ΕΊΠΕ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ....

Περάσαμε την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής εν προσευχή, απολύτω σιωπή και μόνωση. Μείναμε στα κελιά μας και βγαίναμε μόνο για τα απαραίτητα. Κι ενώ το εγώ μας φάνηκε ότι παλεύει να "νηστεύσει" από την υπερηφάνεια και τις ασύνετες απαιτήσεις του και πως αρχίζει να ταπεινώνεται,  κατανοούμε όλο και περισσότερο πως η ερημία του ασκητηρίου μας στην πραγματικότητα μας βοηθά μόνο όσον αφορά την απουσία της ανθρώπινης επικοινωνίας στο να διατηρούμε μια σχετική ηρεμία. Το αντίθετο συμβαίνει με τα πάθη μας που γιγαντώνονται καθώς η αδυναμία του χαρακτήρος μας γίνεται ακόμη πιο εμφανής και επίπονη. Εντός μας συντελείται μια διαρκής επανάσταση! Είμαστε ακόμα επικεντρωμένοι στον εαυτό μας, εγωιστές, σκληρόκαρδοι. Γι' αυτό μας συμβαίνει αδελφές, μας επαναλαμβάνει συνεχώς η Γερόντισσα προσπαθώντας να μας δώσει θάρρος.
 Ευλογείτε Γερόντισσα και πείτε μας λόγον παρηγορίας για να συνεχίζουμε αγόγγυστα τον καλόν αγώνα της προετοιμασίας μας, την ρωτήσαμε μετά την πρωινή ακολουθία:
-Ξεχάστε τον εαυτό σας, λησμονήστε ότι υπάρχετε, σκύψτε μέσα σας και νοιώστε γιατί θέλετε να κρύβεστε από τον κόσμο, προσφέρετε ολοκληρωτικά το είναι σας στον Χριστό! Η νηστεία της καρδίας αποκηρύττει όλα αυτά που μας απομακρύνουν από την Αγάπη Του και με ειλικρίνεια επιζητεί μόνον την ένωση με Εκείνον.  
Η ειρήνη του Θεού μαζί σας!