Η "Ανάσταση" της τριανταφυλλιάς.

Η  "Ανάσταση" της τριανταφυλλιάς

Στό παλαιό ἡγουμενεῖο, νότια δηλαδή τοῦ Καθολικοῦ, ὑπῆρχε μιά τριανταφυλλιά, ἡ ὁποία εἶχε ὁλόκληρο σχεδόν τό χρόνο τριαντάφυλλα. Μιά μέρα τοῦ 1936 μετά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἐσπερίνου, βγαίνοντας ὁ καθηγούμενος π. Ἰλαρίων Λουκάκης μέ τούς ἀδελφούς καί τούς προσκυνητές ἀπ᾽ τό Ναό, παρατήρησαν τά κλαδιά τῆς τριανταφυλλιᾶς νά εἶναι χαμηλωμένα καί τά ροδοπέταλα μαραμένα. Ὁ τότε Διάκονος Εὐμένιος ρώτησε τόν Ἱερομόναχο Διονύσιο πῶς ἐξηγεῖ τό φαινόμενο αὐτό. Ἐκεῖνος μέ τή σοφία καί τήν ἁπλότητα πού τόν διέκρινε ἀπάντησε:

—Διάκονε Εὐμένιε, ἡ ροδαριά ἔχει μάτι.

Ἔκπληκτος ὁ Διάκονος ἔδωσε συνέχεια στήν ἐρώτησι:

—Μά, π. Διονύσιε, ἐγώ γνωρίζω, ὅτι μόνο στούς ἀνθρώπους ἐπιδρᾶ τό μάτι καί ὄχι στά λουλούδια.

Ὁ Ἱερομόναχος Διονύσιος συμβούλευσε τό Διάκονο νά φέρη θυμίαμα καί Μεγάλο Ἁγιασμό καί λέγοντας τή νοερά προσευχή νά θυμιάση καί νά ραντίση τήν τριανταφυλλιά. Στήν περιοχή αὐτή τοῦ Νομοῦ Ρεθύμνης οἱ πιστοί διατηροῦν τή συνήθεια τήν ἡμέρα τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ νά φέρουν θυμίαμα μέσα σέ μαντίλια καί νά τά τοποθετοῦν στό τραπέζι, πάνω στό ὁποῖο τελεῖται ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός. Στό τέλος ὁ ἱερέας τά ραντίζει καί οἱ πιστοί παίρνοντάς τα στά σπίτια τους, τά χρησιμοποιοῦν σέ ἐξαιρετικές περιπτώσεις.

Ὁ Διάκονος Εὐμένιος ὁλοπρόθυμα ὑπάκουσε στόν Ἱερομόναχο Διονύσιο καί μέ τήν εὐχή του ἔπραξε ὅ,τι ἀκριβῶς τοῦ ὑπέδειξε. Τότε παρουσία τῶν Πατέρων καί τῶν προσκυνητῶν ἡ ροδαριά πέρασε ἀπ᾽ τό θάνατο στή ζωή, τά ροδοπέταλά της ἀπόκτησαν τό χρῶμα καί τή φυσικότητά τους, τά κλαδιά της ἄρχισαν σιγά-σιγά νά ἀνασηκώνονται. Ὕστερα ἀπό λίγο χρονικό διάστημα ἡ “ἀνάστασι” τῆς ροδαριᾶς ἦταν μιά χειροπιαστή πραγματικότητα.