΑΤΗΡ ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΕΡΝΣΤΑΙΝ. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.

ΘΥΜΑΜΑΙ ΩΣ ΝΕΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.-

«παιδί μου, μην αδιαφορείς στην παιδαγωγία τού Κυρίου, και μην λιποψυχείς, όταν επιτιμάσαι από αυτόν. Γιατί όποιον ό Κύριος αγαπά, τον παιδαγωγεί με θλίψεις και μαστιγώνει με δοκιμασίες κάδε τέκνο πού παραδέχεται ως δικό του».

Ό απόστολος Παύλος, στην προς Εβραίους έπιστολή, αναφέρει αυτό τό εδάφιο προσθέτοντας:

Δείξτε υπομονή κατά την διαπαιδαγώγησή σας ό Θεός σας μεταχειρίζεται σαν παιδιά του. Γιατί ποιό παιδί δεν τό διαπαιδαγωγεί ό πατέρας του; "Αν πάλι δεν έχετε την διαπαιδαγώγηση πού έχουν πάρει όλοι, τότε είστε νόθα και όχι γνήσια παιδιά [...]. Ή διαπαιδαγώγηση ποτέ δεν φαίνεται στην αρχή να

προξενεί χαρά άλλά λύπη· αργότερα, όμως, αποφέρει ειρήνη και δικαιοσύνη σε αυτούς πού διαπαιδαγωγήθηκαν .

Ή τιμωρία για την οποία κάνει λόγο ή Γραφή δεν είναι βάναυση ή προσβλητική άλλά διορθωτική και τρυφερή, καί εφαρμόζεται με τήν σύνεση και τό μέτρο τής θείας πανσοφίας.

Ή βιβλική αναφορά στήν παιδαγωγική τιμωρία τής Εκκλησίας στηριζόταν στήν διδασκαλία τού Ιησού. Τί σχέση μπορεί να έχει ή Εκκλησία με έναν αμετανόητο αδελφό; Έάν μία προσωπική συζήτηση δεν έχει καλό αποτέλεσμα, όπως λέγει ό Ιησούς,

"Αν και αυτούς δεν τούς ακούσει, να τό πεις στην συνάθροιση

της εκκλησίας και αν παρακούσει και την εκκλησία, τότε πια θα είναι γιά εσένα όπως ό ειδωλολάτρης η ό τελώνης. Σας βεβαιώνω πώς ότι κρατήσετε ασυγχώρητο στην γη, θα είναι ασυγχώρητο και στον ουρανό· και ότι συγχωρήσετε στην γη θα

είναι συγχωρημένο και στον ουρανό.

Αυτές οί λέξεις προέρχονται από τον ίδιο τον Κύριο, ό όποιος συγχώρεσε την γυναίκα πού πιάστηκε σε μοιχεία, λέγοντας σε εκείνους πού θα την πετροβολούσαν: «[...] όποιος ανάμεσα σας είναι αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος πέτρα επάνω της». Αυτός είναι ό ίδιος Κύριος ό όποιος, σύμφωνα με την εβραϊκή παροιμία για την αιωνιότητα, είπε ότι θα πρέπει να συγχωρούμε τον αδελφό μας:

«[...]. Δεν σου λέω ώς επτά άλλα ως εβδομήντα επτά φορές». Και

είναι ό ίδιος Κύριος πού φώναξε από τον Σταυρό: «[...] Πατέρα, συγχώρησέ τους, δεν ξέρουν τί κάνουν». Πόσο δύσκολο ήταν για εμένα να εξισορροπήσω την Αγάπη τού Θεού με την τιμωρία Του και να μην τά θεωρώ αντιθετικά!

Ανακάλυψα ότι τό εδάφιο από τό κατά Ματθαίον ευαγγέλιο πού λέγει: «[.. .]νά τό πεις στην συνάθροιση της εκκλησίας», αναφέρεται στην ευθύνη τής Εκκλησίας να διατηρεί στούς κόλπους της την εν πνεύματι ευταξία. Αυτό πού σήμαινε γιά εμένα αυτό το χωρίο ήταν ότι, αν και πρέπει να είμαστε φιλόστοργοι και συγχωρητικοί άνθρωποι, αυτή ή καλοσύνη μας δεν πρέπει να μάς εμποδίζει να έχουμε λογικά ηθικά όρια, να μαλάττουμε την ηθική ακεραιότητα στην επικοινωνία μας μέ τον Θεό, και στην μεταξύ μας επαφή.

Ή επίκριση της Εκκλησίας από τον Απόστολο Παύλο, στην Κόσμο  σε σχέση μέ την αδιαφορία πού υπέδειξε για τό σοβαρό ηθικό άμάρτημα ενός αμετανόητου χριστιανού αδελφού, ενδυναμώνει τήν ευθύνη της Εκκλησίας, ώστε να διατηρήσει έναν ηθικό κανόνα σαν εκείνους πού κοινωνούν. Στην Α' προς Κορινθίους έπιστολή, ό Απόστολος Παύλος λέγει:

Κυκλοφορεί η φήμη ότι παρουσιάστηκαν ανάμεσα σας περιπτώσεις πορνείας, και μάλιστα τέτοιου είδους πού δεν την συναντάει κάνεις ούτε στους ειδωλολάτρες, ώστε να συζεί κάποιος μέ την μητριά του. Και εσείς αντί να λυπηθείτε βαθιά, ώστε αυτός πού διέπραξε κάτι τέτοιο να απομακρυνθεί από

την εκκλησία, είστε περήφανοι για τον εαυτόν σας[...]. Εγώ πάντως, απών σωματικά, παρών όμως πνευματικά, έχω ήδη - μέ την εξουσία πού δίνει ό Κύριός μας Ιησούς- καταδικάσει σαν να ήμουν παρών αυτόν πού διέπραξε μιά τέτοια ασχήμια

[...]. Σάς έγραψα σε προηγούμενη έπιστολή να μην συναναστρέφεστε ανθρώπους πού έχουν ανήθικη διαγωγή. Βέβαια, δέν εννοούσα όλους γενικά τούς έξω από την εκκλησία ανήθικους αυτού τού κόσμου ή τούς πλεονέκτες ή τούς κλέφτες ή τούς ειδωλολάτρες· γιατί τότε θα έπρεπε να εγκαταλείψετε τον κόσμο! Μέ αυτό, λοιπόν, πού σάς έγραψα, εννοούσα να μην συναναστρέφεστε κάποιον πού, ένώ ονομάζεται χριστιανός, είναι ανήθικος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή υβριστής

ή μέθυσος ή άρπαγας. Μέ τέτοιου είδους άνθρωπο πρέπει να αποφεύγετε ακόμα και τό κοινό φαγητό. Φυσικά, δέν είναι δικό μου έργο να κρίνω εγώ αυτούς πού είναι έξω από την εκκλησία. Ό Θεός θα τούς κρίνει. Αλλά αυτούς πού είναι μέσα στην εκκλησία εσείς δέν πρέπει να τούς κρίνετε;. Ή Γραφή λέγει: διώξτε τον κακό από ανάμεσα σας[...]. Ή μήπως δεν ξέρετε ότι άνθρωποι άδικοι δεν θα έχουν δέση στην βασιλεία τού Θεού; Μην έχετε αυταπάτες στην βασιλεία του Θεού δεν

θα έχουν δέση ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε άρσενοκόΐτες ούτε πλεονέκτες ούτε κλέφτες ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε αρπαγές

Σύμφωνα μέ τον Απόστολο Παύλο, ή χριστιανική Αγάπη μέσα στην Εκκλησία τής Κορίνθου δεν είχε εκφραστεί σωστά, όταν παρέβλεψε ένα τόσο σοβαρό άμάρτημα. Για τον Απόστολο ή Αγάπη

μέσα στήν Εκκλησία είναι επίπονη Αγάπη, ή όποια καλεί τον αμαρτωλό αδελφό να μετανοήσει για τό δικό του καλό. Είναι μία αγάπη πού αποκλείει τον ανήθικο αδελφό ή αδελφή από την Θεία Κοινωνία, έτσι ώστε να δώσει έμφαση στην σοβαρότητα τού αμαρτήματος. Για τον Σωτήρα μας και τον Απόστολο Παύλο, ή Αγάπη είναι περισσότερο απαιτητική και ή τιμωρία περισσότερο αυστηρή προς εκείνους οί οποίοι είναι μέσα στην Εκκλησία, παρά προς εκείνους πού είναι έξω από αυτήν. Μου έγινε ολοφάνερο ότι ή Εκκλησία έχει ευθύνη για την ηθική συμπεριφορά εκείνων πού είναι μέλη της, την οποία δεν έχει γιά άλλους πού δεν ανήκουν σε αυτήν.

Πέρα από την ατομική μας ευθύνη, ή Μητέρα μας εκκλησία μάς παρέχει μία συλλογική δέσμευση. Μέσα στήν Εκκλησία, αποκαλούμε ό ένας τον άλλον αδελφό και αδελφή. Έχουμε, επίσης, το ίδιο επώνυμο: χριστιανός. Όπως συμβαίνει μέ τήν φυσική οικογένειά μας, ή Εκκλησία είναι ηθικά ύπόλογη γιά τό ποίμνιό της, και θέτει όρους ως προς τήν μετοχή του στήν Θεία Μετάληψη. Άντιλήφθηκα ότι τό ορθό δόγμα και ή ήθική ζωή είναι βιβλικές προϋποθέσεις γιά τήν ενότητα των πιστών και τήν κοινωνία των Άχράντων

Μυστηρίων, και αυτό μέ βοήθησε ακόμη περισσότερο να προσδιορίσω τήν Εκκλησία πού συνέταξε τον κανόνα τής Καινής Διαθήκης.