Γράφει ό π. Αιμιλιανός: «Θυμάμαι εκείνο το Γάλλο φιλόσοφο, τον όποιο ρώτησαν τί σκέπτεται γιά τη ζωή του.

Γράφει ό π. Αιμιλιανός: «Θυμάμαι εκείνο το Γάλλο φιλόσοφο, τον όποιο ρώτησαν τί σκέπτεται γιά τη ζωή του. Κι αύτός απάντησε ότι δεν σκέπτεται τίποτε. Τον ρώτησαν:

—Σε απασχόλησε ποτέ ό ουρανός; Ό Θεός;

—Όχι, ποτέ, απάντησε εκείνος.

Κι όμως, αύτός πού δεν άπασχολιόταν ποτέ με το Θεό, κοιτάξτε με τί άπασχολιόταν στή ζωή του. Κάποτε τον ρώτησαν:

—Έχεις δύσκολες στιγμές στή ζωή, αγωνίες, προβλήματα, στιγμές κατά τις όποιες σε πιάνει φόβος;

—Είναι πολλές οι στιγμές πού μού δημιουργούν ένα ψυχικό άγχος, είπε ό φιλόσοφος, και τις στιγμές εκείνες, γιά να παρηγορηθώ, γυρίζω πίσω στα βατράχια μου.

'Ο φιλόσοφος απαξιούσε να κοιτάξει το Θεό. Άπασχολιόταν με τα βατράχια του, πού τα έτρεφε γιά να παρηγοριέται στίς δύσκολες στιγμές τής ζωής του. Καημένε φιλόσοφε, θά έρθη μιά μέρα πού κι εσύ μαζί με το Γερμανό συνάδελφό σου θά πής: "Αλλοίμονο, κουράσθηκα άπ' όλα αυτά. Πρός τί όλοι οι Πόθοι και οι στεναγμοί;". 75 χρόνων ήταν κι ακόμη ζούσε μέσα στήν αμαρτία. "Κι όταν πεθάνεις, θά ζητήσεις όπως εκείνος; 'Φώς, περισσότερο φώς”’(Goethe ΘΗΕ, τόμ. 4, στ. 527). Το φως ήλθε στόν κόσμο και δεν το δέχτηκες (Ίω 3, I 9)».

BΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΚΑΛΟΙ ΛΙΜΕΝΕΣ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ.