Στις
19/11 με το παλαιό! (της Άννας Μαρίνη)
…
«Είναι καλύτερα να στέλνεις σιωπηλά την αγάπη σου, παρά να λες λόγια». Κάποτε
επίσης είχε πει: «Δεν υπάρχει απόσταση. Να, κι όταν δε με βλέπεις, έρχομαι,
έτσι όπως τώρα, που με βλέπεις και σ’ ευλογώ»!
Ποτέ
δεν μας στέρησε την αγάπη του• κι από κοντά κι από μακριά, τη νοιώθαμε να μας
περιβάλλει. Και στο δωμάτιο του νοσοκομείου, τότε με το βαρύ του έμφραγμα, μας
την έστελνε σιωπηλά. Και χωρίς να ξέρει πως είμαστε απ’ έξω, στο διάδρομο,
έστελνε καμιά φορά και μας παράγγελνε να φύγουμε, διότι «μας αισθάνεται» και η
καρδιά του δεν θα άντεχε. Μετά απ’ αυτό ήταν πολύ αδύναμος, η φωνή του σωνόταν,
δεν μπορούσε για πολύ να μιλά.
Και
τώρα που ξέρω πως δεν πονάει, δεν υποφέρει, αλλά είναι ελεύθερος από κάθε
περιορισμό, πώς θά’θελα να τον ρωτήσω όλ’ αυτά που δεν τολμούσα να του θέσω,
για να μην τον κουράσω.
Αλλά
σαν να τον ακούω: «Εγώ θα λέω κι από εδώ, μα σείς θ’ ακούτε;»
Άνοιξε,
άγιε, τις ακοές μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου