Ο ΑΓΙΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗΡΊΖΕΙ ΣΥΝΈΧΕΙΑ! Ὀνομάζομαι Ἀσπασία Βαρβαρέσου καὶ εἶμαι στρατιωτικὸς Ε.Α. τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗΡΊΖΕΙ ΣΥΝΈΧΕΙΑ!

Ὀνομάζομαι Ἀσπασία Βαρβαρέσου καὶ εἶμαι στρατιωτικὸς Ε.Α. τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας.

Ὁ ἅγιος Σοφιανός, ἐπίσκοπος Δρυϊνουπόλεως, εἶναι μεγάλος ἅγιος καὶ θαυματουργός.

Πρὸς δόξαν Θεοῦ θὰ σᾶς διηγηθῶ ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματά του. Πολλὰ σημεῖα κάνει ὁ ἅγιος Ἱεράρχης σὲ προβλήματα οἰκονομικά, τὰ ὁποῖα μετὰ τὴν ἐπίκλησή του ἀπὸ ἐμᾶς τὰ ἐπιλύει ἄμεσα. Ἀκόμη ἀνοίγει τὸν δρόμο, ὥστε νὰ ἐξυπηρετηθοῦμε σὲ δημόσιες ὑπηρεσίες. Θὰ καταγράψω ἀναλυτικὰ καὶ ἕνα ἄλλο θαῦμα ποὺ ἔγινε μία Κυριακὴ ἀπόγευμα τοῦ 2015.

Πηγαίναμε μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τοῦ ἐν Βουναίνοις, στὰ Καμπιὰ τῆς Βοιωτίας.

Συνταξιδιῶτες ἦταν ὁ πατὴρ Νεκτάριος Πέττας καὶ δύο πανεπιστημιακοὶ καθηγητές τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ὁ ἕνας ἦταν ὁ κ. Φώτιος Α. Δημητρακόπουλος.

Μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ποὺ τέλεσε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς, πατὴρ Νεκτάριος Μήτσου, μᾶς πρόσφεραν καφὲ καὶ κουλούρια. Ἀφοῦ ἐκφράσαμε τὸν σεβασμό μας καὶ τὶς εὐχαριστίες μας, κατευθυνθήκαμε πρὸς τὸ αὐτοκίνητό μου, ποὺ τὸ εἶχα σὲ ἕναν κατάλληλο χῶρο γιὰ πάρκινγκ, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν μάνδρα τῆς Μονῆς.

Τότε καθὼς μπῆκα στὸ αὐτοκίνητο καὶ πῆγα νὰ στρίψω δεξιά, γιὰ νὰ βγεῖ τὸ αὐτοκίνητό μου πρὸς τὸν δρόμο, ὥστε νὰ ἐπιβιβαστοῦν οἱ συνταξιδιῶτες μου,  χωρὶς νὰ τὸ ἔχω δεῖ ὑπῆρχε βαθὺ χαντάκι καὶ ἡ ρόδα τοῦ αὐτοκινήτου μπῆκε μέσα σὲ αὐτό. Σκεφτεῖτε ὅτι τὸ αὐτοκίνητο ἔμεινε μέσα στὸ χαντάκι καὶ δὲν πήγαινε οὔτε μπροστὰ οὔτε πίσω. Δὲν μπορούσαμε νὰ τὸ βγάλουμε μέσα ἀπὸ ἐκεῖ.

Τότε κατάλαβα ὅτι ἦταν μπέρδεμα τοῦ πειρασμοῦ, διότι μετὰ τὴν ἀκολουθία μιλήσαμε στὸ κέρασμα γιὰ τὸν ἄγνωστο αὐτὸν Ἅγιο.

Ἀμέσως, ἀτενίζοντας πρὸς τὰ ψηλά, ζήτησα τὴν δυνατὴ πρεσβεία του.

Ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἀπὸ τὸ πουθενά, καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχει δασικὸς δρόμος, μέσα ἀπὸ τὰ δέντρα ξεπροβάλλει ἕνα μεγάλο φορτηγὸ ποὺ στὴν καρότσα του εἶχε σχοινιὰ καὶ καλώδια, ἐνῶ μπροστὰ καθόντουσαν τρεῖς χειροδύναμοι ἄντρες. Τὸ φορτηγὸ κατευθυνόταν πρὸς τὸ ἀκινητοποιημένο ὄχημά μου, καὶ ἐκεῖνοι χαμογελώντας εἶπαν: «Ἐμεῖς θὰ τὸ βγάλουμε. Μὴν ἀνησυχεῖτε!». Κατεβαίνουν καὶ σηκώνουν τὸ αὐτοκίνητο στὸν ἀέρα! Εγώ, ἔκπληκτη μέσα στὸ αὐτοκίνητο, δὲν πίστευα αὐτὰ ποὺ συνέβαιναν.

Τότε ὁ πατὴρ Νεκτάριος τοὺς ἔδειξε τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ, τοῦ ὁποίου ἔχει γράψει τὸν βίο, καὶ τοὺς ρώτησε ἀπὸ ποιό μέρος τῆς Ἀλβανίας κατάγονται.

Ἀπάντησαν καὶ οἱ τρεῖς ἐργάτες ὅτι γεννήθηκαν στὸ χωριὸ τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ, δηλαδὴ τὴν Πολύτσανη τῆς Βορείου Ἠπείρου.  Ἐπίσης, εἶπαν ὅτι ὁ Ἱεράρχης Σοφιανός, ὁ θαυματουργός, τοὺς ἔστειλε κοντά μας γιὰ νὰ μοῦ ἐλευθερώσουν τὸ ὄχημά μου! 

Ἐμεῖς ἔκπληκτοι κοιτούσαμε πίσω νὰ δοῦμε  ἀπὸ ποῦ βγήκε ξαφνικὰ αὐτὸ τὸ φορτηγό!

Ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἔβγαινε καὶ ὁ ἱερομόναχος τῆς Μονῆς, πατὴρ Ραφαήλ, κρατώντας τριχιὲς γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει.

Τοῦ εἶπαν τί συνέβη καὶ ἐλευθερώθηκε τὸ αὐτοκίνητο, καὶ ἔκανε τὸν σταυρό του.

Ὅταν ρώτησα τὸν πατέρα τί εἶναι πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν θαμνώδη βλάστηση, μᾶς εἶπε: «χωράφια». «Μέσα ἀπὸ αὐτὸν τὸν τόπο οὔτε τρακτὲρ δὲν μπορεῖ νὰ περάσει. Δὲν ὑπάρχει δρόμος». Ἐγὼ πῆγα  καὶ εἶδα ὅτι δὲν ὑπῆρχε δρόμος, καὶ μάλιστα ἦταν κατηφόρα. Κοιτοῦσα δὲ γιὰ τυχὸν ἴχνη ἀπὸ τὶς ρόδες τοῦ φορτηγοῦ. Ἦταν σὰν νὰ μὴν εἶχε περάσει τίποτα ἀπὸ ἐκεῖ πέρα. Τότε σκεφτήκαμε ὅτι αὐτὴ ἡ βοήθεια εἶναι ἕνα μεγάλο θαῦμα τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ.

Ἔτσι, δοξάζοντας τὸν Θεὸ ξεκινήσαμε γιὰ τὴν ἐπιστροφή μας.

Νὰ ἔχουμε τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Σοφιανοῦ καὶ τὴν προστασία του.