ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ
ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ
ΠΑΝΕ ΣΧΕΔΟΝ ΕΚΑΤΟ χρόνια αφότου ο πράος Παππούς μου 14 χρονών ορφάνεψε από τα πατρικά χώματα της Σμύρνης .
Μα με θαυμαστό Τρόπο η γλυκυτάτη μας τροφός Παναγία και η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή έφερε τα βήματα μας, δίχως και ‘μεις να το πολυκαταλάβουμε, στο σπίτι της, στην Σμύρνη.
Και μας διάνοιξε τις θύρες της για να λειτουργήσουμε την λογικήν λατρείαν που θα παραμείνει για πάντα αλησμόνητη στην Ιερατική μου ψυχή.
Παρότι δεν μ’αρέσει να κινούμαι έρποντας και γλείφοντας, δεν μπορούσα να μην αναγνωρίσω την αρχοντιά του συνομήλικού μου Μητροπολίτου της Ιστορικής Σμύρνης ,Βαρθολομαίου.
Ακέραιος λειτουργός ,παραδοσιακότατος φίλος και εραστής της τάξης και της εκκλησιαστικής ευπρέπειας στον Ναό και στις ακολουθίες. Με κοσμιότητα περίσσια στον τρόπο , στην συμπεριφορά του και στα καθαρά άμφιά του όπως οι πρίγκιπες των παραμυθιών.
-Τέτοιον αρχοντάνθρωπο,πρώτη φορά ξανοίγω του ομολόγησα με ειλικρίνεια.
Πράγματι ένα σεμινάριο διδακτικό αυτή η λειτουργία μα και όλος ο Ναός ,έλαμπε από πάστρα, καθαριότητα και μέτρο. Το κάθε τι ιεροπρεπώς στην θέση του ξένον από ερασιτεχνικούς πειραματισμούς και πρωτοτυπίες, ριζωμένα καλά στα βαθιά κα ζωήρρυτα χώματα της ιερής παράδοσης της Εκκλησίας μας.
-Είναι μεγίστη Ιεραποστολή η τάξη, η καθαριότητα ,η αρμονία και η αξιοπρέπεια που έχει ένας Ναός,μου ανέφερε κάποια στιγμή ο Δεσπότης .Και από χρόνια πριν, που ήμουνα Ιερεύς πριν από κάθε Λειτουργία έπρεπε να έρθω στον Ναό από την παραμονή ,να καθαρίσω το Ιερό ,να αλλάξω τα μάκτρα ,να έχω το γραφείο σε ευπρέπεια μην τυχόν και έρθει κάποιος επισκέπτης .
Μα ακόμη και μία μικρή σταγόνα αποκεριού στο ειλητάριο του αντιμηνσίου τον λύπησε.
-Να το καθαρίσουμε Πάτερ μετά την Λειτουργία, να μην είναι έτσι.
Αλλά και οι βοηθοί του Ιερού, ο εξ Αγαρηνών Πολύκαρπος,ένας ευσεβέστατος και ταπεινός Τούρκος νέος και ο Αλέξιος από την Ουκρανία παρατηρήθησαν ευγενώς να πάνε πάραυτα να καθαρίσουν τα ρασομάνικά τους από τα κεραποστάγματα για να είναι καθαροί.
Η Θεία Λατρεία εκεί έχει μία παραδοσιακή οικουμενικότητα.Τα Ευαγγελικά αναγνώσματα και οι Αποστόλοι αναγινώσκονται σε πολλές διάφορες γλώσσες θυμίζοντας το υπερώον της Πεντηκοστής, σαν τον εσπερινό της Αγάπης του Πάσχα.
Σε γλώσσα Ελληνική,Τουρκική, Γεωργιανή,Αγγλική, Ρωσική και άλλες προκειμένου να νοεί την εν πνεύματι και αληθεία λατρεία το πολυεθνικό Χριστιανικό ποίμνιο αυτής της ιστορικοτάτης ενορίας.
Να και ένας ευγενέστατος μικρούλης με τον αδελφό του μαζί να διακονούν ως ιερόπαιδες το Ιερό Βήμα.
-Πως σε λένε παιδάκι μου;
-Εμένα Πάτερ με λένε Δημήτρη ,εσάς;…ξέρετε ο προ-προπάπους μου ήταν ο Τσακιτζής από την Σμύρνη , μεγάλος επαναστάτης.
Και χάρηκα που η νέα γενιά σε πείσμα τη λησμοσύνης αναβουτά και πάλι περήφανη στην ιστορία της.
Αλλά θα ήταν άδικο να μην μνημονεύσω τον αγαθό και αγνόψυχο Ιερεα της Ενορίας , Πατέρα Αθανάσιο ,με τέτοια μητρική ,ανοικτή ,ευσυναίσθητη καρδιά που δεν έχω συναντήσει ούτε σε μεγάλους ασκητάδες .
Κάποια στιγμή τόλμησα με αδιάκριτο θάρσος και του ομολόγησα:
-Πάτερ Αθανάσιε,πολύ σε εκτιμά ο Δεσπότης, τα καλύτερα λόγια μου είπε πριν λίγο για εσάς.
Κι εκείνος ταπεινοφρονών μου απάντησε :
-Ποιος εγώ; είμαι ο πιο ρυπαρός άνθρωπος του κόσμου . Μα και εγώ τον αγαπώ τον Δεσπότη μας και η Πρεσβυτέρα μου,τον έχουμε σαν παιδί μας. Και ένα θερμό δάκρυ ετοιμάζονταν να ξεχυθεί από τα ησύχια μάτια του,έως ότου άλλαξα συζήτηση να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.
Σαν έλαβε τέλος η επίγεια λατρεία περάσαμε δίπλα στην αυλή κάτω από τις δροσερές τέντες και δίπλα από τα μοσχοβολούντα νιάνθιστα και μαγιάτικα λουλούδι με λογιώ- λογιώ σερμπέτια ,γλυκά και άλλα πολλά πρωτόγνωρα κεράσματα, σαν να στάλθηκαν θαυματουργικά από τα παιδικά μας παραμύθια , μπερεκέτια αρχοντικά κεράσματα, από την φιλόξενη Σμύρνη.
Μαζί μας πολλοί Χριστιανοί και νέες γεννιές από διάφορα έθνη με τα μικρά τους παιδιά , ελπίδα βέβαιη για την αναγεννημένη και πάλι ενορία της Αγίας Φωτεινής μέσα στην διακριτική και ακοίμητη πατρική μέριμνα και αγκαλιά του Δεσπότη της Σμύρνης Βαρθολομαίου.Τούρκοι για Έλληνες είχαμε γίνει ένα,φιλιώσαμε μέσα στην ζωοποιό πνοή του Αγίου Πνεύματος.
Νοιώσαμε τόσο τιμημένοι ,σαν πριγκιπόπουλα . λαμβάνοντας στο πρόσωπό μας τέτοιον ανυπόκριτο σεβασμό που ούτε στην Ελλαδική μας πατρίδα δεν έχουμε νοιώσει.
Ένα πραγματικό διδακτήριο για κάθε Χριστιανό αλλά και Ιερέα που ευρισκόμενος στην Σμύρνη θα πρέπει, το δίχως άλλο, να λειτουργηθεί και να λειτουργήσει στον περικαλλή Ναό της Αγίας μας Φωτεινής στην αλιερκή μα και γλυκυτάτη συνάμα Σμύρνη.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
π.Διονύσιος Ταμπάκης εκ Σμύρνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου