Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

«Αυτή αναγέννησε την εικόνα στην Εκκλησία μας» Για την 40η επέτειο του θανάτου της μοναχής Ιουλιανίας (Σοκολόβα, † 16.02.1981). Μέρος Β.




«Θαυμαστή βοήθεια του Θεού»

Λίντια Νικολάεβνα Αλντόνινα, αδελφή της μοναχής Ιουλιανίας:

– Ήρθε το κακότυχο έτος του 1917. Εγώ ήμουν στο τελευταίο έτος του σχολείου και η Μαρία μόλις το είχε τελειώσει. Το φθινόπωρο η Μαρία άρχισε να παρακολουθεί τα μαθήματα του Φιόντορ Ρέρμπεργκ, όπου μάθαινε να επεξεργάζεται τον γύψο και μελετούσε τη φύση του ανθρώπου.

Τον Φεβρουάριο έλαβαν χώρα τα επαναστατικά γεγονότα. Ξεκίνησαν να διαδίδονται κάποιες περίεργες ιδέες και να εμφανίζονται διάφορα πολιτικά κόμματα. Ο κόσμος ήταν εν αναμονή ένοπλης εξέγερσης.

Στο τέλος της οδού μας, στον τόπο που λέγεται Σβίβαγια Γκόρκα, στο καμπαναριό του ναού του Αγίου Ιερομάρτυρα Νικήτα, τοποθετήθηκε ένα κανόνι, από το οποίο έβαλαν εναντίον του Κρεμλίνου. Μέσα στα παλάτια βρίσκονταν οι αξιωματικοί του Τσάρου, οι οποίοι προσπαθούσαν να υπερασπίσουν το Κρεμλίνο, όμως όλοι σκοτώθηκαν. Στους δρόμους έτρεχαν ένοπλοι στρατιώτες. Πολλά κτήρια βλήθηκαν. Ήμασταν όλοι έμφοβοι, μη γνωρίζωντας τι μας περιμένει. Σύντομα, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η πείνα έπληξε τη Μόσχα. Υπήρχαν περίοδοι, που δεν βλέπαμε ψωμί για δύο ή τρεις μήνες. Τρόφιμα μπορούσε ν’ αγοράσει κανείς μόνο με κουπόνια, που έδινε το καινούργιο καθεστώς, για τα οποία δεν είχαμε δικαίωμα, επειδή η μητέρα μου ήταν κόρη και σύζυγος ιερέα.

Ήταν ανοιχτά τα δημόσια κυλικεία, όπου πηγαίναμε για να φέρουμε στο σπίτι σούπα από κεφάλια από ρέγγες. Δεν υπήρχε ούτε ζάχαρη ούτε τσάι ούτε αλάτι και ούτε σαπούνι προς πώληση. Είχαμε την ιδέα να φύγουμε από τη Μόσχα και να πάμε οπουδήποτε, ώστε να γλυτώσουμε τον θάνατο από την πείνα. Η Μαρία πήγε στον πατέρα Αλέξιο για να πάρει την ευλογία και άκουσε το εξής: «Αν φεύγουμε από τις δοκιμασίες, που μας στέλνει ο Θεός, αυτές θα μας βρουν εκεί, όπου θα καταφύγουμε. Γι’ αυτό, καλύτερα να κάνετε υπομονή εδώ».

Σύντομα η μητέρα μου αρρώστησε από τύφο. Μετά τη μητέρα μου, αρρώστησε η μικρότερη αδελφή μου, η Σίμα. Τη διέγνωσαν με «ισπανική γρίπη», η οποία έπληττε όλον τον κόσμο τότε. Ο πυρετός στην αδελφή μας έφτανε τους 41 βαθμούς. Ήταν ξαπλωμένη και παραμιλούσε. Λίγες μέρες αργότερα αρρώστησε και η Μαρία, με πνευμονία. Ήμουν η μόνη που μπορούσε να κινηθεί. Για να μην κρυώσω εντελώς, φορούσα όλα μου τα χειμωνιάτικα ρούχα, έτσι και κοιμόμουν. Δεν υπήρχε καμία θεραπεία, όλες ήταν απλώς ξαπλωμένες και αφεθείσες στο θέλημα του Θεού.

Σε δύο εβδομάδες οι άρρωστες σιγά-σιγά ανάρρωσαν.

Θυμάμαι τώρα εκείνην την περίοδο στη ζωή μας, όταν δεν είχαμε ούτε δουλειά ούτε κάποια έσοδα προς το ζην, και πιστεύω ότι αυτή ήταν η θαυμαστή βοήθεια του Θεού. Τη νιώθαμε στη διάρκεια όλης της ζωής μας και ιδιαίτερα τις Πέμπτες, ημέρα αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο.

 


READ MORE.....


https://gr.pravoslavie.ru/138671.html

Δεν υπάρχουν σχόλια: