Πόσο δύσκολο Κύριε να σε εμπιστευτούμε – π. Λίβυος

 

Πόσο δύσκολο Κύριε να σε εμπιστευτούμε – π. Λίβυος

Πόσο δύσκολο Κύριε είναι να σε εμπιστευτούμε, όταν το μυαλό μας δεν μπορεί να βρει καμία εξήγηση σε αυτά που μας συμβαίνουν; Οι θλίψεις και η σκληρότητα των δοκιμασιών μας εξαντλούν, οι σκέψεις μας συνθλίβουν, κοντεύουμε να χάσουμε το μυαλό μας στην προσπάθεια μας, να κατανοήσουμε το "Γιατί" του πόνου και της συμφοράς μας.

Ίσως να πονάνε περισσότεροι οι λογισμοί από το ίδιο το τραύμα. Ίσως να υποφέρουμε περισσότερο από τις σκέψεις που κάνουμε γύρω από αυτό που μας συμβαίνει παρά από το ίδιο το γεγονός της δοκιμασίας. Όπως κι εάν έχει όμως, αισθανόμαστε κομμάτια και συντρίμμια. Διαμελισμένα πτώματα που κάποιος πρέπει να ενώσει και να σηκώσει από τα πατώματα της απόγνωσης. Ποιος μπορεί άραγε;

Ας διαβάσουμε στο Ευαγγέλιο του Μάρκου 4:35-41, "Το βράδυ εκείνης της ημέρας λέει ο Ιησούς στους μαθητές του: «Ας περάσουμε στην απέναντι όχθη». Κι αφού άφησαν τον κόσμο, πήραν τον Ιησού όπως ήταν στο πλοιάριο κι έφυγαν. Τον συνόδευαν κι άλλα πλοιάρια. Τότε έγινε μεγάλη ανεμοθύελλα και τα κύματα χτυπούσαν πάνω στο πλοιάριο, με αποτέλεσμα αυτό ν’ αρχίσει να βυθίζεται. Ο Ιησούς ήταν στην πρύμνη και κοιμόταν πάνω σ’ ένα μαξιλάρι. Τον ξυπνούν και του λένε: «Διδάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε;» Εκείνος σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα: «Σώπα· φιμώσου!» Σταμάτησε τότε ο άνεμος κι έγινε απόλυτη γαλήνη. Και στους μαθητές είπε: «Γιατί είστε τόσο δειλοί; Γιατί δεν έχετε πίστη;» Τότε τους κατέλαβε μεγάλο δέος κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος τάχα είναι αυτός, που κι ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;»

Ποιος είναι τάχα εκείνος ρώτησαν οι μαθητές που μπορεί τους ανέμους να σωπάσει και την άγρια θάλασσα να υποτάξει ώστε να μην μας πνίξει; Η απάντηση είναι ο Θεός. Μονάχα, Εκείνος μπορεί να μας κρατήσει στις τρικυμίες του βίου. Όχι όμως γιατί πάντα θα σταματάει τους δυνατούς ανέμους. Δεν θα γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις το σωσίβιο μας, γιατί έτσι δεν θα μάθουμε ποτέ να κολυμπάμε. Ο Θεός δεν θέλει απλά να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα αλλά να μάθουμε και να το λύνουμε. Να βγούμε σοφότεροι, εμπειρότεροι, πιο δυνατοί και θεραπευμένοι, περισσότερο αγιασμένοι από μια δοκιμασία.

Πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή να μάθουμε να κολυμπάμε. Και για να μάθεις να κολυμπάς πρέπει να εμπιστευθείς, να αφεθείς, να ωριμάσεις στην πίστη ότι δεν θα πνιγείς. Εάν δεν πιστέψεις ότι δεν θα πνιγείς, και δεν αφήσεις το εαυτό σου τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι θα σε βρουν πνιγμένο.

Πρέπει να πιστέψουμε ότι στην θάλασσα του βίου δεν είμαστε μόνοι. Ότι ο Θεός βλέπει, ακούει και απαντά στις προσευχές μας, αλλά με τον δικό Του τρόπο, που δεν είναι πάντα κατανοητός σε εμάς. Κι εδώ είναι το δύσκολο σημείο. Να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον Θεό ακόμη κι όταν δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας.

Ο Χριστός σηκώνεται και ησυχάζει τους ανέμους, ηρεμεί την θάλασσα και παύει τον φόβο των μαθητών. Τι θέλει να τους πει; Ότι είμαι εδώ. Τίποτε δεν γίνεται που να μην το ξέρω, που να είναι έξω από το σχέδιο μου, εγώ ελέγχω τα πάντα. Εγώ είμαι ο Κύριος της ζωής. Εμπιστευτείτε με.

Ο Θεός είναι άξιος της αγάπης μας και της εμπιστοσύνης μας, ακόμη και όταν δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας. Δεν τον αγαπώ επειδή τον καταλαβαίνω αλλά γιατί τον εμπιστεύομαι.

Η μόνη γνώση που έχω γι' Αυτόν είναι ότι με αγαπάει, ότι έχει ανέβει στο Σταυρό για μένα, ότι Αναστήθηκε από τους νεκρούς για να μην χαθώ εγώ. Αυτό μου αρκεί, μου φτάνει. "Πες μου μόνο ότι με αγαπάς και μπορώ να αντέξω τα πάντα....", έτσι δεν λέμε σε κάποιον που αγαπάμε; Αυτή πρέπει να είναι και η προσευχή μας.

Χριστέ μου ως άνθρωπος φοβάμαι, δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που μου συμβαίνουν, λυγίζω και δακρύζω, αλλά θέλω και χρειάζομαι να σε εμπιστευτώ. Να Εμπιστευτώ την Σοφία σου, το σχέδιο σου και την μεγάλη σου αγάπη για μένα. Κύριε, σε εμπιστεύομαι, αφήνομαι απόλυτα σε Εσένα, Κύριε, όταν, όσο και όπως θέλεις....

20.04.2021