ΕΊΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ....

Θυμάμαι όταν ήμουν 18 ετών, έναν (φίλος μου) τον συμπαθούσε μια κοπελίτσα και προσπαθούσε να τον πλησιάσει. Αυτός όμως την κορόιδευε γιατί το ένα ματάκι της ήταν ελαφρός λοξό και την προσφωνούσε (η γκαβή). Του έλεγα, αφού δεν την θέλεις μην την κορόιδευες είναι κρίμα, αυτός όμως συνέχιζε να την κοροϊδεύει όλο και ποιο πολύ. Εγώ έφυγα στο μοναστήρι και μετά από 10 έτη ήρθε να με βρει. Μετά το καθιερωμένο αγιορείτικο κέρασμα αφού μείναμε μόνοι μας μου λέει, παντρεύτηκα με την τάδε έχουμε δυο κοριτσάκια άλλα το πρώτο το ματάκι του είναι είναι ελαφρός λοξό. 

Αυτόματος το μυαλό μου γύρισε 10 έτη πίσω και του λέω, θυμάσαι που κορόιδευες εκείνη την κοπελίτσα, όχι μου λέει δεν την θυμάμαι. Την θυμόταν άλλα δεν ήθελε να το παραδεχτεί ότι αυτός ήταν η αιτία που ο Θεός του ανταπέδωσε στην κόρη του αυτό που κορόιδευε. Ο Θεός δίνη σε πολλούς ανθρώπους ένα σταυρό για τους λόγους που εμείς δεν θα γνωρίσουμε ποτε,ας μην χλευάζουμε τον σταυρό τους για να μην τους λουστούμε δίκαια και εμείς.