Ο Γέρων Σωφρόνιος, "ο Μέγας Βασίλειος του 20ου αιώνα", όπως τον αποκαλούσε ο Μακαριστός Κεφαλληνίας Γεράσιμος, εκοιμήθη εν Κυρίω σαν σήμερα, την 11ην Ιουλίου 1993.

"Διά τον ταπεινόν φορέα της αγάπης είναι προτιμότερον να φονευθή, ή να φονεύση " 

Ο Γέρων Σωφρόνιος, "ο Μέγας Βασίλειος του 20ου αιώνα", όπως τον αποκαλούσε ο Μακαριστός Κεφαλληνίας Γεράσιμος, εκοιμήθη εν Κυρίω σαν σήμερα, την 11ην Ιουλίου 1993. 
Ο π. Γεράσιμος έλεγε ότι για ώρες τη νύκτα στο Άγιον Όρος ο Γέρων Σωφρόνιος είχε το χέρια υψωμένα και παρακαλούσε και για τους Γερμανούς που βομβαρδίζαν. 
Ο ίδιος ο Γέρων Σωφρόνιος έγραφε:  "... Εκτός του Χριστού, άνευ του Χριστού, δεν υπάρχει λύσις εις την τραγωδίαν της επιγείου ιστορίας της ανθρωπότητος. Η γηϊνη ατμόσφαιρα αποπνέει οσμήν αίματος,   Η οικουμένη τρέφεται καθ' εκάστην δι' ειδήσεων περί φόνων ή βασανισμών των ηττηθέντων εις αδελφοκτόνους συγγρούσεις . Τα μέλανα νέφη του μίσους καλύπτουν από των οφθαλμών ημών το Ουράνιο Φως. Οι άνθρωποι μόνοι δημιουργούν δι εαυτούς την κόλασιν αυτών. Άνευ της ολοκληρωτικής αλλαγής ημών διά της μετανοίας , δεν θα επέλθη η λύτρωσις του κόσμου, “λύτρωσις” εκ της φοβερωτέρας πασών των αρών, του πολέμου. Διά τον ταπεινόν φορέα της αγάπης είναι προτιμότερον να φονευθή, ή να φονεύση ..." *
Και ο π. Γεράσιμος έλεγε:
Η ίδια τραγωδία συνεχίζεται, ακριβώς η ίδια αυλαία πολλές φορές σηκώνεται, τα ίδια σκηνικά, η ίδια τραγωδία επαναλαμβάνεται, γιατί; Γιατί ο άνθρωπος τολμάει να λέει, όπως ο Αδάμ κάθε εποχής, “δεν σε θέλω Θεέ μου, μακρυά από τα πόδια μου, δε θέλω το δρόμο σου, θέλω τη δική μου στράτα, θέλω τον εγωισμό μου, θέλω το συμφέρον μου, θέλω τα πάθη μου, θέλω την κακία μου, θέλω το δικό μου”. Και υβρίζει καθημερινά ο άνθρωπος,... μήπως κι εμείς; Πόσες φορές την ημέρα λέμε ότι θέλουμε το δικό μας, όχι το δικό Του, πόσες φορές κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού, πόσες φορές κάνουμε άκρα υπακοή, όπως ο Χριστός ο οποίος έγινε υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού, όπως έκανε η Κυρία Θεοτόκος, η Παναγία, όπως έκανε ο Πρόδρομος, όπως έκαναν οι Απόστολοι, όπως έκαναν οι Ομολογηταί, όπως έκαναν οι Άγιοι, όπως έκανε ο Άγιος Γεράσιμος, και οι σύγχρονοι Άγιοι. Τι κάνουμε εμείς; Επαναλαμβάνει ο άνθρωπος αυτή την έπαρση, αυτή τη βλασφημία, την ύβρη, ότι δεν θέλει τον Θεό. “Μακρυά να περάσω, άκρη από το δρόμο μου”. 
Και η συνέπεια, αδελφοί μου, ποια είναι; Η συνέπεια είναι να γίνεται ο άνθρωπος, ο άνθρωπος για τον οποίο ήρθε ο Χριστός στη γη, να γίνεται τέρας και να συνεχίζουν οι πόλεμοι, αδελφοί μου, να συνεχίζουν οι συμπλοκές, να συνεχίζουν οι τρομοκρατίες, να συνεχίζουν οι βομβαρδισμοί και να αδελφοκτονείται η γη, να χύνεται αίμα αδελφικό, γιατί όλοι αδελφοί είμαστε, από τον ίδιο Πατέρα είμαστε, από το ίδιο χώμα είμαστε και στο ίδιο χώμα θα πάμε, να συνεχίζει να χύνεται αίμα αδελφικό τόσους αιώνες συνέχεια, συνέχεια και σήμερα μάλιστα να χύνεται πολιτισμένα. Παλαιότερα σκότωνε ο ένας τον άλλο με μαχαίρι, σήμερα έχουν εφεύρει νέους τρόπους να δολοφονούν τους ανθρώπους, να δολοφονούν ακόμη και τα έμβρυα και να διαιωνίζουν το κακό, να καταστρέφουν γενεές χιλιάδες εκατομμύρια, εκατομμύρια ανθρώπων με τις πηρυνικές βόμβες, όπως στη Χιροσίμα, και διαχρονικά, γενεές γενεών. Αυτό λέγεται πολιτισμός, αυτό βρήκε ο άνθρωπος, αυτό βρήκε. Επιτρέπεται, αδελφοί μου, το θέλει ο Θεός, αυτό το κατάντημα, αυτή την κατάπτωση, αυτό το χάλι;
*Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ “Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί”, σελ. 47.