Παραβολή γιατί ο Θεός δεν έδωσε φτερά στον άνθρωπο;
Ένας κυνηγός αγαπούσε να πηγαίνει στο δάσος και να κυνηγά. Κάποτε, εδώ και πολύ καιρό, ανέβηκε σε ένα ψηλό βουνό καταδιωκοντας ένα θηρίο, και κουρασμένος, κάθισε σε ένα μεγάλο βράχο για να ξεκουραστεί . Βλέποντας ένα σμήνος από πουλιά να πετούν από τη μία θέση στην άλλη, άρχισε να σκέφτεται: «Γιατί ο Θεός δεν έδωσε φτερά στον άνθρωπο, να μπορεί να πετάξει»
Εκείνη την στιγμή ένας ταπεινός ερημίτης περνούσε και διάβασε την σκέψη του κυνηγού, και του είπε:
"Ιδού, σκέφτεστε ότι ο Θεός δεν σου έδωσε φτερά. αλλά αν δώσει φτερά, και πάλι δεν θα ικανοποιηθείς και να πεις: «τα φτερά μου είναι αδύναμα, και δεν μπορώ να πετάξω μαζί τους μέχρι τον ουρανό για να δω τι υπάρχει εκεί ψηλά » και αν θα σου δοθούν τόσο ισχυρά φτερά, ώστε να μπορείς να ανέβεις στον ουρανό, και ακόμα και τότε θα είσαι δυστυχισμένους και θα λες , «δεν καταλαβαίνω ότι συμβαίνει εδώ .» Και αν σου δοθεί το μυαλό, τότε και πάλι δεν θα είσαι ικανοποιημένος και λές , «Γιατί δεν είμαι ένας άγγελος;» Και τότε θα συνεχίσεις και θα λες: «Γιατί ο Θεός δεν μου δίνει τη διαχείριση στον ουρανό» και αν θα πρέπει να σου δοθεί να μπορείς να ελέγχεις τον ουρανό, ακόμα και τότε δεν θα είσαι ικανοποιημένος.
Ως εκ τούτου, ταπείνωσε πάντα τον εαυτό σου και να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που είσαι κατοχυρωμένος , και τότε θα ζούμε με τον Θεό. "
Ο κυνηγός είδε ότι ο ερημίτης είχε μιλήσει για την αλήθεια και ευχαρίστησε τον Θεό ότι του είχε στείλει έναν μοναχό που τον είχε φωτίσει και άνοιξε τον δρόμο της ταπείνωσης σε αυτόν.
Ο μοναχός Συμεών του Αθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου