Το 2015 θα έδινα το τελευταίο μου μάθημα για πτυχίο... αυτό το μάθημα το χρωστούσα από το δεύτερο έτος, κάθε φορά μας έκοβε η καθηγήτρια. Είχα κουραστεί παρά πολύ γιατί ήταν μακριά η Κομοτηνή από το νησί μου.
Ένα βράδυ, μια εβδομάδα πριν πάω Κομοτηνή για να δώσω το μάθημα, ονειρεύτηκα ότι ήμουν σε μια αίθουσα και έδινα το μάθημα, ήμουν μόνη μου και υπήρχε ένας καθηγητής άντρας ( η καθηγήτρια μου ήταν γυναίκα) και φορούσε γυαλιά.. μου είπε ότι δεν μπορεί να με περάσει γιατί δεν έγραψα τίποτα. Άρχισα να Κλάιω, του είπα πέρασε με σε παρακαλώ μένω μακριά δεν μπορώ να έρχομαι συνέχεια. Μου λέει λυπάμαι.
Όπως σηκώθηκα από το θρανίο για να φύγω μπαίνει μέσα στην αίθουσα μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Ήταν αυστηρή. Ο καθηγητής του ονείρου κάθησε σούζα μπροστά της. Εγώ αναρωτιόμουν γιατί κάθεται προσοχή. Η μαυροφορεμένη ήρθε μπροστά μου και μου έριξε αγιασμό και με ακούμπησε σε όλο το σώμα μου με έναν ξύλινο Σταύρο και φεύγει.
Ο καθηγητής του ονείρου μου λέει: ακόμα δεν κατάλαβες ποια ήταν; Ήταν η μητέρα της Παναγίας. Τώρα θα σε περάσω.
Τελείωσε το όνειρο και ξύπνησα, δεν έδωσα σημασία γιατί λέω θα ήταν από το άγχος μου. Ξέχασα το όνειρο.
Την μέρα που θα έδινα το μάθημα στο αμφιθέατρο η καθηγήτρια μας ήταν άφαντη για μια ώρα. Μπήκε μέσα ο καθηγητής του ονείρου μου, φορούσε ίδια ρούχα και ίδια γυαλιά. Μας ανακοίνωσε ότι θα ήταν ο νέος καθηγητής και ότι η καθηγήτρια αρρώστησε. Έπαθα ένα μεγάλο σοκ.
Για μια ώρα απλά τον κοιτούσα να δω τι παίζει.
Έγραψα και πήρα μόνο εγώ 10 από τα 200 άτομα. Έτσι πήρα και το πτυχίο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου