~Ο ζητιάνος~

Ένας μεγάλος ζητιάνος ο Χριστός

στην ίδια τη γη Του!

Μήτε σπίτι οπού γεννήθηκε

μήτε κατοικία μόνιμη, μήτ ' ένα κεραμίδι.

Ταξιδευτής, από τόπο σε τόπο,

από κονάκι σε κονάκι,

από καπηλειό σε καπηλειό,

σε μιαν στρωμνή ξένη

να γύρει το κεφάλι Του...

να ξαποστάσει, απ ' τον κάματο της μέρας.

Οι αλεπούδες και τα στρουθία τ ' ουρανού

έχουν να σπιτωθούν και να κουρνιάσουν.

Κείνος ο γυρολόγος ζητιάνος,

στην ίδια τη γη Του!

Σε ξένο Σταυρό Τον κάρφωσαν

και με ιμάτια δανεικά, τυλίξαν το σώμα Του

για ξένες αμαρτίες, όχι δικές Του.

Μα, μήτε στον θάνατο βρήκε τον αναπαμό,

που ίσως και ν ' αποζητούσε.

Ένας άγνωστος τον περιμάζεψε νεκρό

και σε ξένο μνημείο τάφηκε κενό.

Ένας μεγάλος ζητιάνος ο Ναζωραίος

στην ίδια τη γη Του!

Μόνον ετούτο είν ' αρκετό,

μόνον ετούτο φτάνει...

για να Τον αγαπήσεις.

(Από την ποιητική συλλογή ''ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ'' / 2018)

~Κ.Δ~

~Κυριάκος Δοσαράς