Ο απαγορευμένος θάνατος.

 

Ο π.Φιλόθεος Φάρος, ο Δημήτρης Μαυρόπουλος και ο Γιώργος Κρανιδιώτης συζητούν για το γεγονός του θανάτου, με αφορμή ένα άρθρο που δημοσίευσε ο Γιώργος Κρανιδιώτης.

Η πανδημία του κορωνοϊού έφερε, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τους ανθρώπους της Δύσης αντιμέτωπους με το φάσμα του θανάτου σε μαζική κλίμακα. Πρόκειται για μία καινοφανή για τις ζώσες γενιές απειλή, που θα ανέμενε κανείς να ωθήσει, εκ των πραγμάτων, τα άτομα προς μία βαθύτερη συνειδητοποίηση της θνητότητάς τους.

Ωστόσο, μεταβάλλει όντως η αντικειμενική πραγματικότητα της πανδημίας τις διαμορφωμένες στάσεις έναντι του θανάτου και τις γνώριμες συνθήκες αυτού - που συνθέτουν το, κατά τον Γάλλο ιστορικό Φιλίπ Αριές, φαινόμενο της «απαγόρευσης του θανάτου» στη Δύση - ή μήπως απεναντίας τις παγιώνει, τις εντείνει και τις παροξύνει;

Πώς και πού πεθαίνουν οι νοσούντες από COVID-19; Πώς ερμηνεύεται και τι επιφέρει η εξασθένηση της πίστης στη μεταθανάτια ζωή; Ποιες είναι οι συνέπειες από τη μη-επιτέλεση του πένθους;

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΜΙΛΗΤΩΝ

Ο π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός το 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε ποιμαντική ψυχολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και εργάσθηκε ως Pastoral Counselor και Family Therapy Supervisor στην πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resource Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική εμπειρία κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος με οικογένειες και ζευγάρια. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε να θέσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος την εμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα ποιμαντικής κλινικής εξασκήσεως για κληρικούς σ’ ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου καλλιεργείται και προάγεται η κοινοτική ζωή. Έχει γράψει πολλά άρθρα, μελέτες και είκοσι βιβλία που πραγματεύονται άμεσα και καίρια για τη ζωή του ανθρώπου θέματα, όπως είναι το πένθος, ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών, ο έρωτας κτλ.

 

Ὁ Δημήτρης Μαυρόπουλος γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα (Καισαριανή) τὸ 1944 ἀπὸ μικρασιάτες γονεῖς. Τέλειωσε τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ δίδαξε ὡς καθηγητὴς θρησκευτικῶν στὴ Μέση Ἐκπαίδευση ἐπὶ μία εἰκοσαετία (1969-1989). Ὑπῆρξε μέλος τῆς ὁμάδας ποὺ ἐξέδωσε τὸ περιοδικὸ «Σύνορο» (1964-1967). Ἀπὸ τὸ 1982 μέχρι τὸ 1989 ὑπῆρξε βασικὸς συνεργάτης στὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ τῆς ΕΡΤ «Σήμερα εἶναι Κυριακή». Τὸ 1978 ξεκίνησε τὴν κριτικὴ ἔκδοση τῶν «Ἁπάντων» τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο, ἱδρύοντας τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο «Δόμος». Τὸ 1986 ἵδρυσε σεμινάριο μὲ τὸν τίτλο «Θεολογικὸ ἐργαστήριο», στὸ ὁποῖο παραδίδει μαθήματα θεολογίας μέχρι σήμερα. Ἔχει δημοσιεύσει ἄρθρα σὲ περιοδικὰ καὶ συλλογικοὺς τόμους. Ἔχει ἐκδόσει τὰ βιβλία «Διερχόμενοι διὰ τοῦ ναοῦ» μὲ ὑπότιτλο: Μαθήματα κατήχησης γιὰ ἐνηλίκους, «Εἰς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν» μὲ ὑπότιτλο Προσεγγίσεις στὴ θεία Λειτουργία, «Ψαλλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω» καὶ «Σχόλια στὸ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγέλιο». Εἶναι πατέρας τριῶν παιδιῶν.

 

Ο Γιώργος Κρανιδιώτης σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία - Παιδαγωγική - Ψυχολογία (ειδίκευση: Φιλοσοφία) στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ιστορία της Φιλοσοφίας (Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ). Εργάζεται ως Παθολόγος - Επιμελητής Α΄ στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιώς «Τζάνειο». Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.