Η ωφέλεια και τα μηνύματα του Πατέρα μας Πατριάρχη , ήταν το ίδιο πνευματικά και οικοδομητικά σαν τα λόγια των Ασκητάδων του Άθωνα.
Η ψυχή του ατόφια και ξέχωρη από κοσμική αλαζονία,σαν να μην τον είχε αγγίξει διόλου η δόξα του υψηλού του θώκου , έβγαζε,με απλότητα παιδική ,Χριστό και την Βασιλεία Του που σε τίποτα δεν είχανε να ζηλέψουν ακόμη και αυτοί οι λιγνόσαρκοι καλόγεροι των Καρουλίων.
Τότε δεν έχασα την ευκαιρία και όπως πάντα περίεργος του έκαμα μια απλή ερώτηση μεν που ήθελε όμως ουσιαστική απάντηση.
-Παναγιώτατε, ποιά είναι η ρακί της ζωής σας; Ποιό το απόσταγμα σας μετά από τόσα πολλά χρόνια διάκονος του Χριστού και μάλιστα ως Οικουμενικός Πατριάρχης;
-Πολύ απλά.Να δοξάζουμε τον Θεό συνέχεια.
Εγώ προσωπικά συνεχώς τον δοξάζω που ανάμεσα σε τόσα καλά, με αξίωσε να Τον υπηρετώ από αυτήν την θέση καθώς επίσης τον ευχαριστώ που με τίμησε να γεννηθώ και να μεγαλώσω στην Ίμβρο.Η Ίμβρος στα Τουρκικά λέγεται Gökçeada που σημαίνει «το νησί του Ουρανού» . Αν η πατρίδα του κάθε ανθρώπου λοιπόν είναι η παιδική του ηλικία εμένα η πατρίδα τη καρδιάς μου είναι η Ίμβρος.
Γιαυτό πάντα να μην λησμονούμε να Τον δοξάζουμε, ακόμη και στα άσχημα και κακά που ο καλός Θεός μας ενίοτε επιτρέπει.
Να, δεν βλέπετε τον δίκαιο Ιώβ τί έλεγε;
«εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν;» (Ιωβ.β΄-10)
Ας τον δοξάζουμε λοιπόν σέ κάθε πτυχή τήν ζωή μας.Μέ τά εὔκολα καί τά δύσκολα.Μέ τίς χαρές καί τίς λύπες μας.Μέ τήν ὑγεία καί τήν ἀρρώστια.Μέ τήν δύναμη καί τήν ἀδυναμία μας.Μέ τα πάντα μᾶς νά δοξάζεται τό Πανάγιον Ὀνομά Του Τριαδικού Θεού .
Είχαμε εδώ στην Πόλη των θρύλων και των θρήνων ,έναν άγιο Γεροντάκι στο Γεροκομείο μας .Αὐτό τό χελιδονάκι τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε πάντα τό «Δόξα Τῷ Θεῷ»,παρότι ἦταν τυφλός καί κουφός καί ἔτσι ἦταν ὅλο χαρούμενος καί τά ἔβλεπε ὅλα ὄμορφα.Ήταν μεγάλη διδαχή για εμάς η ζωή αυτού του απλού πετεινού Του Χριστού…
Η ώρα είχε διαβεί και οι Μητροπολίτες είχαν ήδη συναχθεί για την σύνοδό τους.Ανάμεσα και ένα νέο ,ψηλό και μελαχρινό παιδί που μαζί με το συνεσταλμένο ύφος τον έκανες σίγουρα για Διάκονο έως ότου μας είπανε πως είναι Μητροπολίτης του Σικάγου.
-Τώρα Σεβασμιώτατε, εκεί στο Σικάγο που βρίσκεστε, μου θυμίσατε το παγωτό «Σικάγο» που τρώγαμε παιδιά,του ανάφερα.
-Ναι ,άρεσε και σε εμένα.Έλληνες είχανε αυτήν την εταιρία.
Κατόπιν ο Πατριάρχης μας με πολύ αγάπη και συγκίνηση μας αποχαιρέτησε λέγοντάς μας σε όλους και από έναν καλό λόγο , μην μένοντας θετικά ασχολίαστος ούτε ο πλεκτός σκούφος της ξεναγού που την έκαμε να μοιάζει με την υπολοχαγό Νατάσσα.
Μας χάρισε σε κάθε έναν ξεχωριστά από έναν καλό επίχρυσο Σταυρό και ωραία σερμπέτια και γλυκά με την πολίτικη αρχοντική προφορά του: « έλα να σε δώσω ,έλα να σε πω…»
Δεν απολησμόνησα όμως να τον ευχαριστήσω και για την θέση του στο θέμα της επιδιωκόμενης συμφωνίας Εκκλησίας –Κράτους όπου και μου απάντησε
-Για σας τους Ιερείς έκανα τον αγώνα.
Έτσι αφού γλυκάθηκε η ψυχή μας από την γλυκιά αποδοχή και αγκαλιά από αυτόν τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όταν τόσα χρόνια έχουμε καταπνιγεί στην απόρριψη και αποστροφή του Ελλαδικού θρησκευτικού χώρου που εδώ και διακόσια χρόνια επι-μένει να μένει απορφανισμένος και ξενιτεμένος από την πνευματική Οικογένεια του Πατριαρχείου των Ρωμιών, αποχωρήσαμε χαμογελαστοί που αξιωθήκαμε να γνωρίσουμε ετούτες τις θερμοπύλες του γένους μας που μέσα σε μία χώρα άκρως Ισλαμική, αυτοί στέκονται πεισματικά στα πόδια τους αμετακίνητοι κηρύττοντας Χριστό και Παναγία, καθώς και τον αυθέντη της Ρωμιοσύνης μας που σαν άλλος Λεωνίδας στέκεται ολόρθος στην κορυφή της Επταλόφου με βήμα αρχοντικό και άφοβο να λαλεί και καθοδηγεί το ποίμνιο του Χριστού μας σε πείσμα των Περσών, των λαιστρυγόνων και του μανιασμένου Σκύθη Κύκλωπα.
Πρεσβύτερος π.Διονύσιος Ταμπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου