Οι γεωργοί που καλλιεργούν καπνά, είναι ηθικοί αυτουργοί, όλων αυτών των αμαρτημάτων, εκείνων που καπνίζουν και πεθαίνουν από καρκίνο. Είναι υπεύθυνοι για τον έμμεσο αργό θάνατο των καπνιστών και μάλιστα συμβάλλουν στην αργή τους αυτοκτονία και κινδυνεύουν να κολαστούν. Δεν θα γλυτώσει κανένας απ' αυτούς, ούτε ένας! Σας το λέω ρητά!!! Δεν θα τον αμνηστεύσει ο Κύριος εν ημέρα Κρίσεως.
Να βρει κάποιος μια άλλη δουλειά, που να μην είναι αμαρτωλή...
Και εγώ έχω συγγενείς γεωργούς, που βάζουν καπνά και ποτέ δεν συμφώνησα μαζί τους. Με λέγανε:
- Τί να κάνουμε; Πώς θα ζήσουμε;
Τους είπα να αντικαταστήσουν τα καπνά και να καλλιεργούν κάτι άλλο π.χ. βαμβάκι, σιτάρι. Έλεγε χαρακτηριστικά ένας φιλόσοφος για το κάπνισμα:
- Οι βλάκες εισπνέουν και εκπνέουν καπνό. Οι έξυπνοι εισπνέουν και εκπνέουν καθαρό αέρα.
Το ζήτημα δεν είναι ποιά δοκιμασία έχει ένας άνθρωπος, αλλά από ποιό αίτιο ξεκινάει η δοκιμασία αυτή.
Έστω ότι έχουμε 2 πιστούς που έχουν καρκίνο στον πνεύμονα. Ο ένας καπνίζει, ενώ ο άλλος όχι. Και πεθαίνουν. Αυτός που κάπνιζε, είχε τύψεις συνειδήσεως, διότι το κάπνισμα, του προκάλεσε τον καρκίνο. Έλεγε στον εαυτόν του:
- Καλά να πάθω! Το ήξερα, το άκουγα, δεν συμμορφώθηκα και τελικά αρρώστησα...
Ο άλλος, δεν είχε τέτοιους λογισμούς και δεν τον έλεγχε η συνείδηση. Είναι σε άλλη κατάσταση. Υπέμεινε την δοκιμασία μέχρι τέλους, ευχαριστώντας το Θεό.
Ο καπνιστής ξεχρέωνε με την ασθένεια, ενώ ο δεύτερος κατέθετε, αποταμίευε στον Ουρανό. Βέβαια και οι 2 κερδισμένοι ήταν και σώθηκαν, με την διαφορά, ότι ο ένας προβιβάστηκε με 10 στον παράδεισο, ενώ ο άλλος αρίστευσε παίρνοντας 20.
Ο θυμός μέσα μας είναι έμφυτος και δόθηκε από τον Θεό, για να πηγαίνουμε κόντρα στην αμαρτία και στον διάβολο.
Είναι αυτό που έλεγε ο Δαβίδ: "Οργίζεστε, αλλά να μην αμαρτάνετε".
Όταν όμως κάνουμε κακή χρήση του θυμού και τον στρέφουμε εναντίον του συνανθρώπου μας, τότε γίνεται οργή.
Και η επιθυμία είναι έμφυτη στον άνθρωπο, με σκοπό να επιθυμήσει το Θεό. Ο διάβολος όμως διαστρέφει αυτήν την επιθυμία και κάνει τον άνθρωπο να επιθυμεί την αμαρτία.
Πότε θα καταλάβουμε ότι κάποιον συγχωρέσαμε με την καρδιά μας και πραγματικά. Όταν δεν μας βασανίζουν λογισμοί σχετικοί με το πρόσωπο που συγχωρέσαμε. Τότε η καρδιά μας είναι σαν τη θάλασσα ''τζάμι''.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου