O, Athos Dağı’na seyahat etmiş bir
Rus köylüsüydü ve Rus Manastırı olan Aziz Pandeleimon’da keşiş oldu. Öylesine
yalın, mütevazı ve sakin bir hayat yaşadı ki, eğer Peder Sofronios (Saharov)
onun manevi çocuğu olup o öldükten sonra hakkında kitap –Athos Dağlı Aziz
Silouanos– yazmasaydı, belki de unutulacaktı. Bu kitap onun hayatını ve
öğretilerini anlatmaktadır ve maneviyat konusunda zamanımızın en iyi
kitaplarından biridir. Aynı zamanda Aziz Silouanos’un Aziz olarak
onurlandırılmasında da Peder Sofronios’un payı büyüktür.
Mesih’in Kendisini bir görümde
görünce, Aziz Silouanos kendini tamamen duaya vermek için bir inziva kulübesine
çekildi. Ancak manastırda işçilere göz kulak olması için geri çağrıldı.
Yaklaşık iki yüz kişiyi idare ediyor olmasına karşın yaptığı şey yalnızca
dualarını arttırmak oldu. Hücresine
çekilerek denetiminde olan her işçi için tek-tek gözyaşları içinde dua ederdi.
On beş yıl boyunca dua esnasındaki şeytan ayartmalarına karşı mücadele verdi ve
en sonunda neredeyse ümidini yitiriyordu. İşte tam bu noktada Mesih ona bir
görüm aracılığıyla konuştu, “Kibirli daima şeytanlardan acı çeker”. O da
yanıtladı, “Rab’im, ruhumun tevazu sahibi olması için ne yapmam gerektiğini
bana öğret”. Buna karşılık, “Aklından cehennemi çıkarma ve ümitsizliğe kapılma”
yanıtını aldı. Silouanos bunu hayatının her dakikası için bir disiplin olarak
gördü ve daha sonra da ona temiz dua hediyesi bağışlandı. Eğer aklını cehennem
ateşinden uzaklaştırırsa, yıkıcı düşüncelerin yeniden başına bela olacağını
söylüyordu. Mütevazılığında herkese karşı derin bir sevgi duyuyordu öyle ki
“Hıristiyan inancının son kıstası düşmanlarını sevmektir ve diğerleri için dua
etmek kan dökmektir” diyordu.
Aziz
Silouanos bize kendi hayatıyla örnekliyor ki Kilise’nin gerçek İlahiyatçıları,
kendilerini sessiz maneviyatın meyvelerinde göstererek yaşayanlardır, her ne
kadar dünya tarafından önemsiz gibi görülseler de. (1938)
Ingilizceden Türkçeye çeviren Vasilis Gelbal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου