-Τι λές; δεν το’ξερα.
-Γνωρίζετε μήπως ποιόν θα εκλέξουν τώρα;
-Λές να μην βρούνε;
-Γιατί δεν γίνεσθε εσείς Δεσπότης με τα τόσα χαρίσματα που έχετε; Έχει να ωφεληθεί κατά πολλά η Εκκλησία!
-Και τα δικά μου τα μούτρα και «χαρίσματα» έχει ανάγκη ο Θεός για να ωφελήσει την Εκκλησία Του;
-Μα γιατί;
-Μα να αφήσω το κελάκι μου, την γαλήνη μου, την προσευχή μου και να τρέχω να διορίζω νεωκόρους;
Άλλωστε πόσοι κυνηγούν τούτο το αξίωμα; Εκατοντάδες!για να μην πω χιλιάδες.Πόσοι όμως είναι ερωτευμένοι με την γλυκιά αφάνεια και την ταπείνωση. Πολλοί ελάχιστοι.Εμμ εγώ θέλω να είμαι με τους λίγους και τους σπάνιους.
Άλλωστε με τον Χριστό και την Παναγία μου πλάϊ αισθάνομαι γεμάτος, έχω χαρά, δεν μου λείπει και τίποτα για να το ζητήσω αλλού.
Ας προσέξουμε λοιπόν αυτό που έχει σημασία δηλαδή την αξία και όχι τα αξιώματα.Την αρχή της μετανοίας και όχι τις ανθρώπινες αρχές.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου