.....Μνησθητι Κύριε .....

.....Μνησθητι Κύριε ..... 

Μνησθητι, αυτών που η ζωή τους βάρος έγινε , γιατί στο στήθος τους δεν ζεσταίνεται πια  η ελπίδα . 
Κι εκείνων που το δρόμο χασανε στην πυκνή νύχτα των καιρών. 
Μνησθητι των σπορικων μας ν' αντέξουν,  Κυριε,  την οδύνη του θανατου κατω απ' το κρυσταλλιασμενο χώμα.
Και των αδύναμων πουλιών που ψαχνουν στις χιονονιφαδες δύο σπόρια ν' ανταμωσουν. 
Και ημων Κυριε που πετρωσαμε..     
                                                              Μνησθητι