Η προσευχή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ήταν "Κύριε φώτισόν μου το σκότος", ενώ κι ο άγ. Ισαάκ ο Σύρος έλεγε ότι αυτός που, επειδή τον φώτισε ο Θεός, γνωρίζει τις αμαρτίες του είναι ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει νεκρούς. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου. Οι περισσότεροι βαδίζουμε σαν υπνωτισμένοι. Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Μιλώ και για τους πιστούς ασφαλώς. Ο Φαρισαίος ζούσε κυριολεκτικά στον κόσμο του κι όμως ήταν ο κατεξοχήν θρησκευόμενος. Ήταν κουφός και τυφλός, όχι όμως μουγκός. Άνοιγε το στόμα του κι έλεγε διάφορα. Λόγια. Κι ο Τελώνης μιλούσε. Τα λόγια του όμως είχαν περιεχόμενο. Κι επειδή του χαρίστηκε να γνωρίζει τις αμαρτίες του, δεν ήταν κουφός και τυφλός. Γι' αυτό και τα λόγια του έπιασαν τόπο. Δεν είναι εύκολο να μοιάσουμε στον Τελώνη, ενώ πολύ εύκολα φτάνουμε τον Φαρισαίο. Όλοι εξάλλου θαυμάζουμε τον Τελώνη. Αλλά ζούμε όπως ο Φαρισαίος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου