Για να μην απελπιστείτε, πρέπει πάντα
να είμαστε έτοιμοι για θλίψεις. Ο Κύριος δεν είναι ευχαριστημένος με το μουρμουρητό.
Ας μάθουμε να χαιρόμαστε τις λύπες. Η
θλίψη είναι η πόρτα του Βασιλείου των Ουρανών! Καθώς η μέρα αφήνει τη νύχτα,
έτσι στη ζωή αντικαθίστανται οι θλίψεις
και οι χαρές. Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχουν πάντα χαρές και όχι πάντα
θλίψεις. Ξεκουραστείτε στη χαρά, ενώ δεν υπάρχει θλίψη. Και μετά τη χαρά, μην
φοβάστε, περιμένετε τις θλίψεις και να τις υπομείνετε ανεπαίσθητα. Όσο
περισσότερη θλίψη, τόσο περισσότερη σωτηρία! Συχνά εμείς οι ίδιοι ζητάμε θλίψη,
αλλά είναι καλύτερο να επιδοθούμε στο θέλημα του Θεού με απλότητα στην καρδιά,
και ο ζητούμενος σταυρός είναι δύσκολος να τον αντέξεις. Τις περισσότερες φορές, ο Κύριος
μας στέλνει θλίψεις για τις αμαρτίες μας και αμέσως έχει έλεος στην μετανοημένη
ψυχή. Μέσω της θλίψης, ο Κύριος εκπαιδεύει ένα άτομο για αιώνια ζωή. Μέσα από
θλίψεις και κόπο, αποκτάται το έλεος, και η χάρη του Θεού. Η Χάρη δεν θα
ριζώσει όπου το γέλιο, η πολυτέλεια, τα κουτσομπολιά, η αδράνεια, η τεμπελιά, η
εχθρότητα, υπάρχουν.
Στάρετς Σάββας (Ostapenko)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου