Από το "Γεροντικό του Βορρά"

Από το "Γεροντικό του Βορρά"

Σας έλεγα κάποτε , διηγείται ο όσιος σταρετς Σαμψών , πως ενώ βαδίζαμε στο δρόμο με τον πάτερ Ιωάννη Κόνονωφ τον άκουσα να λέει σε ένα φτωχό:
-Μια στιγμή να πάω μέχρι τη γωνία εκεί και θα σου φέρω κάτι.
Πήγε στη γωνία, έβγαλε το ένα και μοναδικό του , το τελευταίο του πουκάμισο και το έφερε στο φτωχό.
-Να , πάρε!
Εμεινε με το αντερί του . Τα τελείωσε όλα τα πράγματα του. Και στο σπίτι του δεν είχε πια ούτε εσώρουχα, ούτε άλλα είδη . Αρχισε ο ίδιος να φοράει τα ρούχα της παπαδιάς του. Μα κι αυτά σιγά σιγά τα έδωσε στους φτωχούς . Η γυναίκα άρχισε να κλαίει .Δέν είχε τίποτα να φορέσει. Μα ευτυχώς πέθανε και ησύχασε!...
Πόσο του άρεσε να δίνει! Κατάντησαν στο σπίτι να του τα κρύβουν όλα. Του έκρυβαν τη ζάχαρη , το αλάτι, ακόμα και το χυλάλευρο! Ολα τα μοίραζε . Τις εικόνες τις έδωσε! Τόση ήταν η αγάπη του!
Ελεγε:
-Πως να μην τον παρηγορήσω? Πως να μην τον ενισχύσω? Πως να μην τον κάνω κι εγώ να χαρεί?
Ευωδίαζε ο ευλογημένος από ένα σωρό θαυμάσιες αρετές.