....Ο
Παππούλης ήταν προσωποποίηση της χαράς και πάντα ακούραστος. Πήγαμε όλοι μαζί
σ' ένα κέντρο με μπαλαλάϊκες και αισθανόταν πολύ άνετα. Πήγαμε στο τσίρκο και
χαιρόταν σαν μικρό παιδί. Ο Άγιος Μόρφου, τότε Ιεροδιάκονος Νεόφυτος, που ήταν
μαζί μας στο ταξίδι και υπήρξε πνευματικό παιδί του Πατρός Ευμενίου, βλέποντας
τον Παππούλη τόσο χαρούμενο, έλεγε: Αυτός μοιάζει σαν άγγελος της Αναστάσεως.
Είναι η προσωποποίηση της χαράς.
Στις
αρχές της δεκαετίας του 1990 με την πτώση του Κομμουνιστικού Καθεστώτος,
μετέχοντας σε μία οργανωμένη εκδρομή, πήγαμε με τον Πατέρα Ευμένιο στην Ρωσσία.
Στην Μόσχα επισκεφθήκαμε τα γύρω Μοναστήρια, τα οποία τότε άρχιζαν να
ξαναλειτουργούν σαν Μοναστικές κοινότητες, με Ακολουθίες και Λατρευτική ζωή.
Στα περισσότερα κελλιά ζούσαν ακόμη οικογένειες που είχε εγκαταστήσει εκεί το
Κομμουνιστικό Καθεστώς. Είχαμε πάρει μαζί μας σταυρουδάκια, εικονίτσες του
Κυρίου, της Κυρίας Θεοτόκου, του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ και μοίραζε ο
Παππούλης σε όλον τον κόσμο στους δρόμους της Μόσχας. Μοίραζε, γελούσε και
χαιρόταν με αυτό. Οι άνθρωποι το ευχαριστιόνταν, του φιλούσαν το χέρι και αυτός
ευλογούσε.
από
το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος: “Πατήρ Ευμένιος, ο Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου