Στο
σπίτι κάποιων πλούσιων ανθρώπων, σταμάτησαν να προσεύχονται πριν φάνε.
Μια μέρα ένας ιερέας ήρθε να τους επισκεφτεί.
Το τραπέζι ήταν πολύ κομψό, πήραμε τους καλύτερους χυμούς φρούτων και σερβιρίστηκε
ένα πολύ νόστιμο πιάτο. Η οικογένεια
κάθισε στο τραπέζι. Όλοι κοίταξαν τον ιερέα και νόμιζαν ότι τώρα θα προσεύχετο
πριν φάνε . Αλλά ο ιερέας είπε:
- Ο
πατέρας της οικογένειας πρέπει να προσεύχεται στο τραπέζι, επειδή είναι το
πρώτο βιβλίο προσευχής στην οικογένεια.
Υπήρχε
μια δυσάρεστη σιωπή, επειδή κανείς δεν προσευχόταν σε αυτή την οικογένεια. Ο
πατέρας μου μίλησε και είπε:
«Ξέρετε,
αγαπητέ πατέρα, δεν προσευχόμαστε, γιατί στην προσευχή το ίδιο πράγμα πάντα
επαναλαμβάνεται πριν το γεύμα. Η προσευχή από τη συνήθεια είναι μια κενή
κουβέντα. Αυτές οι αιώνιες επαναλήψεις κάθε μέρα, κάθε χρόνο, δεν βοηθούν,
οπότε δεν προσευχόμαστε πια.
Ο
ιερέας κοίταξε όλους τους ανθρώπους με έκπληξη, αλλά στη συνέχεια το κορίτσι
επτά ετών είπε:
"Μπαμπά,
δεν χρειάζεται να έρθω σε σας κάθε πρωί και να πω καλημέρα;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου