Παρόλο
που είναι λαϊκός δεν διστάζει να χαρακτηρίζει τον εαυτό του με ιδιώματα που
μερικοί τα θεωρούν μοναδικά για τους ιερωμένους και τους μοναχούς. Είναι ένας
φιλοκαλικός ησυχαστής και κολλυβάς. Όχι φυσικά στην πράξη, μια που είναι η
προσωποποίηση της αμαρτίας, αλλά στα πιστεύω του και στις ψυχικές του
επιθυμίες.
Φιλοκαλικός
γιατί το πνεύμα και το γράμμα της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών κάνει την ψυχή
του να πάλλει. Ησυχαστής μια που η διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
περί της ανθρώπινης εμπειρίας του Ακτίστου Φωτός έχει δώσει νόημα στις
αναζητήσεις του. Δηλαδή όπως γράφει ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης στο κεφάλαιο
περί ειρήνης, ένα πράγμα είναι να πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού και άλλο να
γνωρίζεις τον Θεό εν Πνεύματι Αγίω. Θέλει να πιστεύει ότι είναι και κολλυβάς
γιατί δεν δέχεται καμμιά υποχώρηση μπροστά στην αλήθεια, την Αλήθεια, και την
ιερή Παράδοση της Εκκλησίας...
...Δεν
μπορούσε πια να περιμένει! Ο Αναστάσης είχε γεμίσει από θεία επιθυμία να
τρέξει. Για πού; Να βρει τους τόπους, να ζήσει και να αναπνεύσει τον αέρα που
ανάπνευσαν οι Γέροντες και οι άγιοι Πατέρες που είχαν την εμπειρία του Θαβωρίου
Φωτός, που έλαβαν αχόρταγα την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που όδευσαν την οδό
της θεώσεως μέσα από την πάλη ενάντια στα πάθη, την αδικία, το μίσος και τις
πλεκτάνες του άρχοντα του κόσμου αυτού... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο
του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου