Λέγοντας για τον πόνο
Η υπομονή είναι πάντα ένα χτύπημα της
αυτοεκτίμησης. Κανείς δεν μπορεί ποτέ να είναι η πηγή του πόνου μας εκτός από
τον εαυτό μας. Η ζωή πάντα ταπεινώνει τους υπερήφανους και ανακουφίζει τους
ταπεινούς.
Ο πόνος μας απομακρύνει από αυτόν τον
κόσμο των ψεμάτων και η χαρά είναι συνδεδεμένη με αυτό. Αυτή η ζωή είναι τώρα
για μερικούς ανθρώπους - είναι η αρχή του Παράδεισου, και για άλλους - η αρχή
της κόλασης. Ο Θεός έχει ακόμη και πόνο - στους βοηθούς του. Μια ψυχή που
μπορεί να αποφέρει καρπούς καθαρίζεται από την ταλαιπωρία.
Αν στην πνευματική ζωή η καρδιά
υποφέρει και πονάει, τότε καθαρίζεται. Αν πονάει κάθε μέρα, τότε σημαίνει ότι
καθαρίζεται καθημερινά.
Ποιος πόνος είναι ο πιο πικρός;
"Αυτοί που γεννιούνται από τις δικές μας αυταπάτες!" Έχασες;
"Τότε, υποφέρετε!" Εάν υποφέρετε, τότε θα βρείτε μια διέξοδο!
Οι άγιοι υποφέρουν εθελοντικά, με
δική τους ελεύθερη βούληση, και εμείς - ακούσια, με δικό μας λάθος. Είμαστε
γεννημένοι για να υποφέρουμε, μαθαίνουμε από τα βάσανα, και σωζόμαστε από τα βάσανα. Με χαρά, δέχεστε κάθε πόνο -
αυτό είναι όλα μια εκδήλωση της Αιώνιας
Ζωής, την οποία δεν μπορούν να καταστρέψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου