20 ΜΑΡΤΙΟΥ.Ό οσιομάρτυρας Ιωάννης και οί συν αύτώ όσιοι άββάδες, οί εν τη Μονή του αγίου Σάββα αναιρεθέντες.

Τό ένδοξο αυτό ιστορικό μοναστήρι, που υπάρχει μέχρι σήμερα, τό είχε επισκεφτεί ό άγιος Σάββας τής Σερβίας και πολλοί άλλοι Σέρβοι ηγεμόνες. Επανειλημμένα δέχθηκε επιθέσεις, λεηλασίες και καταστροφές από αδίστακτους Άραβες. Όμως μέ την Πρόνοια του Θεού αποκαταστάθηκε και διατηρήθηκε μέχρι σήμερα. Στη διάρκεια της βασιλείας του Κωνσταντίνου και της Ειρήνης έγινε πάλι στόχος Αράβων επιδρομέων, πού ζητούσαν να λεηλατήσουν και να κλέψουν ότι έβρισκαν. Οί όσιοι πατέρες δέν ήθελαν να έγκαταλείψουν τό μοναστήρι τους, πόσο μάλλον από φόβο! Συμβουλεύθηκαν τον ηγούμενό τους Θωμά, λέγοντάς του: «Εμείς για την άγάπη του Χριστού άναχωρήσαμε από τον κόσμο καί ήλθαμε σ’ αυτή τήν έρημο. Θά ήταν ντροπή μας τώρα να έγκαταλείψουμε τήν έρημο για κάποιο άνθρώπινο φόβο  . Άν μάς φονεύσουν εδώ, θά έχουμε δολοφονηθεί για τήν άγάπη μας στον Χριστό, προς χάριν του όποιου ήλθαμε να ζήσουμε έδώ». Αφού πήραν τήν άπόφασή τους, προετοιμάστηκαν διά της προσευχής και περίμεναν τούς πάνοπλους βαρβάρους επιδρομείς, άοπλοι σάν άρνιά μπροστά σε λύκους.

 Οί Άραβες θανάτωσαν και τραυμάτισαν με βέλη και πέτρες πολλούς άββάδες. Άλλους τούς εγκλώβισαν στο σπήλαιο του όσιου Σάββα, άναψαν φωτιά στο άνοιγμα του σπηλαίου καί οί μοναχοί πέθαναν από ασφυξία μέσα στούς καπνούς. Πολλοί βρήκαν τότε μαρτυρικό θάνατο, χάριν του Χριστού, καί οδηγήθηκαν στη Βασιλεία Εκείνου πού αγαπούσαν καί γιά τον όποιο θυσίασαν τη ζωή τους.

 Οί ένδοξοι αύτοί άββάδες μαρτύρησαν λίγο πριν τό Πάσχα του έτους 796, επί βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ειρήνης καί πατριάρχου Ιεροσολύμων Ήλιού. Τούς μιαιφόνους βαρβάρους τούς περίμενε δίκαιη καί άμεση τιμωρία: ενώ έπέστρεφαν στά καταλύματά τους ξέσπασε διχοστασία καί τελικώς άλληλοεξοντώθηκαν ό ένας από τό σπαθί του άλλου .

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΜΗΝΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ.